Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

allard droste

Columnisten & Experts

Help, de aspergeschilmachine is stuk, haal een manager erbij!

Allard Droste is verbaasd als hij in een boerderijwinkel op een glanzende aspergeschilmachine stuit. Maar als die dienst weigert, slaat...

author Allard Droste

clock 4 min

allard droste

Columnisten & Experts

Zeg iets vaker: ‘Ik weet het niet’ (er kleven best wat voordelen aan)

Wil jij altijd van alles weten? Niet doen, schrijft ondernemer Allard Droste. Er kleven namelijk best wat voordelen aan onwetendheid.

author Allard Droste

clock 3 min

allard droste

Columnisten & Experts

Ondernemer Allard Droste was zelfverklaard kampioen multitasken, maar dat bleek zelfoverschatting

Allard Droste had altijd het gevoel dat er te weinig uren in een dag zaten. Dan maar meerdere dingen tegelijk....

author Allard Droste

clock 3,5 min

Er zijn jaarlijks twee natuurlijke momenten dat je een nieuwe start kunt maken. Twee momenten waarbij je even ‘pauze’ hebt en tijd besteedt aan andere dingen dan normaal. Momenten waarbij je op adem komt, dingen relativeert of juist laat bezinken. Vaak is het ook de tijd om eens na te denken over hoe het loopt op werk en wat anders kan. De momenten waarop je eindelijk de tijd hebt om een (management)boek te lezen ter inspiratie. Kortom, je kan en wil er weer tegenaan. Deze twee momenten zijn het nieuwe jaar na de kerstvakantie en de eerste dagen na je welverdiende zomervakantie. Aan de slag met durf Met deze vernieuwde energie zou ik alle managers en leiders willen oproepen om eens met meer durf aan de slag te gaan. Het is een woord wat naar mijn idee echt bij Hollanders past, maar in de vergetelheid is geraakt. Ik weet niet waarom, maar ik mis vaak het element durf in het doen en laten van managers. Spreker en auteur Daan Quakernaat stelt: er worden te weinig kathedralen gebouwd. Geweldig hoe Daan durf vertaalt naar gewoon doen. Bij het bouwen van een kathedraal in het jaar 1200 waren er geen uitgewerkte bouwtekeningen. Er moest een grootse kathedraal komen en men begon gewoon. Bouwen, proberen en gaan. Viel een muurtje om, dan begon men opnieuw. Uiteindelijk stond er wel een indrukwekkend kunstwerk. Durf: een kort en sterk woord. Synoniem voor daadkracht. Een woord van aanpakken, vertrouwen, vallen en opstaan, fouten maken. Een woord van leren, van niet bang zijn of van dingen anders doen. Het lijkt soms alsof we weinig meer durven. Alles wordt eerst dubbel gecheckt, uitgezocht, vastgelegd, bestudeerd of beproefd. Met als gevolg dat er weinig actie is, veel wordt vergaderd of dat we hele procedures, processen en contracten opstellen om alles maar zeker te hebben. Vaak nog een schijnzekerheid bovendien. Ga maar eens na hoe vaak dingen mis gaan of er zelfs gefraudeerd wordt ondanks al die procedures. Keurslijf Het gekke is dat een ieder van ons de durf wel in zich heeft. Als kind kennen we weinig angst en durven we veel meer. Onze ouders moedigen ons aan om alles te leren en te doen. Met letterlijk de woorden ‘vallen en opstaan’. We mogen als kind nog fouten maken, gek doen, spontane acties ondernemen. Naarmate we opgroeien, worden we steeds meer in een keurslijf geplaatst. We moeten normaal doen, minder opvallen, minder fouten maken en minder spontane acties ondernemen. Herkenbaar? Op school passen we allemaal in hetzelfde stramien. Keurig stilzitten en luisteren. Als je iets wil, moet je je vinger opsteken. De focus komt te liggen op waar je niet goed in bent. Je slechtste rapportcijfer wordt aangepakt. Bijles, extra leerstof. Ik heb nog nooit gehoord dat je dat vak mag laten vallen en dat je bijles krijgt in je beste vak, zodat je er nog beter in wordt. Je ouders willen dat je je nog beter gedraagt, want je wordt inmiddels ouder. Netjes eten, keurig praten, niet te hard gillen en stilzitten. Deze verwachtingen worden nog eens versterkt in je vervolgopleidingen en tijdens je eerste baan. Spontaniteit en creativiteit worden er op die manier systematisch beetje bij beetje uit gesloopt. Resultaat: de durf ontbreekt om weer eens spontaan en met creativiteit het werk aan te pakken. Zonde! Hierdoor laten we veel potentie liggen, want daardoor gebeurt er een stuk minder, blijven dingen bij het oude en is er weinig plezier en effectiviteit in het werk. Zakendoen met durf Wanneer gaan we weer zakendoen op basis van vertrouwen, je eigen instinct en gevoel? Gewoon common sense. Geen dik contract met behulp van juristen. Geen ingewikkelde arbeidscontracten voor medewerkers. Geen lange vergaderingen. Alsof die contracten veel helpen. Als een klant van je af wil, dan gebeurt dat toch wel. Een contract kan het hooguit vertragen. Net als bij je medewerker. Hij werkt graag of niet voor je, daar kan geen contract tegen op. Contracten kosten tijd, geld en energie en leveren zelden iets positiefs op. Allemaal zaken gebouwd op angst. Angst is voor mij het tegenovergestelde van durf. Zelf gebruik ik vaak het woord vertrouwen als synoniem voor durf. Angst is negatief, verlamt, kost tijd en energie en is dus duur. Durf is positieve energie, actie en vernieuwing. Durf levert veel op. Met durf bedoel ik dus niet, voor de cynici onder ons, onbezonnen te werk gaan. Dat is het andere uiterste. Natuurlijk moet je altijd blijven nadenken, maar vertrouw ook op je gezonde verstand. Dat draait toch altijd wel ergens op de achtergrond door. Stel je eens voor dat je weer meer durft. Met durf kom je meer in actie, hoeft er minder te worden vergaderd. Met durf hoef je minder procedures in te richten, dat scheelt veel organisaties tijd. Met durf straal je meer vertrouwen uit en vertrouwen geeft positieve energie. Medewerkers gaan weer in het bedrijf geloven. Klanten willen sneller zaken met je doen. Met durf kan je meer tijd besteden aan je product en dienst en daarmee de klant. Met durf ben je naar buiten gericht in plaats van naar binnen. Durf het eens anders te doen dan de rest. Hierdoor word je onderscheidend ten opzichte van je concurrent. Voordat je het weet, val je op. Ik zou zeggen: durf het eens aan met je vernieuwde zomerenergie. Allard Droste is ondernemer en professioneel dromer. De afgelopen tien haar heeft hij een bestaand bedrijf van een bureaucratie omgetoverd tot een zelfsturende en gemotiveerde omgeving die winst maakt. Hierover schreef hij het boek Semco in de polder. 

