Geen producten in de winkelwagen.
STELLING Bedrijf Y wil zijn eigen vermogen versterken. Er zijn contacten met een private equity-investeerder die de helft plus 1 aandeel wil voor 20 miljoen, maar ook een beursgang is een optie. Het driehoofdig management aarzelt. Het vreest de exitstrategie van de investeerder en het verlies aan controle. Maar ook bij een beursnotering moeten ze met de billen bloot. Wat te doen?
Alfred Griffioen Partner Alliance Experts, adviseur op het gebied van gezamenlijke businessmodellen
“Hieraan vooraf gaat de vraag: waar is het kapitaal voor nodig? Is het ‘simpel’ werkkapitaal, dan is dat vaak goed bancair te financieren. Gaat het om productiemiddelen? Dan is leasen vaak een manier om de investering te drukken. Gaat het om het opschalen in de marketing of distributie? Dan kan een partnership een prima alternatief zijn. Zo’n gespecialiseerde partij brengt expertise en ervaring in, waardoor jij minder leergeld hoeft te betalen. De kosten zijn dan sowieso te delen. Dat vermindert weer je kapitaalbehoefte, waarmee er dus ook minder aandelen hoeven te worden ingeruild tegen de inbreng van de private equity-investeerder. Het management is bang voor het verlies van controle. In de meeste gevallen is private equity dan te prefereren boven een beursgang. Een notering brengt veel media-aandacht met zich mee en stelt hoge eisen aan de verslaglegging. Aan wie geef je dan je controle uit handen? Natuurlijk, de private equity-investeerder wil niet voor niets de helft en een beetje. Toch raad ik aan uit te zoeken wat die investeerder dan precies wil controleren. Welke specifieke belangen heeft hij? Gaat het om de exit, om specifieke investeringen? Vaak zijn zulke zaken goed te regelen in een aandeelhoudersovereenkomst.”
Leonard Koningswijk managing partner consultancybureau Quanteus
“Een private equity-partij zou in dit geval mijn voorkeur hebben, zeker omdat de kapitaalbehoefte niet zo groot is dat die niet door zo’n investeerder kan worden opgebracht. Daarnaast is de belasting van het management bij een beursgang blijvend hoog. De regelgeving, vooral over wanneer bepaalde gebeurtenissen naar buiten moeten worden gebracht, kost veel tijd en aandacht.
Een private equity-partij kan een bedrijf dat snel en internationaal wil groeien een enorme boost geven. Een goede investeerder brengt niet alleen geld in, maar ook markt- en managementkennis. Een voordeel is ook dat ze medeverantwoordelijkheid nemen. Daardoor is een ruzie met activistische aandeelhouders vrijwel uitgesloten.
Ik heb de indruk dat de angst van het management voortkomt uit de berichtgeving over sprinkhanen. Dat beeld klopt zelden. De meeste PE-investeerders gaan voor waardecreatie, niet voor het uithollen van een bedrijf. Hun horizon is vaak zeker 5, 8 of zelfs 10 jaar. Ik adviseer het management dan ook om vooral te kijken naar wat ze kunnen winnen bij de nieuwe situatie, niet naar wat ze hebben te verliezen.”
Jeroen van Seeters ceo Hill&Knowlton Nederland
“Het eigen vermogen substantieel versterken en tegelijk (volledige) controle houden kan eigenlijk alleen als het huidige management een meerderheidsbelang houdt. Een private equity-investeerder zal in ruil voor een minderheidsbelang weinig tot geen interesse hebben in een grote kapitaalinjectie. Een beursgang, in eerste instantie voor een minderheidsdeel, is dan in feite de beste optie. Het biedt kansen voor extra vermogensversterking en voor het financieel meedelen van het personeel in het succes, en levert ook meer naamsbekendheid en media-aandacht op, al is dat laatste soms ook nadelig.
Hier hoort wel een belangrijke kanttekening bij: de tijd van een eenzijdige focus op aandeelhouderswaarde is echt voorbij! Als de beursgang alleen tot doel heeft kapitaal te vergaren en de aandeelhouders een return te verschaffen op korte termijn is dat niet langer voldoende. Het besluit tot een beursgang brengt een serieuze plicht met zich mee: het management moet echt de wil hebben verantwoording af te leggen over alle aspecten van de bedrijfsvoering. En die verantwoording moet worden afgelegd met oog voor alle stakeholders: klanten, personeel, maatschappij, partners én aandeelhouders.”
