Het is 2015 als de Brabander Sammy Renders onder de artiestennaam Sam Feldt als dj doorbreekt met de single Show Me Love. Schijnbaar uit het niets, maar Renders (30) heeft er dan al een decennium draaien op zitten.
Hij is elf als hij voor het eerst achter de draaitafel staat op kinderfeestjes en probeert jarenlang voet aan de grond te krijgen in de muziekindustrie. Het harde werken wordt beloond: dj Sam Feldt scoort diverse hits, behaalt internationaal meerdere malen de platina status en werkt met wereldberoemde namen als Kesha, Rita Ora, Akon en Shaggy.
Sam Renders, de ondernemer
Intussen is Renders ook als ondernemer actief. Op zijn dertiende start hij een webshop met beamers en camera’s. Twee jaar later verkoopt hij de webshop. Later runt hij een reclamebureau in Breda.
Een jaar na zijn doorbraak als dj en producer richt Sam Feldt met twee anderen Fangage op, een tool waarmee creators hun eigen platform kunnen creëren, data van fans kunnen verzamelen en deze fans vervolgens gericht kunnen bereiken via e-mail en sms.
The Founder
In de interviewserie The Founder spreekt MT/Sprout Nederlandse topondernemers over de vindingrijkheid en het doorzettingsvermogen waarmee ze hun bedrijf van de grond kregen. Wat zijn hun gedachten, gevoelens en acties achter grote beslissingen? Ze delen hun onzekerheden, fouten en belangrijkste lessen. Lees hier alle interviews in de reeks.
In 2018 brengt Renders het antikatermiddel AlwaysBright op de markt, dat uitgroeit tot een premium lifestyle- en supplementenmerk. Twee jaar later richt hij Heartfeldt op, een overkoepelend bedrijf voor Heartfeldt Records, Heartfeldt Publishing, Heartfeldt Events en Heartfeldt Foundation, een stichting waarmee Feldt duurzaamheidsprojecten ondersteunt.
De klapper volgt in 2022, als het Amerikaanse bedrijf Triller (vergelijkbaar met TikTok) Fangage overneemt. Over het overnamebedrag wil Renders alleen kwijt dat het om tientallen miljoenen gaat.
In 2023 draaide je ruim negentig shows. Wat vraagt dat van jou?
Sam Feldt: ‘Ten tijde van mijn eerste hit deed ik jaarlijks wel 160, 170 shows. Dat is slopend, zeker als je tussen Amerika, Azië en Europa vliegt. Soms zelfs naar Afrika en Australië. Die 90 shows nu is wel een lekker ritme; gemiddeld twee per week. Soms heb ik op vrijdag een show in Vegas, op zaterdag eentje in New York en daarna vlieg ik naar huis. En dan ben ik vier dagen in Amsterdam.’
Je werk-privébalans is beter geworden.
‘Zeker. Moet ook wel, met mijn eerste zoon op komst. Dat is ook een van de redenen waarom ik Fangage verkocht heb. Nou ja, niet een van de redenen, maar… Ik wilde wel graag die stap maken. Het was onhoudbaar om in het weekend de dj te zijn en op maandag vanaf Schiphol direct naar kantoor te gaan. Ik had geen burn-out, maar zat er wel tegenaan.’
Die overname was in eerste instantie niet echt de bedoeling, toch?
‘Klopt. Mijn vrouw en ik waren tussen twee tours in op vakantie in Los Angeles toen ik een tip kreeg om contact op te nemen met iemand in de creator-branche. Ik dacht daar even een kopje koffie te drinken en er een paar creators weg te snoepen, maar ik heb er vier uur gezeten. En ik liep naar buiten met een term sheet.’
Lees ook: Term Sheet ABC: de 50 belangrijkste Engelse termen uitgelegd
Wat waren, behalve wat je net zei, redenen om Fangage te verkopen?
‘We hadden net 2,5 miljoen opgehaald en een runway van acht, negen maanden, maar het werd wel steeds moeilijker om geld op te halen. Ik wist niet zeker of wij gezien de markt en onze groei wel de Series A zouden gaan halen. Het grote creatornetwerk van Triller was voor ons interessant.’
Wat heeft het je gebracht?
