Geen producten in de winkelwagen.
Henk-Jan van Essen is directeur bij de zorggroep Carint. Hij is verantwoordelijk voor vier zorgcentra en de wijkverpleging in de regio Hengelo Zuid-Oost.
Bloemetje “In de zorg moet je het hebben van mensen met hart voor de zaak. Anders red je het niet. Ik geef indirect leiding aan 350 medewerkers en 320 vrijwilligers. Die laatste groep moet zich net zo gewaardeerd voelen als het vaste personeel. Ik zorg ervoor dat managers zich daar actief om bekommeren. Zo is er zestig euro per jaar per vrijwilliger beschikbaar voor een jaarlijks knalfeest en een bloemetje, als iemand ziek wordt. En heel belangrijk: ik geef ook de vrijwilligers verantwoordelijkheid. Sommigen hebben zelfs een eigen budget. Daarmee hou je ze.”
Vet op de botten “We binden hier geen bejaarden vast. Ook al is het in financieel opzicht armoe troef. Ik kom ook wel eens in verpleeghuizen waar het naar urine stinkt en de bewoners doelloos over de gang grommen. Dan schaam ik me dood. En dan kan het zelfs gebeuren dat ik tranen in de ogen krijg, als ik dat zie. Dan zou ik het liefst de directie uit de kamer sleuren en de straat op schoppen. In financieel opzicht heb ik óók weinig vet op de botten, maar ik zoek oplossingen met het managementteam. Externe sponsors, samenwerking met andere hulpinstellingen, familieleden die je kunt inschakelen: als je creatief bent, kom je een heel eind.”
Middenkader “Het is de grote leugen van de overheid: dat er in de zorg te veel managers rondlopen. Terwijl ze zelf nieuwe regels over ons uitspugen waardoor we al die managers nodig hebben! Ik heb een staf van zes middenmanagers, echt niet veel. Ik permitteer me wel een projectmanager. Die is broodnodig. Om met bijvoorbeeld wijkraden innovaties tot stand te brengen in de wijken, waardoor cliënten weer langer thuis kunnen blijven wonen.”
Regeltjes “Het geluk van onze ouderen is het belangrijkste wat er is. Maar als ik alle regeltjes die de overheid mij oplegt strak zou handhaven, zou geluk op de tweede plaats komen. De inspectie steekt een thermometer in één toetje en dan is-ie twee graden te warm. Moet ik dan meteen 120.000 euro op tafel leggen voor nieuwe eetkarren? Dat gaat weer ten koste van de kwaliteit van zorg. En die paar bacteriën die ze misschien binnenkrijgen, daar hebben ze wel weerstand tegen. Anders waren ze niet zo oud geworden.”
Niet aardig “In mijn eerste managementfunctie was ik afdelingshoofd van een psychogeriatrisch verpleeghuis. Ik was 27, heel jong. Eigenlijk té jong. Op die leeftijd is scoren en carrière maken heel belangrijk. Als ik terugkijk ben ik niet altijd even aardig geweest. Op mijn 45e pak ik de zaken heel anders aan. Ik luister meer, ik onderhandel beter. Ik heb Joep Schrijvers’ boek gelezen, maar een rat als manager komt volgens mij niet ver.”
Erfenis “Toen ik twaalf jaar geleden directeur werd, kreeg ik meteen met een tekort van 170.000 gulden te maken. Op financieel terrein viel er een hoop verbeteren. Zo lagen er plannen om een nieuwe verwarmingsketel te betalen met geld dat bestemd was voor de aankoop van tilliften en meubilair. Ik zei toen: laat de huiseigenaar die ketel kopen, dan blijft het zorgbudget op peil.”
Mutaties “Ik kwam hier twaalf jaar geleden in een humanistische cultuur terecht. Een goede basis voor een respectvolle zorgvisie. Maar tegelijkertijd was iedereen té aardig voor elkaar. Professionele feedback geven was er niet bij. Verantwoordelijkheden werden heel hoog in de organisatie neergelegd. Ik ben toen aan de slag gegaan om de zakelijkheid er in te brengen en verantwoordelijkheid en kennis naar beneden te delegeren. Ik voorzag een schaalvergroting van de organisatie en op termijn dus een grotere rol voor het middenkader. Niet iedereen was geschikt voor die nieuwe rol. Ik heb wat mutaties moeten doorvoeren, ja.”
Gesneden vlees “Op zeker moment waren er budgetproblemen in één van de afdelingen van het woonzorgcentrum. Ik heb toen de teamleiders in een commissie zelf oplossingen laten aandragen. Ik wist niet wat ik zag toen ze na twee maanden bij me terugkwamen. Een presentatie met twee flip-overs, de ideeën rolden over tafel. Medewerkers die de maaltijden serveren aan de bewoners, bleken nog zelf tijdens de rondes het vlees in kleine stukjes te snijden. Terwijl ze bij Carint voorgesneden vlees konden bestellen. Maar dat wisten ze niet. Het zijn kleine dingetjes, maar bij elkaar opgeteld konden we de werkdruk daarmee wel verminderen.”
Henk-Jan van Essen (45)
> Volgde de hbo kaderopleiding gezondheidszorg.
> Begon in 1986 als afdelings-subhoofd bij Verpleeghuis Bruggerbosch, Enschede.
> Werd in 1993 locatiedirecteur Zorgcentra Hengelo.
> Na een fusie sinds 2002 groepsdirecteur bij de Stichting Carint.
> Volgde in 2001 de master management en organisatie aan de Tias Business School.
> Samenwonend, twee kinderen.
