Het team ontstaat na het doorleven van de spanningen en onzekerheden die groepsvorming nou eenmaal met zich meebrengt. Er is geen toverformule om die lastige beginfases over te slaan. Sterker nog; we moeten leren het te doorstaan. Leiderschap is het verduren van ongemak, heb ik hierbij geleerd.
Verbinden
Het grote verschil tussen een groep mensen en een team is dat een team heeft geleerd zich te verbinden. In de dagelijkse interactie doen we twee dingen: vergelijken of verbinden. We zijn dus bezig om te kijken hoe hoog of laag we in de hiërarchie staan (vergelijken) of we zijn aan het samenwerken en maken juist gebruik van de verschillen (verbinden). In de interactie met anderen doen we niet anders en het bijzondere is; we kunnen het niet tegelijkertijd. Zelfs vrouwen niet.
Een volwassen team werkt vanuit verbinding, terwijl in de fases ervoor vooral onderling wordt vergeleken. Bij een derde fase team zijn de verschillen besproken en geaccepteerd en het team heeft een gezamenlijke identiteit gekregen. Met bijbehorende normen en waarden. Het team heeft het gevoel uniek te zijn en over het algemeen is dit een fase waarbij men met veel geduld en rust met elkaar omgaat.
Group Think
De teamleden hebben veel gedoe doorstaan met elkaar, zijn terecht blij dat ze dit achter zich hebben gelaten en willen er ook niet meer naar terug. Daar zit ook het gevaar in van deze fase. Het kan leiden tot een ‘lief’ of zelfs ‘klef’ team dat intern gericht is. Het gevaar van ‘group think’ hoort bij deze fase. Group think betekent dat groepen zo graag tot overeenstemming willen komen dat de kwaliteit van de besluiten vermindert.
Mijn hypothese is dat veel grote organisaties de afgelopen decennia in deze fase zijn blijven steken. Door de grote welvaart waren er weinig impulsen om naar buiten te kijken en kon er heerlijk naar binnen worden gestaard. De klant kwam toch wel. En nu die noodzaak er wel is, komen ze veel te laat in beweging.
Teams in deze fase moeten worden geprikkeld, uitgedaagd om de stap naar buiten toe te maken. Van klef naar lef, van lief naar proactief. Omdat navelstaren in deze wereld dodelijk is.