‘Ik heb nu meer tijd en energie voor andere dingen. Ik ben een AI-app aan het bouwen en schrijf een boek voor mijn zoon over alles wat ik tot nu toe in mijn leven heb geleerd. Voor Fangage is de overname ook beter. Triller gaat nu naar de New York Stock Exchange en daarmee komt er financiering vrij. Dat helpt Fangage naar het volgende niveau. Alleen had ik dat niet gekund.’
Je hebt over dit besluit niet extreem lang hoeven nadenken, las ik. Hak jij altijd snel knopen door?
‘Ja. Altijd op gevoel, weinig op cijfers. Ik denk ook nooit heel lang een businessplan uit. Ik ben meer van: oké, we hebben een idee, let’s go, wat is stap één? De rest vogelen we onderweg wel uit.’
Hoe past dat bij jouw karakter?
‘Ik ben redelijk impulsief, maar vooral ondernemend. Ik denk dat iedere ondernemer dit in meerdere of mindere mate heeft. Je hebt een idee en dat kun je niet meer loslaten. Je kunt het niet níet doen, snap je? Ook al heb je al drie andere projecten lopen.’
‘In 2014/2015 brak ik door als dj. Ik toerde de hele wereld over, had een platencontract, voelde de druk om muziek uit te geven. En toch richtte ik midden in die drukke periode een startup op. Dat is het: een probleem zien en ervoor gaan, no matter the circumstances.’
Het is een innerlijk vuur in jou.
‘Ja, dat kun je wel zeggen.
Je neemt beslissingen op gevoel. Heeft dat weleens tot verkeerde keuzes geleid?
‘Heel veel. Maar daar leer je van, toch? Op mijn dertiende begon ik mijn eerste bedrijf, een webwinkel. Twee jaar later moest ik het verkopen omdat ik alles wat ik in jaar 1 had verdiend, had uitgegeven aan personeel dat overdag, als ik op school zat, de telefoon aannam. En toen kwam de Belastingdienst ook nog aankloppen.’
‘Later begon ik met een paar andere bedrijven een webdesign agency. Ik tekende een driejarig huurcontract voor een kantoor, maar na drie maanden bleek er geen match te zijn met die andere bedrijven. Zat ik op mijn zeventiende vast aan een duur grachtenpand terwijl het leegstond. Ik moest maximaal bijlenen bij DUO.’
In hoeverre is die impulsiviteit nu nog bij jou aanwezig?
‘Dat gaat er niet uit. Ik investeer nu ook en met een pitch voor een investering ben ik niet langer dan een kwartier bezig voor ik besluit om het wel of niet te doen.’
Ben jij zo zelfverzekerd?
‘Helemaal niet. Want dat zou betekenen dat ik het altijd bij het juiste eind heb en dat is niet zo. Het is meer… kijk, mensen zijn altijd op zoek naar zekerheid. Maar ondernemen is risico’s nemen. Als je er een goed gevoel bij hebt, moet je er gewoon voor gaan. Ik weet ook hoe makkelijk het is om een Excelsheet te maken met zó’n curve…’ Tekent in de lucht een denkbeeldige, sterk oplopende lijn. ‘…en om lelijke dingen op te poetsen. Daar hecht ik weinig waarde aan.’
Eigenlijk zeg je: je moet accepteren dat er onzekere factoren zijn.
‘Ja, en dat er dingen fout gaan. En dat je geld verliest. Je bent uiteindelijk bedachtzaam aan het gokken. Statistisch gezien is investeren in startups risky business; je moet dus een beetje shotgun schieten. Er moet ergens een unicorn tussen zitten om al die verliezen goed te maken.’
Lees ook: Investeerders zijn kritischer: dit zijn de gevolgen voor jou als ondernemer
Ik vermoed dat dat riskante aspect jou nou juist aantrekt.
‘Ja, dat denk ik wel. Maar ik probeer wel zo goed mogelijk al mijn resources in te zetten – mijn kennis en netwerk – om ervoor te zorgen dat het slaagt.’
Bij jou zelf ging niets gelijk goed, lees ik in interviews.
‘Het is moeilijk om door te breken in de muziekindustrie. Jarenlang kreeg ik geen enkele reactie van het label dat me uiteindelijk getekend heeft. Heel demotiverend. Ik heb in die jaren vaak gesmeekt of ik in de kleinste barretjes mocht staan, voor níemand. Sterker nog, in Turkije stond ik voor een club op straat te proppen om er maar te mogen draaien.’
