Geen producten in de winkelwagen.
Nu vrijwel iedereen in Nederland die wel eens ergens over meepraat, zijn of haar licht heeft laten schijnen over de salarissen van onze topmanagers, is het misschien aardig om te kijken wat al dat lawaai tot nu toe heeft opgeleverd.
Ten eerste is er meer openheid over wat topmensen in hun zak steken dan ooit. Daar zullen ze zelf minder over te spreken zijn, maar dat is niemand die plotseling verantwoording moet afleggen over iets wat hij ziet als een verworven recht. Ten tweede is de overheid zich er daadwerkelijk mee gaan bemoeien. Minister van Sociale Zaken De Geus broedt op wetgeving om de topsalarissen aan te pakken. Minister van Financiën Hoogervorst overweegt een 'graaibelasting' op afvloeiingsregelingen en optiebeloningen. Of opvolger Zalm daarmee verder gaat, is overigens nog maar de vraag. De ministers zullen overigens vindingrijk te werk moeten gaan, want als puntje bij paaltje komt heeft de overheid over de salarissen in het bedrijfsleven niets te zeggen. Over de topsalarissen in gezondheidszorg en onderwijs daarentegen des te meer. Daar zal alles wat naar exces riekt, hard aangepakt worden. Ten derde is het klassieke argument dat Nederlandse topmanagers massaal naar het buitenland vertrekken als hun beloning geen gelijke tred houdt met die in andere Europese bedrijven (over de VS hebben we het maar niet), doorgeprikt. Het aantal Nederlands topmanagers in buitenlandse raden van bestuur is namelijk op de vingers van twee handen te tellen. Ten vierde is het idee dat dit een typisch calvinistische discussie zou zijn van Hollandse kleinburgers, definitief de nek omgedraaid. In Engeland, Duitsland en zelfs de Verenigde Staten zijn de topinkomens onderwerp van gesprek. En ook daar loopt de verontwaardiging hoog op. Ten vijfde zijn de commissarissen van Nederland wakker geschrokken. Voor het eerst hebben de president-commissarissen van alle Nederlandse AEX- en midkap-fondsen een 'nationaal' overleg gehad over hoe de ontwikkeling van de topsalarissen 'bij te sturen.' Ten zesde zijn de topmannen zelf ongetwijfeld geschrokken. Misschien zijn ze zelfs jaloers geworden op hun collega´s bij Philips, waar de raad van bestuur vorig jaar gemiddeld dan wel zo´n 20 procent van zijn inkomen inleverde, maar echt een hoop minder gezeur aan z´n hoofd had.
