HR-managers die HR Business Partner worden. Een trend wellicht, maar of we daar nu zo gelukkig mee moeten zijn?
De discussie over de rol van HR, vooral over die van HR Business Partner, speelt al meerdere jaren binnen het vakgebied. Het vergt moed om als professional je eigen toegevoegde waarde te bevragen. Daarom past een diepe buiging voor al die professionals die deze vraag durven te stellen. Het gesprek, de discussie of debat begint alleen de laatste tijd wel wat onfrisse neveneffecten te krijgen. In toenemende mate lees en hoor ik verhalen over lijnmanagers en medewerkers die zich in de kou voelen staan. Door HR.
HR is ondertussen alleen nog maar bezig met de jacht op de directietafel en vergeet te vragen wat mensen binnen organisaties willen. “Sinds zij HR Business Partner is, heeft ze geen aandacht meer voor het contact tussen managers en medewerkers”, is een veel gehoorde klacht.
Arbeidsconflicten
Zo sprak ik laatst een vertrouwenspersoon van een grote onderneming. Deze persoon signaleert binnen de eigen organisatie een toenemend aantal arbeidsconflicten. Arbeidsconflicten door slechte communicatie tussen medewerker en leidinggevende. De beschuldigende vinger wijst naar HR: deze professionals hebben zich ontwikkeld tot Business Partner en begeleiden daarom minder direct het onderlinge contact tussen medewerkers en managers. Natuurlijk spelen de inhoudelijke details van elke specifieke casus een rol en de conclusie is misschien wel al te makkelijk. Wat me met name opviel, was stilte bij de aanwezige HR-professionals. Zij brachten het gesprek niet op de de ontwikkeling in de rol van HR Business Partner, de schijnbare oorzaak van alle problemen.
Waarom, zo vroeg ik mij af. Is dat een collectief streven naar die rol? En wat brengt die rol de HR-professional? Een boost voor de carrière en het eigen profiel? Het begint langzamerhand wel te lijken op een collectieve run, op de rol van Business Partner en daarmee op de directietafel.
Abilene paradox en pseudoconsensus
Vervolgens las ik in de NRC.next van dinsdag 25 januari 2011 het artikel “Ik doe mee! Ik ook! En ik!” van Marjolijn Februari. Het artikel geeft voorbeelden van situaties waarin groepen massaal beslissingen nemen terwijl iedereen weet dat het geen goed besluit is. Februari beschrijft daarin de Abilene Paradox van Jerry B. Harvey. De schoonvader van Harvey stelt tijdens een familiebezoek voor naar Abilene in Texas te rijden om daar te gaan eten. Het is die dag bloedheet en Abilene ligt 85 kilometer verderop. Hoewel niemand zin heeft, stemt iedereen in met dit voorstel, omdat ze denken dat de anderen wél zin hebben. Aan het eind van de dag, moe en verhit, stelt iedereen ontzet vast dat niemand zin had om naar Abilene te gaan. Waarom zijn we in hemelsnaam naar Abilene gegaan?
HR Business Partner, whose crazy idea was it anyway?
Ik vraag me de laatste tijd regelmatig af in hoeverre of de rol van HR Business Partner ook zo’n ‘crazy idea’ is. We denken dat als HR-professionals alleen serieus genomen worden als we business partner zijn, maar durven ons hierbij nauwelijks kritische vragen te stellen. We veronderstellen dat we de enige zijn, maar uit allerlei gesprekken met vakgenoten concludeer ik dat ook anderen worstelen met deze vragen. Er zijn meer rollen dan die van HR Business Partner.
Ambachtelijke HR-vakwerk
Begrijp me goed, ik heb niks tegen de rol van HR Business Partner als aanvulling in de HR kolom. Ik denk alleen dat de rol in negen van de tien gevallen zwaar wordt overdreven. In hoeveel organisaties is de rol van strategische business partner relevant genoeg voor een (of meer) fulltime functie(s)? En blijft er nog genoeg aandacht voor het ambachtelijke HR-vakwerk: mensen samenbrengen en verbinden, leidinggevenden en medewerkers ondersteunen in de dagelijkse praktijk? Deze vragen en twijfels blijven vaak onuitgesproken, uit angst om afgeserveerd te worden als traditionele PZ-boer. We nemen met z’n allen beslissingen en kiezen rollen omdat we denken dat het zo hoort. Stilzwijgend gaat ieder voor zich ervan uit de enige te zijn met kritische vragen of een afwijkende mening.
En zo gaan de HR-professionals voorbij aan vragen van collega’s binnen onze bedrijven, vragen zoals die van de vertrouwenspersoon. Vragen van (niet HR-)collega’s die steun zoeken of gewoon even willen sparren. Vragen die een beroep doen op een van de andere HR-rollen.
Business Partner = partner van de business
Partner in business zijn toon je door collegialiteit, door steun aan collega’s binnen de MT’s en door een professionele sparringpartner te zijn op het vlak van mens en werk, rondom thema’s als leiderschap, samenwerking en leren. Dit vraagt van HR-professionals moed om je vragen toch te stellen, en te blijven stellen. Waar kun je waarde toevoegen en daadwerkelijk een bijdrage leveren. Vakgenoten die deze vragen stellen en deze diensten leveren, die openlijk durven te twijfelen, moeten we koesteren. Zo kunnen we doen waar we goed in zijn: verbinden. Verbinden met collega’s, verbinden van mens en werk, individu en collectief, lange termijn en korte termijn. Niet vanuit standaard oplossingen, oude paradigma’s en HR-modegrillen, maar door van waarde te zijn voor de business, voor de mensen in de business.
Over de auteur: Arjan Hamberg is zelfstandig adviseur op het gebied van strategisch HR, HRD en organisatieontwikkeling. Met Karin Tempelaar schreef hij voor alle abonnees van De kracht van HR nieuwsbrief een gratis whitepaper over duurzaam en strategisch HRD.
Ook uw visie geven op ontwikkelingen binnen uw vakgebied? Plaats een artikel op MT Podium. Log in op mt.nl/profiel en voeg onder 'activiteiten' uw artikel toe. Interessante bijdragen worden meegenomen in de nieuwsbrief en op home geplaatst. MT Magazine publiceert bovendien periodiek 'Het beste van MT Podium'.
