Heeft u een grote reorganisatie achter de rug en gaat u binnenkort naar een nieuw pand? Dan is de grote vraag: hoe gaat u de nieuwe ruimte gaat indelen. Gaat u voor de kubusboerderij, bürolandschaft of toch voor het Taylorism?
Bij het inrichten van een kantoorruimte moet u veel keuzes maken. Gaat u bijvoorbeeld voor een open sfeer of voor privacy? En wordt het een interactieve indeling of toch een autonome opzet? Wired zet vijf verschillende kantoorinrichtingen op een rijtje en vertelt hoe deze de werkhouding door de jaren heen veranderden.
Taylorism
De Amerikaanse ingenieur Frederick Taylor was geobsedeerd door efficiëntie en overzichtelijkheid. Hij zou tevens een van de eerste mensen zijn die een kantoorruimte heeft ontworpen. Het Taylorism houdt in dat werknemers samen worden gepropt in een geheel open ruimte. Bazen kunnen vanuit hun privé-kamers gemakkelijk het overzicht houden. Het komt aardig overeen met een fabriekshal.
Bürolandschaft
Het Duitse bureaulandschap bracht de socialistische waarden in de jaren vijftig naar de Europese werkplekken. Het management zat niet langer meer als verwende nesten in hun eigen exclusieve suites. Lokale indelingen kunnen verder verschillen, ook naar gelang de functieprofielen van werknemers. Naast elkaar geplaatste bureaus zijn voor de kantoorklerken, terwijl de in een kring opgebouwde stelling voor de ontwerpers is, om makkelijker te kunnen overleggen. Maar de lay-out in deze versie blijft onverdeeld.
Actiekantoor
Het bürolandschaft inspireerde Herman Miller tot het creëren van een nieuwe indeling gebaseerd op de nieuwe Europese werkplekfilosofie. ‘Action' was het eerste modulaire business inrichtingssysteem, met lage kamerschermen en flexibele oppervlakten. Deze methode wordt nog steeds over de hele wereld veelvuldig toegepast. U kent het wellicht wel onder de meer bekendere naam ‘cubicle'.
Kubusboerderij
Eigenlijk is dit niet meer dan het cubicle-concept tot in het extreme doorgetrokken. Omdat het aantal middelmanagers in de jaren tachtig steeds verder toeneemt, ontstaat er een nieuw soort werknemer: te belangrijk voor een ‘simpel' bureautje, maar ook te onbelangrijk voor een plek bij het raam. De meest goedkope oplossing is met wandschermen te werken. En daarmee is de zee aan cubicles in een ruimte geboren.
Virtuele kantoor
Deze methode is nooit echt een succes geworden. Het door Frank Gehry ontworpen hoofdkantoor werd een waar masterpiece genoemd. Maar het interieur, dat precies zo was als de ceo droomde, was een fiasco. Het virtuele kantoor kende geen enkel persoonlijk bureau. Iedereen pakte 's ochtends een laptop en probeerde vervolgens een stoel te bemachtigen. De productiviteit nam een duikvlucht en het bedrijf werd het lachertje van de maand.
Netwerken
De afgelopen tien jaar hebben interieurontwerpers geprobeerd om de zee van cubicles een halt toe te roepen en de gezelligheid aan te moedigen. Zo heeft bijvoorbeeld Knoll een systeem ontwikkeld met verplaatsbare, halfgesloten plekken. Daarbij horen ook de aan elkaar verbonden bureaus waarbij de vorm zorgt voor een natuurlijke afscheiding.
Meer lezen? Klik dan hier door naar het artikel '100 jaar aan het werk op kantoor'.