‘Bij Fangage is er intern veel gebakkelei geweest. We zijn veel tijd kwijt geweest met het uitkopen van een founder, maar dat bleek achteraf een verkeerde keuze te zijn geweest. Dat gedoe belemmerde de groei. Bij AlwaysBright was de grootste setback dat we werden aangeklaagd door de concurrent, net op het moment dat we lanceerden en een pop-upshop hadden op Amsterdam Dance Event. We zouden valse claims doen. Dat was bullshit, maar het leidde wel af.’
Hoe ga jij om met tegenslag?
‘Nuchterder, of met minder emotie, dan andere mensen. Anderen zouden in paniek raken, ik denk meteen: hoe gaan we dit fiksen? Wie is de beste advocaat die ik ken? Probleemoplossend. Ik zit niet in zak en as en word ook niet boos.’
Waar komt dat vandaan bij jou?
‘Mijn ouders zijn op mijn achtste gescheiden. Ik moest soms de rol van mediator aannemen en dat heeft me wel gevormd. In een conflict probeer ik de vrede te bewaren.’
Ze blazen jou niet zo snel omver.
‘Nee, dan moet er heel wat gebeuren. Kijk, uiteindelijk… ik ben me erg bewust van de sterfelijkheid van de mens. Sommige mensen spelen het spelletje van ondernemerschap alsof ze in een casino zitten en de fiches mee naar huis mogen nemen. Maar dat is niet zo, je moet op het eind alles weer teruggeven. Ik denk zo: wat is het ergste dat je kan gebeuren? Wat is nou het risico? We’re all gonna die. Dat plaatst veel dingen in perspectief.’
Je noemde in het begin van ons gesprek dat je bijna een burn-out had. Was dat een keerpunt?
‘De stress kwam eigenlijk pas toen we veel geld ophaalden van andere mensen. De investeerders verwachtten die 2,5 miljoen minimaal terug te krijgen en liefst keer tien. Nou, ga dat maar waarmaken. Dat in combinatie met te weinig tijd en focus, ik was veel aan het draaien. Mijn kryptonite is: ik wil het altijd goed doen voor een ander. Het kan mij erg raken als ik denk dat ik te weinig gedaan heb. Ik ging heel hard werken, maar dat was niet de oplossing.’
Die overname nam dus wel een bepaalde druk van je schouders.
‘Ik weet nog goed dat ik dat kantoor uitliep en niet kon wachten om Nick [Velten, co-founder Fangage, red.] te bellen, ook al was het in Nederland negen uur vroeger. Ik voelde me bijna euforisch, terwijl er nog niks getekend was. Het voelde als the way out.’
Wat leerde je van het Fangage-avontuur?
‘Geen geld ophalen van externe mensen voor je bewezen hebt dat je idee werkt en je het kunt schalen. Wij dachten dat geld de oplossing zou zijn voor onze problemen, maar het bleek alleen maar meer problemen te creëren. Limitaties zijn vaak een blessing. Juist zonder geld of mensen kom je met creatieve ideeën.’
Je bent dj, ondernemer, investeerder… Ben jij iemand die uitdagingen nodig heeft? Anders gezegd: raak je snel verveeld?
‘Ja, zeker. Dat merkte ik ook bij Fangage. Op een gegeven moment stond er een team en moest ik een stapje terug doen om de mensen die ik had aangenomen niet voor de voeten te lopen. Voor mij werd het op dat punt moeilijk.’
Want?
‘Ik functioneer het beste in een klein team waarmee we kunnen knallen. Als een team groter wordt dan vijf mensen verlies ik mijn aandacht. Nou ja, niet per se m’n aandacht, maar wel de energie.’
Word je nooit moe van je altijd maar drukke ondernemersbrein?
‘Zeker. Ik struggle met een angststoornis. Het continu aan staan brengt me veel, maar heeft ook een schaduwkant. Ik raak snel overprikkeld en slaap soms slecht. Dat heeft trouwens niet alleen met mijn karakter te maken. De afgelopen tien jaar heb ik alleen maar uit m’n koffer geleefd. Vliegtuig in, vliegtuig uit. Best eenzaam. En continu het gevoel: what’s next? Het gevoel van thuis – geborgenheid, rust – heb ik lang niet gekend. Pas tijdens covid, toen ik niet kon draaien, leerde ik de waarde van thuis zijn en een sociaal leven.’
