Als interim recruiter werk ik bij Achmea en ik heb vacatures op het gebied van het actuariaat. Prettige feestdagen, lachen collega recruiters besmuikt. De actuaris is toch wel de meest schaarse doelgroep in de arbeidsmarkt.
Dus heb ik de moed bij elkaar verzameld en ben naar de opening van het nieuwe gebouw van het Actuarieel Genootschap in Utrecht gegaan om het specimen van dichtbij te bekijken. Nu bestaan er nogal wat vooroordelen bij het type Actuarismens. Zij zijn nederig, kunnen niet communiceren, dragen overjarige brillen met jampotglazen en hebben een hekel aan domme mensen. Zij tonen geen emoties want het gaat alleen om de cijfers. Verder dragen ze de verkeerde blazers op een niet bijpassende pantalon, hebben schoenen met rubber zolen en als het om een vrouw gaat in dit vak is zij niet om aan te zien en heeft ze een snor.
Kortom, ik had er echt zin in op die vrijdagmiddag zo vlak voor het weekend. En wat is het leven van een recruiter mooi als het tegendeel blijkt. De hedendaagse actuaris blijkt reuze aardig én aantrekkelijk. Met scherpe en droge humor wordt er heel wat weggelachen en gedronken door de leden en studenten van het instituut. Priemende ogen achter designbrillen in strak gesneden krijtstreeppakken, nodigen mij uit om nader kennis te maken. Actuarismensen zijn buitengewoon, en omdat zij schaars zijn worden zij te vaak gehunt. Het is de moeite van het ontdekken waard waardoor zij zich laten verleiden. Ben er wel achter, zij gaan voor een no-nonsense benadering, inhoudelijk en to the point. Zij zijn cijfermatig ingesteld maar niet geldgedreven. Zij zijn maatschappelijk geëngageerd en gaan voor bedrijven die dat ook zijn. Het is maar dat u het weet.
Lilian Bakker werkt al twintig jaar in de wondere wereld van HR.
