Ook managers doen wel eens onhandige uitspraken. Zoals podiumauteur Michiel Maassen bij een medewerker die vol trots in het zonnetje was gezet.
Kortgeleden namen onze dochtertjes deel aan een sporttoernooi. Het was heel spannend. Niet alleen voor hen. Ook wij klapten bijkans onze handen stuk als een van hen weer een partijtje won. En als ze er een verloren, dan werd dat verlies luid en duidelijk verbaal en non-verbaal meegevoeld. Bij de prijsuitreiking – voor beiden een bronzen medaille – stonden ze apetrots te genieten van hun gewonnen medaille. En wij van hun glimmende snoetjes. Dat is een moment dat met geen goud te betalen is.
Blijk van waardering
Op een bedrijfsbijeenkomst werden op het einde van de dag alle sprekers even in het zonnetje gezet en uitgenodigd om op het podium te komen waar ze van een directielid een bedrijfsaward kregen uitgereikt. Met een kort dankwoord en de overhandiging van de award werd de ceremonie afgesloten. Ik zag de gezichten en vroeg me af wat de waarde van zo'n gebaar zou kunnen zijn? Zou het op prijs zijn gesteld? Zou de award bewaard worden, thuis of op het bureau? Het was toch een blijk van waardering? Of zou het een roemloos einde vinden in een of andere lade? Of nog erger, in de prullenbak belanden? Afgedankt en niet gewaardeerd.
Medewerker in het zonnetje zetten
Een medewerker was 40 jaar in dienst bij onze organisatie. Het P&O-protocol schrijft een receptie voor en de trouwe medewerker mag kiezen tussen een afdelingsfeestje of familiediner. Tijdens een voorbereidingsgesprek met de betrokken functionaris sprak de betreffende werknemer de wens uit dat hij het liefst van alles wilde doorwerken tot aan zijn 65ste. Een in die tijd nogal ongebruikelijke wens.
In samenspraak met het management werd besloten om juist deze medewerker eens volop in het zonnetje te zetten. Niet met het vooraf bedachte afscheidsfeestje, maar met een we-zullen-doorgaan-party. Daarbij hoorde natuurlijk een prachtig certificaat op naam en datum, ingelijst en wel met de koptekst 'Medewerker in de Zon'. Het zag er prachtig uit.
Toevallig liep ik diezelfde week met mijn vrouw in een tuincentrum en zag een kleine zonnewijzer liggen. 'Die koop ik voor de medewerker die we in het zonnetje zetten', dacht ik meteen. Op de dag van de party werden certificaat en zonnewijzer met mooie woorden omlijst, door de directeur overhandigd, samen met het eigenlijke cadeau: Een gouden horloge. Ik genoot van de blije gezichten.
Waarde versus waardevol
Enkele jaren later werd de trouwe medewerker ziek. Zeven maanden voor zijn pensioen. Omdat de aanvraag voor pensioen nog ingediend moest worden, ging ik op huisbezoek. Met veel egards werd ik ontvangen. Terwijl de koffie met vlaai werd aangeboden, zag ik op de schouw van de open haard mijn zonnewijzertje staan. Het certificaat 'Medeweker in de Zon' hing er precies boven.
"Zo, dat hebben jullie zeker vlug opgehangen", vroeg ik lachend. De blik die ik kreeg, deed me rood aanlopen. Ik realiseerde me daar dat het in het leven bijna nooit gaat om waarde (lees: prijs, en wat de gek er voor geeft), maar juist om waardevol (lees: erkenning, bewondering, respect, prestige, reputatie, en met geen goud te betalen). Ook ik had weer een gouden les geleerd.
Eerdere bijdragen:
Over de auteur:
Dit artikel is geschreven door Podiumauteur Michiel Maassen, HR-directeur bij Norbert Dentressangle.
Over het Podium:
Ook uw visie geven op ontwikkelingen binnen uw vakgebied? Plaats een artikel op MT Podium. Log in op mt.nl/profiel en voeg onder 'activiteiten' uw artikel toe. Interessante bijdragen worden meegenomen in de nieuwsbrief en op home geplaatst. MT Magazine publiceert bovendien periodiek 'Het beste van MT Podium'.
