Van Bob
aan Robert
Onderwerp mailen
Hoi Robert,
Ik las vanochtend over een onderzoek waarbij ik meteen dacht: ‘Yes! Right! Hoe herkenbaar!’ Uit dat onderzoek blijkt dat steeds meer werknemers, en dan vooral managers, steeds meer mailen met elkaar. Steeds minder bezoeken ze de werkvloer om een praatje te maken, toch nog altijd dé manier om te weten te komen wat er leeft onder je mensen, of even een collega bezoeken op zijn kamer om informeel door te nemen wat er allemaal speelt. Nee, alles per mail. Nou, ik weet best dat mailen een prachtige uitvinding is, maar ik denk dat we met z’n allen toch op het verkeerde pad zijn geraakt als het ertoe leidt dat persoonlijk contact nauwelijks nog een rol speelt. Zoals mijn mentor, de oude heer Bruijnincks, altijd zei: ‘Je leert een bedrijf niet kennen via de boeken maar bij het koffiezetapparaat.’ Dat is nog steeds zó waar. Bruijnincks heeft het internettijdperk niet meer mogen meemaken, maar ik weet zeker dat hij dan gezegd zou hebben: ‘En je leert een bedrijf al helemaal niet kennen achter je beeldscherm.’
Bob
Hoi Bob,
Ik weet precíes wat je bedoelt, Bob, ook voor mij is dit zó herkenbaar. Zo moest ik gisteren aan Joris vertellen dat hij momenteel echt niet in topvorm verkeert. Hij vergeet zaken op tijd te regelen, stelt van alles en nog wat uit, ik weet niet wat er met hem aan de hand is, maar dit gaat niet goed. Ik had natuurlijk even bij hem langs kunnen gaan, de deur dicht, en gewoon vragen: ‘Joris, what’s up?’ Maar nee, ik gooi er gauw even een mailtje uit en dan communiceer je toch al meteen op een ander, afstandelijker niveau. Trouwens, Joris moet me nog steeds terugmailen, ik zal hem eens mailen wanneer er een reactie komt.
Robert van Halst, CFO
Robert,
Zó herkenbaar, dat Joris-voorbeeld. Had ik ook met Jeannette vorige week, nota bene mijn eigen PA die vijf, zes meter verderop zit. Het is de laatste weken meerdere malen voorgekomen dat ze een dubbele afspraak voor me heeft gemaakt, of een afspraak gaat niet door en daar weet ik dan niets van, erg vervelend. Maar in plaats dat ik haar even bij me roep, stuur ik haar een mailtje… En dan denk ik toch: Bob, Bob, jij altijd maar denken dat je een mensenmanager bent, maar je bent de laatste jaren gewoon een mailmanager geworden. Bovendien kost het handenvol tijd, want dan mailt Jeannette weer terug dat iedereen wel eens een foutje maakt, en dan mail ik haar weer terug… We zijn nou al dagenlang aan het mailen.
Bob
Bob,
Helemaal waar! Laatst, je weet het, hadden we besloten om het contract van Adinda niet te verlengen. Oké, denk ik, dat vertel ik haar persoonlijk, zo heb ik dat geleerd. Maar ja, ze zit in een meeting, daarna zit ik in een meeting, en ik wil die dag eindelijk wel eens op tijd thuis zijn, dus om half zes zit ze weer in een andere meeting en denk ik: ach, ik doe het wel via een mailtje. Treurig, ik weet het, maar het is zo’n automatisme geworden. Nou viel dit nog mee, want Adinda is 26, die generatie weet niet beter dan dat je lief en leed via de mail behandelt. Maar wij zouden als ervaren managers beter moeten weten.
Robert van Halst, CFO
Robert,
Ja, jammer dat het zo gelopen is, ze leek aanvankelijk zo veelbelovend. Dat heb ik haar ook nog gemaild, maar toen bleek haar mail al te zijn afgesloten. Vroeger hadden we dat inderdaad in een persoonlijk gesprek gedaan. Nou, er gaan dagen voorbij dat ik mijn eigen managers niet meer zie. Ja, in de lift – en wat zeggen we dan tegen elkaar: heb je m’n mailtje nog gelezen? Neem onszelf, Robert: we zitten twee deuren van elkaar verwijderd, mailen voortdurend met elkaar maar zien elkaar zelden… We móeten terug naar de persoonlijke communicatie binnen ons bedrijf. En het zijn mensen als jij en ik die daarbij het voortouw moeten nemen.
Bob
Bob,
Hélemaal mee eens, dit moet echt stoppen. Weet je wat? Ik zet vanavond wel wat gedachten hierover op papier. Mail ik je morgen, oké?
Robert van Halst, CFO
Robert,
Oké! Stuur je dat mailtje dan ook naar Renate, want die denkt net zo over als jij en ik.
Bob
