Omar Zakaria Fouab

Wie: Omar Zakaria Fouab

Wat: oprichter Archipel Academy

Wapenfeit: bouwde aan een miljoenenpubliek met zijn inclusieve leerplatform

Toen Omar Zakaria Fouab op 29-jarige leeftijd tegenover een zaal vol investeerders pleitte voor de democratisering van leren, kreeg hij vooral glazige blikken terug. ‘Te jong, te idealistisch – en eerlijk gezegd: te anders’, blikt hij terug. Maar achter zijn woorden schuilde een diepgewortelde overtuiging. Hij zou het niet beter kunnen formuleren dan Malcolm X. ‘Education is the passport to the future.’ En dus richtte hij Archipel Academy op. Zonder startkapitaal, zonder old boys’ network, maar met een duidelijke missie.

Fouab groeide op met het besef dat kansen niet eerlijk verdeeld zijn. Dat talent vaak wordt gemist, niet vanwege het gebrek eraan, maar omdat het systeem niet kijkt of niet wíl kijken. ‘Mijn moeder had een universitaire opleiding uit Marokko, maar die werd hier niet erkend. Ze begon in de schoonmaak. Mijn vader werkte tot zijn overlijden in een fabriek. Niet omdat hij dat wilde, maar omdat niemand verder keek dan zijn naam.’

Zelf kreeg hij met een Cito-score van 549 het advies om naar het vmbo te gaan, terwijl klasgenoten met een lagere score wel richting vwo mochten. ‘Bij hen was het een belofte. Bij mij een verrassing.’

Archipel Academy

In zes jaar tijd groeide zijn Archipel Academy uit tot een toonaangevend leerplatform met meer dan 250 medewerkers en ruim 4 miljoen gebruikers. Maar zijn trots zit niet in de cijfers. ‘Wat mij trots maakt, is dat we dit deden met een team dat het tegenovergestelde is van de klassieke boardroom. Jong, oud, met en zonder diploma, uit alle hoeken van de samenleving. Wij tonen aan dat diversiteit geen risico is, maar een groeiversneller.’

Dat inclusieve leiderschap ging verder dan het aannemen van mensen. ‘We voerden een bedrijfscultuur in waarin afkomst, leeftijd of accent niet relevant zijn. Je wordt gewaardeerd op je daadkracht, creativiteit en menselijkheid. En dat begint bij leiderschap dat durft los te laten.’

Het leverde ook weerstand op. Negen van de tien investeerders zagen diversiteit niet als noodzaak, maar als afleiding. ‘”Liever focus op winst dan op sociale experimenten”, zei ooit een potentiële aandeelhouder.’ Maar Fouab bleef trouw aan zijn principes. ‘De toekomst is inclusief, of ze is er niet.’

Durven ingrijpen

Inclusie vraagt ook om durven ingrijpen, stelt hij. ‘Toen ik een vrouw aanstelde als cfo en bewust geen mannelijke kandidaten uitnodigde, verklaarden mensen me voor gek. Niet omdat ik tegen mannen ben — maar omdat ik vond dat onze board een afspiegeling moest zijn van de wereld waarvoor we bouwen.’

Zijn missie reikt verder dan de muren van zijn eigen bedrijf. Archipel doneerde boeken aan kinderen in Afrika voor elke ontvangen review op Springest, werkte samen met IMPower om statushouders aan werk te helpen en gaf via Brabant Leert en de leerrekening duizenden mensen regie over hun eigen ontwikkeling.

Na jaren van toewijding gaat Fouab vanaf deze zomer meer tijd besteden aan zijn gezin. Thomas Mulder zal dan de rol van ceo van hem overnemen. Hij blijft als aandeelhouder nauw verbonden aan Archipel. ‘Het is en blijft mijn kleine baby.’

En het interne vuur blijft branden. ‘Wij staan op de schouders van ouders en grootouders die moesten buigen om ons overeind te laten staan. Voor mij is het nu tijd om rechtop te lopen — en het verschil te maken voor de generaties na ons. Zodat niemand straks nog verrast is als iemand zoals ik opstaat, spreekt, leidt — en hoort: je hoort hier thuis.’