Management

Manager, durf je op te vallen?

Ondernemer Allard Droste mist wat in het bedrijfsleven: durf. We breken niet meer uit het keurslijf waar we vroeger in...

author Allard Droste

clock 3,5 min

In het weekend mag ik graag een rondje hardlopen. Het is mijn manier om te ontspannen en niet zelden kom ik terug met een idee. Het is het moment dat ik mijn gedachtes de vrije loop laat, geniet van de buitenlucht en schijnbaar is dat ideaal om nieuwe dingen te bedenken. Maar dat is niet waarom dit stuk over hardlopen gaat. Het is mij te doen om de manier waarop ik loop. Stip op de horizon Onlangs bedacht ik mij dat ik onbewust op een bepaalde manier loop. Ik kijk namelijk altijd ver vooruit. Het einde van de straat, het einde van het looppad, of zover je kan kijken in de verte. Ik raak dan in een soort trance, waarbij de focus op het einde ligt. Focus op de volgende halte waar ik naartoe ren. Dit is voor mij de stip op de horizon. Bij rennen is dit het doel waar ik naar toe wil en dit geeft mij houvast om doelen te stellen. Mijzelf te prikkelen om verder te rennen en met wat doorzettingsvermogen kom ik er dan. Vaak pik ik vanaf dat moment weer een volgend doel. Zo ga ik van eindpunt naar eindpunt. Ik deel daarmee het hele traject op in kleinere stukken. Hierdoor heb ik steeds een doel als deel van een groter doel, lees het hele traject. Ik ben niet teveel in mijn hoofd bezig met waar ik nu loop of wat ik nog moet lopen. Focus op waar ik naar toe wil, is dan wat mij in beweging houdt. Dromen In het werk zet ik ook deze stippen op de horizon. Waar willen wij zijn aan het eind van het jaar? Waar willen wij met het bedrijf zijn in 2020? In het werk noem ik het overigens niet doelen, maar dromen. Dit klinkt magischer. Over dromen een andere keer meer. Terug naar het hardlopen. Ik heb ontdekt dat met mijn focus op de verte tijdens het rennen, ik de plassen, kuilen, stoepranden, losliggende takken of andere onregelmatigheden die ik tegenkom al van ver zie aankomen. Schijnbaar zie ik zonder moeite vanuit mijn ooghoeken ook de directe omgeving. Ik heb de tijd om erop te anticiperen. Het kost me dan niet of nauwelijks moeite om op tijd de onregelmatigheden te ontwijken of mijn looppad aan te passen. Hoofd omhoog Het bijkomend voordeel is dat ik ontspannen loop met het hoofd omhoog en de borst vooruit. Ik krijg geen kramp in mijn nek van het direct voor me omlaag naar de grond kijken, waarbij ik constant zou moeten inspelen op alle onregelmatigheden die ineens voor mij opdoemen. Tijdens het werk hebben we dezelfde keuze. Doen we ons ding van alledag en zijn we druk bezig met alles wat er zich voor doet of hebben we een doel in de verte? Hebben we ons blik vooruit en passen we ons gemakkelijk aan de onregelmatigheden van de dag of zijn we krampachtig bezig alle kuilen van elke dag te ontwijken? Horizon In de werkomgeving heeft het stellen van een doel in de verte nog een bijkomend voordeel en dat is het gegeven dat je team, collega’s of medewerkers weten waarvoor ze elke dag aan de slag gaan. Ze werken met een stip op de horizon. Dit maakt dat ze een doel hebben, dat ze weten waarom ze bepaalde beslissingen moeten nemen, de klant moeten helpen of simpelweg een collega de helpende hand te bieden. Tegenslagen, als kuilen of takken op de weg, kunnen makkelijker worden overwonnen, omdat er een stip op de horizon is. Iedereen wil werken waar de stip op de horizon lonkt. Het verschil tussen ontspannen of hard werken. Morgen maar weer een rondje rennen na een lekkere werkdag. Allard Droste is ondernemer en professioneel dromer. De afgelopen tien haar heeft hij een bestaand bedrijf van een bureaucratie omgetoverd tot een zelfsturende en gemotiveerde omgeving die winst maakt. Hierover schreef hij het boek Semco in de polder.

Management

Staat managen gelijk aan hardlopen?

Tijdens het hardlopen kijkt Allard Droste ver vooruit. Obstakels ziet hij al van verre aankomen. Dat principe probeert hij ook...

author Allard Droste

clock 2,5 min