Stel dat je 100 punten te vergeven hebt aan alles wat belangrijk is in je leven; bijvoorbeeld 30 punten voor je gezin, 25 voor werk, 15 voor vrienden, 10 voor sport, 10 voor lekker eten en 10 voor reizen en vakantie. Klopt deze verdeling
dan met je feitelijk tijdsindeling? Met andere woorden: refl ecteert jouw agenda, jouw prioriteitenstelling, in tijd ook daadwerkelijk de prioriteiten in je leven?
In een workshop met het managementteam van een bekende bank moesten vijf van de twaalf managers bekennen dat ze vooral lijken op ‘die man die ‘s zondags het vlees snijdt’. Eén bekende zelfs zich te ergeren aan het feit dat zijn zoontje ‘s morgens ging klieren als hij nog even met de klant aan het bellen was op het schoolplein… Belachelijk natuurlijk. Want hoe lang duurt het nou helemaal om je kinderen naar school te brengen? Tien minuten per dag? Kan de klant dan niet héél even wachten? Feitelijk liet hij zien dat de klant op dat moment belangrijker is dan zijn zoontje. Dat voelt zoonlief haarfi jn aan. En terecht. Ik kreeg twee dagen later een mailtje dat zijn telefoon voortaan uit staat op het schoolplein. “En dat voelt fantastisch!” Gezondheid; ook zo’n onderwerp dat we héél belangrijk vinden. Toch werkt Nederland de meest smerige, ongezonde dingen naar binnen, en wint de klant nog te vaak van de sportschool. Vreemd, want een gezonde geest in een gezond lichaam is misschien wel de grootste luxe die je je kunt wensen. Toch is voor veel Nederlanders gezondheid
een dissatisfi er: we onderkennen de waarde van onze gezondheid pas als er iets mis gaat. Als het lichaam onder druk van levensstijl hapert of uitvalt hebben we er ineens ‘ons koninkrijk’ voor over om weer gezond te zijn. Tot die tijd is de ziektekostenverzekering te duur, wordt bezuinigd op de sportschool, maakt menigeen geen tijd voor rust en al al helemaal niet voor sport, en vreten we ons ‘kant en klaar’ vol met snelle happen. Diezelfde vreemde prioriteitenstelling kun je waarnemen
waar het ons milieu betreft . Nu in Japan de vissen radioactief opgloeien worden we weer even met onze neus op de feiten gedrukt. De aarde is kwetsbaar. Maar probeer je eens voor te stellen dat de gezondheid van onze aarde écht down the drain gaat. Stel je voor dat de frisse lucht op is, het water niet meer te drinken. Dan hebben we ineens alles over voor een teug frisse lucht of slok water.
We moeten de komende decennia meer presteren dan ooit: harder, slimmer en langer werken in een vol, vergrijzend land met keiharde competitie uit het oosten. Dat lukt alleen als we fit zijn, met een gezonde geest in een gezonde leefomgeving. Hoeveel priori-tijd hebben we daar voor over?
