Geen spaghetti of pizza hawaï: Italië is het land van supersnelle bolides en de daarvoor noodzakelijke brandstof.
Dit is aflevering 5 van een serie over het bedrijfsleven in populaire vakantiebestemmingen. Iedere werkdag bieden we je een korte reisgids over een bepaald land, met tips die nét even anders zijn. Lees ook aflevering 1, 2, 3 en 4.
Het grootste bedrijf van Italië
Hoewel de hypermoderne fabriek van Bertolli, bekend van de pastasauzen en olijfolie in onze supermarktschappen, er alle van schijn van heeft de meest geoliede machine van Italië te zijn, is het merk echter pas groot geworden toen Unilever er in 2008 mee aan de haal ging. Het grootste bedrijf van Italië heeft niets met pasta te maken en heeft in ieder geval ook een van de kleinste namen: Eni. Voor vakantiegangers is Eni (Ente Nazionale Idrocarburi) waarschijnlijk bekender onder de naam van de tankstations van het bedrijf dat actief is in pertroleum, gas, elektrictitet en de petrochemische industrie: Agip, wat de voorloper is van Eni en in 1926 door de staat werd opgericht als oliemaatschappij.
Direct na WOII zag de nieuwe Italiaanse regering geen heil meer in het bedrijf en vroeg Enrico Mattei om de boel op te heffen. Tegelijkertijd werd een gasveld ontdekt in Italië, waarna Mattei de overheid overtuigde om Agip te laten voortbestaan. In 1953 richtte de staat Eni op waar alle activiteiten van Agip werden ondergebracht, waarna het bedrijf in 1998 werd geprivatiseerd, terwijl de staat een belang van 30 procent hield. Inmiddels draait Eni, dat is gevestigd aan Pizazzale Enrico Mattei 1 in Rome en onder leiding staat van de in Milaan geboren Claudio Descalzi, zo'n 112 miljard omzet per jaar en werken er ruim 82.000 mensen in 85 landen wereldwijd. Op decreet van de Italiaanse premier Matteo Renzi, die in 2011 eiste dat er vrouwen in de top moesten komen bij bedrijven waar de staat een belang in heeft, is Emma Marcegaglia aangesteld als president van Eni.
Ook groot in Italië: Enel, Generali Group
Het leukste bedrijf van Italië
'Ik vond het een mooie auto. (…) Ik weet niet waar de vestigingsdirecteuren in reden, maar ik denk dat dat ook in de prijsklasse van 60-, 70-, 80.000 euro was.' Was getekend: Hubert Möllenkamp van Rochdale tijdens de parlementaire enquête woningbouwcorporaties over zijn Maserati van de zaak. Dat het wellicht niet de slimste keuze was om als bestuurder van een bedrijf, dat is opgericht voor mensen met de laagste inkomens, in een Maserati te rijden, is evident, maar smaak kun je Möllenkamp niet ontzeggen. Van alle bekende Italiaanse automerken (Fiat, Alfa Romeo, Autobianchi, Ferarri, Lamborghini, Lancia) is Maserati de overteffende trap van mannelijkheid, snelheid en stijl. Dat blijkt ook wel uit de recente verkoopcijfers: in mei van dit jaar verbrak Maserati voor de zoveelste keer zijn eigen verkooprecord: 3.000 exemplaren, twee keer zo veel als in mei 2013. Vorig jaar produceerde Maserati al een recordaantal van 22.000 auto's, de verwachting is dat in 2014 rond de 40.000 auto's van de band rollen.
Opgericht in 1914 door de zes broers Carlo, Bindo, Alfieri, Mario, Ettore en Ernesto Maserati, rolde in 1926 pas hun eerste raceauto van de band (Tipo 26), tot die tijd maakten ze bougies en bobines. Broer Alfieri was de succesvolle coureur van de familie, voor wie ze ook de 250 F en de Tipo 61 bouwden. In 1997 werd Maserati overgenomen door dat andere bekende Italiaanse racemerk, Ferrari, waardoor Maserati, gevestigd aan de Viale Ciro Menotti in Modena, uiteindelijk onderdeel werd van het Chrysler/Fiat-concern, maar door autoliefhebbers over het algemeen als paradepaardje wordt gezien.
Ook leuk in Italië: Gucci, Diesel, Pirelli
Onze man/vrouw in Italië
Van vice-president air traffic management bij KLM tot succesvolle producent van de San Mauro olijfolie. Het is in een notendop het verhaal van Alie Doorten. Na haar functie bij KLM werd Doorten managing director bij Baker & McKenzie, voor wie ze de fusie tussen de kantoren van Milaan en Rome heeft begeleid. Sindsdien is ze ad interim coo van Baker & McKenzie Italië. Al sinds 1995 heeft zij het zogeheten Proprietà di Doorten in de Sabijnse heuvels, even buiten Rome. Daar ontdekte ze de Sabijnse olijfolie, die ook al in trek was bij Romeinen. Sindsdien kocht ze waar ze kon olijfboomgaarden en vanaf 2004 produceert ze haar eigen olijfolie. In 2008 kocht ze aan de Via San Mauro een boomgaard met 180 olijfbomen, waardoor de productie exponentieel groeide. Ze doopte haar olijfolie San Mauro en verovert hiermee inmiddels de wereld.
De Italiaanse rondreis op de kaart
In de volgende aflevering
Maandag gaan we op reis naar Duitsland Lees ook de afleveringen over Frankrijk, Spanje, Turkije en Denemarken.
