Een dure parkeerplaats

Stel, je hebt een buitengewoon intelligente en aimabele collega op directieniveau. Hij kost je toch al gauw zo'n slordige 2,5 ton+ per jaar. Wat te doen als deze collega eigenlijk niet meer voldoet?

 

Je propt hem vol met allerhande rotklussen, jaagt de werkweek wat op van 60 naar 80 uur . En je hint wat hengelende headhunters. Misschien dat zij iemand weten? Het helpt niet. De voortschrijdende inzichten blijven uit, zelfbeeld en reflectie was al nooit een sterk punt voor deze confrère. Wat doe je dan? Dan is er nog maar één oplossing: de MBA. En het liefst zo ver mogelijk, IMD, Insead en als het even kan Harvard. Minimaal een jaar van het toneel verdwenen, dat is het beste. Weliswaar een diepe investering, maar we rekenen dan ook op de terugkeer van een herboren leider. Mét een geheel vernieuwd netwerk.

Want als zelfs de headhunters er geen brood in zien, moet je het daar van hebben. Op de MBA ontmoet de confrère tenminste soortgenoten. Misschien zijn die wel op zoek naar klonen van zichzelf. Grote kans dat daar, in Harvard of Parijs, een vriendschap voor het leven wordt gesloten. En kort daarna, fingers crossed,  een aanstelling. Kortom, de MBA mag dan wel overkomen als een dure parkeerplaats, het is het geld meer dan waard. Het een kwestie van wat over hebben voor een collega die je na zo veel jaren trouwe dienst toch nog steeds niet de waarheid kan vertellen.

Lilian Bakker werkt al twintig jaar in de wondere wereld van HR. Zij is werkzaam voor YER, Young Executive Recruitment.