Weinig mensen hebben gehoord van baron Von Hammerstein-Equord. De man was Duits generaal en wat hem zo interessant maakt, is de manier waarop hij officiers onderverdeelde in vier groepen: de slimme officier, de domme officier, de luie officier en de hard-werkende officier. Je viel bij Von Hammerstein meestal in twee van die vier categorieën (in een kwadrantje dus).
Slim en lui: dat zijn de besten
Officieren die slim zijn en ook nog eens hard werken, zijn geschikt voor staffuncties, zei hij. Officieren die dom en lui zijn – volgens Von Hammerstein 90% van het leger – zijn geschikt voor routinewerk. Alleen de enkelen die slim zijn én lui tegelijkertijd, zijn geschikt voor de allerhoogste rangen. Zij proberen tenminste met hun hersenen alles te optimaliseren, zodat ze zo min mogelijk hoeven te doen. En de vierde groep, de officieren die dom zijn en hard werken? Daarover straks meer.
Het hooi van het land
Eerst even naar het verleden. Lang geleden had harder werken een rechtstreekse impact op de waarde die je creëerde. Als het hooi van het land moet, helpt het om harder en langer te werken. Zo krijg je meer hooi in je schuur.
Een snel mailtje
Bij denkwerk is die correlatie veel minder duidelijk. Je kunt snel een mailtje sturen, zonder er al te hard over na te denken – en vervolgens wekenlang bezig zijn om de fall-out op te lossen. Alleen maar omdat je onduidelijk had geformuleerd wat je nou precies wilde dat je medewerker zou gaan doen.
Uit het raam staren
Wat ook niet helpt, is dat nadenken er helemaal niet uitziet als werken. Een beetje op je stoel zitten met je benen op tafel en je handen achter in je nek gevouwen. Zit die man nou hard te werken? Of kijkt hij aan de binnenkant van zijn ogen naar plaatjes uit z’n vakantiealbum? Uit het raam staren, een rondje lopen, op een A4’tje doedelen, het ziet er niet uit als werk en het voelt meestal ook niet als werk. Terwijl je met een dag stevig nadenken makkelijk meer waarde toevoegt dan met een week buffelen.
Voorspoed en geluk
Dat waar je je op focust, krijg je vaak meer van. Als je ergens diep in jezelf toch nog de overtuiging hebt dat harder werken zorgt voor meer voorspoed en geluk, zul je het heel ingewikkeld vinden om minder hard, maar slimmer te gaan werken.
Focus op effort, niet op impact
Diezelfde overtuiging werkt door naar je medewerkers. Als jij het als manager belangrijk vindt dat ambitieuze medewerkers om 8 uur achter hun bureau zitten en misschien na een uur of 6 eens voorzichtig gaan nadenken of het al tijd is om een keer naar huis te gaan, stimuleer je een focus op effort, niet op impact.
Niet op zweetdruppels
Maar hoe weet je dan of iemand resultaten boekt? De beste manier is door het te meten. Daarvoor moet je dan wel eerst glashelder duidelijk maken wat de gewenste ‘waarde’ is en wanneer iemand succesvol is. Vervolgens moet je afspreken hoe je dat precies gaat meten. Sturen op basis van output is dus veel lastiger dan sturen op basis van zweetdruppels.
Knopen hakken
Het vraagt ook om het duidelijk vaststellen van prioriteiten. Keuzes maken. Knopen doorhakken. Is het belangrijker dat de klant een weldoordacht advies krijgt wat gebaseerd is op geconcentreerd denkwerk? Of is het belangrijker dat de klant altijd binnen 5 minuten antwoord krijgt op elk mailtje wat hij stuurt? Allebei tegelijkertijd kan niet. Dus wat wil jij? Welk soort output vind jij het belangrijkst?
Niet bijster slim
Dat zijn geen simpele vragen – en misschien is het wel daarom dat we ze zo vaak vermijden. En gaan we liever uit van onze eigen indruk of iemand hard werkt of niet. En zo managen we in de 21ste eeuw nog met de beoordelingsprincipes uit de Middeleeuwen. Dat is niet bijster slim.
Tot overmaat van ramp
Terug nog even naar de vierde klasse die Von Hammerstein-Equord ooit definiëerde, en waarvan ik zelf in elk geval continu het risico loop om erin terecht te komen: ‘Zij die dom zijn en tot overmaat van ramp ook nog eens hard doorwerken’. Volgens de baron vormen zij de echte bedreiging: ‘en zij moeten dus zo snel mogelijk worden ontslagen.’
Foto boven via Flickr.com
Taco’s nieuwe boek: Schaamteloos delegeren
‘Ik kan het zelf beter.’ — ‘Ik kan het sneller.’ — ‘En ze doen het toch niet zoals ik het wil.’ Klinkt bekend? Delegeren is misschien wel de belangrijkste vaardigheid die moderne leiders, directeuren, managers en ondernemers nodig hebben. Maar er wordt nog veel mee geworsteld. Het nieuwe boek van Taco Oosterkamp: Schaamteloos delegeren laat zien hoe het wel moet. Dan ben je al snel een heel eind op weg naar meer tijd voor belangrijke dingen.
Lees meer van Taco:
- 5 tips om beter te gaan presenteren
- Alleen maar werken is slecht voor je werk
- Alle bijdragen van Taco Oosterkamp
Bekijk groeitips van Taco:
Bij de collega’s van Sprout geeft Taco Oosterkamp tips om je bedrijf sneller te laten groeien. Bekijk de video’s:
