Wie: Niels Schultz (38)
Bedrijf: Squla
Vervoersmiddel: Boot
“Mijn bootje heette Cees, naar mijn opa. Ik kocht hem zes jaar geleden voor 1800 euro. Als ik ’s ochtends vroeg van mijn woonboot in Amsterdam-West naar het Squla kantoor aan de Panamalaan in Oost voer, voelde ik me zo bevoorrecht. Ik zag fietsers voor het stoplicht staan en auto’s in de file, maar op het water hoef je nooit te stoppen. En anders dan tijdens het fietsen of lopen kun je rustig om je heen kijken. Zo kun je de omgeving echt goed in je opnemen. Ik kwam altijd helemaal ontspannen aan op kantoor, als ik ’s avonds naar huis ging had ik direct een vakantiegevoel.
Met een bootje heb je veel vrienden: collega’s wilden graag na werktijd maar al te graag met een paar biertjes mee op de boot. Ik zette ook wel eens mensen op het centraal station af, dat is een stuk leuker dan achterop de fiets. Vorig jaar zomer is Cees gestolen. Heel jammer. Vooral nu ik ben verhuisd naar een appartement aan de Amstel, gaat het weer kriebelen. Ik ga er zeker weer een kopen, en dan een waar ik ook op kan slapen. Ooit hoop ik ook een kantoor op een boot te hebben, dat lijkt me zo relaxed.”
Wie: Martien Witsenburg
Bedrijf: Witsenburg kokosolie
Vervoersmiddel: Segway
“Ga toch fietsen joh,” roepen voorbijgangers nog wel eens als ik voorbij kom op mijn Segway. Mensen vinden het maar raar, vooral omdat ik op mijn Segway verticaal door het verkeer beweeg, val ik op. Ik sta hoger dan anderen, mensen snappen niet hoe dat kan. Ik neem ook regelmatig de fiets, maar met de Segway ga ik sneller, hij rijdt zo’n twintig kilometer per uur. Bovendien past hij beter in de achterbak van mijn auto.
Voor mij is het echt een ideaal ding: praktisch, snel en compact. Ik parkeer mijn auto aan de rand van de stad, haal mijn Segway eruit, druk op de knop en rijd weg. Op mijn bestemming laad ik ‘m even op in het stopcontact. Ze zijn ook ideaal voor op beurzen waar ik vaak met mijn kokosolie sta. Ik kan me dan heel makkelijk voortbewegen en trek veel aandacht. Op die gelegenheden beplak ik ‘m met reclame.
Ik heb mijn Segway nu een jaar, toen ik er een zag wist ik: die moet ik hebben. Ze bestaan al tien jaar maar zijn nog steeds hypermodern. Je ziet ze maar weinig omdat ze zo duur zijn, ze kosten zo’n 8000 euro. Ik heb een duurdere variant met extra brede banden. Privé gebruik ik hem trouwens ook veel, ik ga ermee naar de markt om boodschappen te doen.”
Wie: Jaap Jan Dito
Bedrijf: Opsis Oogziekenhuis
Vervoersmiddel: vliegtuig
“Toen ik vijf jaar geleden met het Opsis Oogziekenhuis in Amstelveen begon, ontdekte ik al snel dat er op Texel geen enkele oogspecialist zat, terwijl er 14.000 mensen wonen. Ik besloot daar een tweede vestiging op te zetten en trof er Nepalese toestanden aan: mensen met vergevorderde staar en andere oogafwijkingen waar ze al jaren mee rondliepen. Zeker voor oudere patiënten is het ver reizen naar Den Helder, soms moeten ze wel vijf keer heen en weer naar het ziekenhuis.
In het begin nam ik de boot in Den Helder, vanuit Amstelveen was ik dan 2,5 uur onderweg. Tot ik in veertig minuten heen en weer bleek te kunnen vliegen. Ik heb al jaren een commercieel vliegbrevet en sinds 2007 mijn eigen vliegtuig, een Cirrus. Het is ideaal, laatst had iemand een ernstige ooginfectie en ben ik op vrijdagavond laat nog erheen gevlogen. Mijn assistente heeft ook haar vliegbrevet en gaat altijd met me mee. Zo kunnen we samen beslissingen nemen, bijvoorbeeld bij een onveilige landingssituatie. Ook naar congressen in Europa neem ik mijn eigen vliegtuig. Hij doet er twee keer zo lang over als een Boeing 747, en toch ben ik er sneller omdat ik niet eindeloos hoef te wachten op vliegvelden. Ook vlieg ik na het spreekuur op Texel wel eens door naar een congres in Groningen. Het is fantastisch om zo flexibel te zijn, ik kan het elke ondernemer aanraden.”