Heeft dat je aan het denken gezet?
‘Ja, ik ben dus al gaan minderen met shows. De komst van een grote remix – mijn zoon – zal mijn prioriteiten veranderen. Ik zal andere keuzes maken en er vallen misschien dingen weg die nu belangrijk zijn, maar er dan niet meer toe doen.’
Vind je dat spannend?
‘Doodeng. Maar ik denk dat dit ook een verdieping aan mijn leven zal geven. Ik hoop dat ik mijn zoon zie opgroeien als een heel eigen persoon en hem kan begeleiden. Zelf ben ik groot geworden door veel te vallen, dus ik denk niet dat ik heel beschermend of restrictief zal zijn.’
Zakelijk word je ook groot door te vallen. Hoe kijk jij wat dat aangaat naar ondernemersfouten?
‘Als lessen. Ik heb het meeste geleerd van domme dingen. Van zo’n misser op je vijftiende met de Belastingdienst leer je meer dan van twee jaar met je neus in de boeken zitten.’
Welke fout werd een les waar je nu nog wat aan hebt?
‘Bij Fangage zijn we op voorhand gaan bouwen zonder ons product te valideren. Maar mensen begrepen ons product niet. Dat heeft veel tijd, geld en energie gekost. We hadden beter een simpele pagina online kunnen zetten met een aanmeldformulier, om te zien wat het deed. Ik doe dat nu ook met de app die ik ontwikkel: de site staat live – één pagina met een screenshot –maar de app moet nog gebouwd worden. Ook zonder product kun je de product-market fit ontdekken.’
Lees ook: Zo kom je tot een optimale product-market fit
Wat is in jouw ogen overall de sleutel van je succes?
‘Doorzettingsvermogen. Persistance, resilience. Het is niet zo dat alles wat ik aanraak in goud verandert. Draaien leverde me tien jaar lang niks op, en toch ging ik door. Dat komt waarschijnlijk ook voort uit mijn jeugd. Uit de angst om niet goed genoeg te zijn, om niet genoeg te hebben gedaan.’
Heb je op dit moment nog het gevoel dat je iets moet bewijzen?
Lacht. ‘Ja, dat ik dadelijk een goede vader ben. Een nieuwe challenge, ik heb geen flauw idee wat me te wachten staat.’
Welke lessen voor je zoon komen in je boek te staan?
‘De concepttitel is These things I know are true, met als subtitel: Lessons from the dancefloor of life for my son. Het gaat over thema’s als hoe je je plek vindt in het leven. Hoe je jezelf als persoon kunt omarmen, hoe je tegenslag overwint, hoe je omgaat met pesten. Elk hoofdstuk is een memoir met een moraal.’
Je beschrijft je eigen leven.
‘Precies. Verhalen uit m’n leven waaruit ik een les heb geleerd.’
Ben jij zelf gepest?
‘Ja, op de basisschool. Ik was te dik, ik was een nerd. Nooit de center of attention. En ik had al door dat iedereen op de schoolfeestjes wél opkeek naar de dj, dus als ik de cool kid wilde worden, was de dj-booth de plek waar ik moest zijn. De les: kijk naar je kwaliteiten en gebruik ze om je plek te vinden in het leven.’
Wat ambieer je nog?
‘Ik zou het superleuk vinden om wereldwijd een nummer 1-hit te scoren. Die rush is onbeschrijflijk, een soort legal high. En ik zou Heartfeldt Events willen uitbreiden en mijn eigen podium willen hosten. Daarnaast hoop ik dat Heartfeldt Foundation groeit. Hoe meer aandacht dat krijgt, hoe beter. En ik zou als spreker willen groeien en zo mensen meer willen inspireren.’
En een leuke papa worden, denk ik.
‘Dat staat op nummer 1.’
Lees meer interviews uit de serie The Founder:
- Chris Zadeh (Whāngai): ‘Er zijn mensen die mét mij weglopen en die ván mij weglopen’
- Loes Daniels (Experiencegift): ‘Ik ben een controlfreak, dat is een bottleneck voor groei’
- Mark Kulsdom (Dutch Weed Burger): ‘Ik heb zó vaak gedacht: ik kap ermee’
