In 1975 richtte Dalio Bridgewater Associates op waarmee hij corporates adviseerde op het vlak van rente- en valutarisico’s. Na een succesvolle start gaat het in 1982 mis. Dalio hield halsstarrig vast aan de gedachte dat er een wereldwijde crisis zat aan te komen. De crisis bleef uit, de resultaten van Bridgewater liepen terug en al het personeel moest ontslagen worden. Om te overleven klopte Dalio bij zijn vader aan voor een lening.
Acht principes van succes
Vaders vertrouwen wordt beloond. Inmiddels is Bridgewater ‘s wereld grootste hedgefonds met $160 miljard onder beheer en 1.700 medewerkers op de loonlijst. Dalio’s vermogen wordt op 18 miljard dollar geschat. Aan de basis van het succes ligt een beleid van radicale transparantie. In 2005 stelt de Bridgewater-oprichter een handboek op onder de titel Principles. Twaalf jaar later volgt, onder dezelfde titel, een boek voor een breder publiek. Dalio onderscheidt aan de hand van de door hem opgedane levenslessen acht principes van succes.
Een van de overtuigingen luidt dat je altijd onafhankelijk moet blijven nadenken. Het slaafs volgen van de acht principes is volgens de hedgefondsmanager dan ook onverstandig. Terugdenkend aan zijn misstap begin jaren tachtig adviseert Dalio om je oor altijd te luister te leggen bij anderen. ‘Mijn succes heeft altijd meer te maken gehad met mijn omgang met dingen die ik niet weet, dan met dingen die ik wel weet’, stelt hij. De verkeerde taxatie van de wereldeconomie heeft Dalio geleerd nederig te zijn en altijd op zoek te gaan naar visies die contrasteren met de zijne.
Radicale transparantie
Binnen Bridgewater betekent dit een cultuur van radicale transparantie. In een notendop houdt dit in dat iedere medewerker ideeën op tafel kan leggen, die van anderen kan bekritiseren en dat zijn ideeën stevig onder vuur genomen kan zien worden. Dat radicale transparantie meer dan een theorie is, blijkt uit het feit dat van alle vergaderingen een video-opname wordt gemaakt. Onversneden eerlijkheid en een focus op de waarheid moet binnen de organisatie leiden tot een ‘meritocratie van ideeën’. In de optiek van Dalio is dit in de financiële markten noodzakelijk. ‘De consensus zit al in de (aandelen)prijs. Dus je moet kijken waar de consensus onjuist is. Hiervoor heb je onafhankelijke denkers nodig’, zegt de hedgefondsbaas. Kritische gedachten over collega’s voor jezelf houden noemt Dalio ‘onethisch‘.
In een Q&A met Reddit-gebruikers adviseert hij wat je kunt doen wanneer je in een minder-transparante werkomgeving werkt. ‘Duidelijkheid over hoe je je tot elkaar verhoudt is de sleutel in alle goede relaties’, meent Dalio. Wie het gesprek over radicale openheid op de werkvloer wil aangaan moet minstens drie zaken bespreken met collega’s. Wil je überhaupt een meritocratie van ideëen? Hoe eerlijk wil en durf je naar elkaar te zijn? En kun je direct zijn over de sterke en zwakke kanten van collega’s en deze ondersteunen met bewijs?
Geheimzinnige bende
De miljardair betoogt dat, wanneer je er niet samen uitkomt, je in ieder geval een waardevolle conversatie hebt gehad. Wanneer je niet achter de besproken principes kan staan, kun je op zoek naar een organisatie met principes die dichter bij je eigen waarden staan. Dat de confronterende methode van Dalio niet altijd in goede aarde valt bleek enkele jaren geleden toen een klacht indiende bij de Connecticut Commission on Human Rights and Opportunities. Daarin werd Bridgewater omschreven als ‘een pot vol angst en intimidatie’. The New York Times omschreef het bedrijf, ironisch genoeg, als een geheimzinnige bende. Medewerkers zou middels geheimhoudingsclausules, constante controles en patrouillerende beveilingsbeambtes het zwijgen worden opgelegd.
