Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Timberland vs Greenpeace: 1-1

In een paar weken tijd kreeg Timberland-ceo Jeff Swartz 65.000 mailtjes met het verwijt dat zijn schoenen het ­regenwoud vernietigden. Wijselijk sloeg hij niet terug.
 

1. Zoek het maar uit

Natuurlijk schrok Jeff Swartz, toen hij in juni 2009 het eerste mailtje aantrof waarin zijn bedrijf, schoenproducent Timberland, werd beschuldigd van ­slavenarbeid, vernietiging van het regenwoud en een flinke bijdrage aan ­klimaatverandering. Er zouden er nog vele volgen. Hij besloot dat het niet slim was om te ontkennen, maar om het uit te zoeken. Een vraag die het ­bedrijf zichzelf nooit gesteld had: waar kwam zijn leer eigenlijk vandaan? De hele supply chain werd razendsnel in kaart gebracht: was de Braziliaanse leerleverancier echt niet verantwoordelijk voor ontbossing bij de Amazone?

2. Iedereen een mailtje

Niet alleen Greenpeace kreeg een mail terug, maar ook alle 65.000 mensen die de moeite hadden genomen het bedrijf te mailen kregen binnen 5 dagen een reactie. Daarbij werd zelfs het land van herkomst bekeken: een Italiaan kreeg, zelfs als hij in het Engels had gemaild, antwoord in het Italiaans. De boodschap was niet: alles onder controle, maar eerder: we werken eraan.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

3. Bestrijd Greenpeace niet, werk samen

Alhoewel Swartz aanvankelijk kwaad was, besloot hij Greenpeace toch op te zoeken. Dit werkte: de mailstroom hield op en anderhalve maand later werd niet alleen een moratorium op ontbossing voor Timberlands leerleverancier afgesproken, er kwam ook een mooie pr-actie: Swartz dankte Greenpeace voor zijn werk en het op de agenda zetten van de kwestie, Greenpeace, op zijn beurt, ­verklaarde dat Timberland leiderschap had getoond. Waarmee de (morele) winst binnen was en de schade (in elk geval tijdelijk) gestopt.

Bron: Harvard business review