Net afgestudeerde studenten zijn ruwweg onder te verdelen in twee groepen. Ten eerste zijn daar de studenten met de hoge cijfers, zij die Cum Laude op hun diploma hebben staan. Met frisse blos en wapperend met hun cijferlijst melden zij zich bij de grote, prestigieuze bedrijven: de Shells, Unilevers en de McKinseys van deze wereld.
Enthousiast praten ze over assessments, traineeships en aanbiedingen van recruiters. En terecht. De wereld ligt voor ze open. Bedrijven zijn dol op hoge cijfers. Monique Bijker onderzocht 4000 jonge economen en bedrijfskundigen en vond mensen met hoge cijfers eerder een baan vonden en dat er ook een duidelijk positief verband bestond tussen de hoogte van de cijfers en het salaris anderhalf jaar na het afstuderen.
Studieprestaties
Ook interviewde ze twintig grote werkgevers en die onderstreepten dit principe: ambitieuze werknemers zijn te herkennen op basis van studieprestaties, van cijfers tot scriptieonderwerp. Bestuurservaring of een stage in het buitenland werkten eerder in het nadeel dan in het voordeel van de sollicitant. Volgens de werkgevers hebben die mensen te hoge verwachtingen van hun baan en zouden ze lastig te managen zijn.
De andere groep studenten, de zesjes, de zeven-komma-drie’s, hebben een geheel andere ervaring. Elke activiteit wordt aangegrepen het CV wat aantrekkelijker te maken. Kan het leerlingenparlement van de middelbare school er nog op?, telt drie keer achter de bar bij de studievereniging als een commissie en kan de keer dat je voorlas aan kinderen in een achterstandswijk onder de noemer ‘uitgebreid vrijwilligerswerk’ meegenomen worden?
Harde werkers
Bedrijven zoeken harde werkers, mensen die zich ten volle zullen inzetten voor het bedrijf en waarop de werkgever kan rekenen. Toch kan het voor de afdeling HR ook lonen om te kijken naar het tegenovergestelde. Waar snijden de sollicitanten de hoekjes af? Wanneer zeggen ze, ‘ok het is niet af maar ik vind het wel mooi geweest voor vandaag’? Kortom, wanneer zegt de sollicitant ‘nee’.
Want bij beroepsziekte nummer een, de burn-out is perfectionisme een van de grootste risicofactoren. Alles zo goed mogelijk willen doen, geen nee durven zeggen, ook als dat ten koste gaat van de werknemer zelf.
Prioriteiten
En daar komt de zesjesstudent om de hoek. Want als die iets goed kan, dan is het bepalen wanneer het noodzakelijk is om hard te studeren om dat tentamen net te halen en wanneer je prima naar een feestje kunt gaan. Welke colleges je precies moet volgen en wanneer je nog in bed kunt blijven liggen en of je een boek echt helemaal moet lezen of dat je liever een serie kijkt.
Vertaald in recruitmenttaal is dat het stellen van prioriteiten, inschattingsvermogen en zelfvertrouwen. En laten dat nou net dingen zijn waar werkgevers dol op (zouden moeten) zijn.
