Geen producten in de winkelwagen.
Corinne Vigreux-Goddijn is vooral bekend als 'de vrouw van'. Onterecht. De topondernemer stond aan de basis van het succes van de TomTom.
De carrière van Corinne Vigreux-Goddijn (45) begint niet bij TomTom, noch bij haar huwelijk met Harold Goddijn. Als twintiger reist ze de wereld over als international salesmanager voor de toen mateloos populaire Psion handheld computers. Op haar 28-ste trouwt de Française met Harold Goddijn en kiest voor een rustiger carrièrepad. Als manager bij Melkunie komt ze terecht tussen de kazen. "Het ging me allemaal veel te langzaam", zegt Vigreux in een exclusief gesprek met Sprout. Na een jaar stapt ze op. "Ik had er gewoonweg geen passie voor. Dagen duurden lang, niets voor een workaholic als ik." Ze besluit haar man te helpen, die op dat moment – samen met businesspartners Peter-Frans Pauwels en Pieter Geelen – software ontwikkeld voor Psion. Hun onderneming – Palmtop – groeit uit tot het latere TomTom.
Falen
Vigreux vertelt in een mix van Engels, Nederlands en Franse tongval: "We maakten softwarepakketjes, waaronder een applicatie voor ‘maps'." Die laatste verkoopt het best en neemt een grote vlucht bij de uitrol van GPS. Vigreux runt het navigatiedeel van TomTom totdat er 40 man op kantoor zit. "Nog altijd riep iedereen, vooral mannen: you're gonna fail." De rest van het verhaal is bekend. TomTom groeit jaar op jaar explosief en gaat in 2005 naar de beurs. "Uiteindelijk was het een kwestie van the right time, the right place, the right product."
Zelfvertrouwen
We spreken Vigreux in het kader van de presentatie van het boek ‘Ondernemend naar de top – vrouwelijke ondernemers over hun dromen en dilemma's' van journalist Christel Witteveen. "Vrouwen hebben te weinig zelfvertrouwen", vindt Vigreux. "Zonder dat is het lastig om te slagen als ondernemer. Ondernemen is constant vallen en opstaan, daar moet je tegen kunnen. Zelfvertrouwen helpt daarbij." Met het glazen plafond heeft zij dan ook nooit problemen gehad. "Ik heb daar nooit iets van gemerkt. Natuurlijk zijn er meetings geweest waarbij men dacht dat ik de koffie kwam brengen, maar ik zit daar niet mee. En natuurlijk denken mensen dat ik mijn positie bij TomTom te danken heb aan het feit dat ik 'de vrouw van' ben. Belangrijker vind ik dat de mensen waarmee ik werk weten wat ik doe en hoe ik daar gekomen ben." Daarin heeft ze duidelijke keuzes gemaakt. "Mijn kinderen en werk, dat is mijn leven. Er kan niets bij. En ook daar krijg ik kritiek op." Ze relativeert: "You can't win, there is always someone to judge you."
Risico nemen
Vigreux noemt een aantal punten die vrouwen helpen bij hun ondernemerschap, maar ook in de weg zitten. "Mannen nemen veel meer risico dan vrouwen, dat is bij ons niet anders. Zo besloot Harold in 2001 dat we het best het hele systeem in één kast konden verkopen en weer zei iedereen: dat gaat nooit werken. We groeiden van 192 miljoen naar meer dan een miljard euro omzet in een paar jaar tijd. Maar ik weet niet of ik die risicovolle beslissing ook had genomen als ik alleen was geweest."
Acht kinderen
Vigreux zou graag meer vrouwen op topposities binnen haar onderneming willen zien. "Vrouwen op topposities blaken doorgaans van het zelfvertrouwen. Ze zijn directer en minder politiek dan mannen. Bovendien hebben vrouwen meer empathie. Het is eigenlijk heel egoïstisch: een onderneming bestaat uit mensen, als je je mensen waardeert krijg je blije werknemers en blije werknemers werken harder. Vrouwen pikken de zachte kanten die horen bij het bouwen aan een team veel sneller op. Nu zit ik met acht mannen in de board, het zijn soms net acht kinderen."
Cultuur
De snelle groei van TomTom dwong Vigreux tot aanpassingen. "Ik wilde de cultuur van 40 man op een kantoor niet loslaten, maar met 3.000 man in dienst kan je niet meer zonder vaste procedures. Dus ook wij moesten een personeelsafdeling optuigen en een SAP-systeem inkopen. Wat ik wel geprobeerd heb is om de cultuur van een kleine onderneming zo veel mogelijk vast te houden. Onze deuren staan altijd open. We doen niet aan politieke spelletjes en werken doelgericht." Volgens haar heeft de beursgang daar niets aan veranderd. "We zetten ondernemingen binnen de onderneming op. Neem onze iPhone divisie. Dat is een clubje van tien man dat zijn eigen keuzes maakt. I don't want them to get swallowed by the structure."
