Keer op keer bewijst Unilever dat een groene koers omzetgroei niet in de weg hoeft te staan. Komt redding dan toch van het bedrijfsleven?
Het zijn ongetwijfeld mooie tijden voor Paul Polman. De bestuursvoorzitter van Unilever, door Harvard Business Review al fraai tot 'Captain Planet' gedoopt, verkondigt waar hij maar kan zijn duurzame evangelie. Kwartaalcijfers interesseren hem niet meer, zegt hij, het gaat om de lange termijn en om niet minder dan het redden van de aarde en het voeden van 9 miljard mensen.
Meesmuilend
Daar kun je meesmuilend over doen, dat kun je hoogdravend, belerend of hautain vinden, maar voorlopig heeft Polman wel het gelijk aan zijn zijde. En daar kun je niet anders dan diepe, diepe bewondering voor hebben. De kwartaalcijfers zijn weliswaar nog niet afgeschaft, er wordt wel uitgebreid bericht over de vorderingen op milieugebied. En tegelijk zijn die 'ouderwetse' winst- en omzetcijfers ook nog eens prima op peil.
Mijlpaal
Bij zijn aantreden als ceo, in 2008, had Polman zichzelf ten doel gesteld de omzet van Unilever te verdubbelen: van 40 naar 80 miljard euro. Bij de bekendmaking van de cijfers over 2012 kon hij trots melden dat de eerste mijlpaal is bereikt: de horde van 50 miljard is genomen. In dit tempo duurt het nog tot 2024 voor die 80 miljard euro bereikt is, maar daar gaat het feitelijk niet om: de lijn is duidelijk naar boven gericht. En dat is al heel wat in deze voor velen moeilijke tijden. Zeker in de voedings-, verzorgings- en levensmiddelenbranche, waar Unilever toch zijn omzet vandaan haalt.
Ontginning
Nou is die groene koers van Polman natuurlijk niet de belangrijkste reden van de omzetgroei. Dat is veel eerder te verklaren uit de tijdige ontginning van de Aziatische markt en een verstandiger (lees: selectiever) merkenbeleid. Maar goed, het zegt natuurlijk wel iets. Groen hoeft groei in elk geval niet in de weg te zitten, laten we het daarop houden. En dat is al heel wat.
Hybride rookworsten
Is Polman daarmee nu tevreden? Nee, verre van dat. De volgende stap? De 'consument opvoeden', zoals directeur duurzaamheid Anniek Mauser het vorig jaar mooi verwoordde. Dat zal nog niet makkelijk worden. Met 'hybride rookworsten' bijvoorbeeld. Of met 'consumenteneducatie', samen met het Wereld Natuur Fonds, om mensen op lagere temperaturen te laten wassen, of korter te laten douchen.
Marketingmachine
Het lijkt nogal een stap voor de marketingmachine die Unilever van oudsher is. Maar aan de andere kant: als je zo goed weet hoe margarine, pindakaas en shampoo te slijten, waarom zou je dan ook geen duurzame levensstijl weten te verkopen aan de goegemeente? En Polman gaat het zelfs nog niet ver genoeg. Hij wil het bedrijfsleven zelfs gebruiken om stréngere regelgeving op milieugebied af te dwingen, bijvoorbeeld op klimaatgebied. Zal zijn bedrijf daar zelf last van hebben? Misschien, zeker in het begin. Maar hé, zegt Polman dan, het lokt ook weer innovatie uit, en we hebben maar één aarde. En klimaatverandering kostte Unilever in 2011 ook al 200 miljoen euro, vergeet dat niet.
Hoopgevende woorden
Het zijn mooie, hoopgevende woorden. Van de overheid hoeven we weinig inspanning te verwachten, en Nederland raakt steeds verder achterop op het gebied van klimaatbeleid. Maar met mensen als Paul Polman en DSM-ceo Feike Sijbesma kunnen we als Nederland vanuit het bedrijfsleven onze oude rol van 'koopman en dominee' in de wereld toch weer mooi te gelde maken. Laten we hopen dat hun woorden een breed gehoor vinden. En dat we dan wat korter onder de douche moeten, soit.
Good riddance
Ondertussen denk ik aan Good Riddance, een nummer van de nog immer populaire punkband Green Day. Die groene dag, dat spreekt hopelijk vanzelf. En 'Good Riddance', dat schijnt een bekende uitdrukking te zijn, een wens die je geeft aan mensen die ergens vanaf willen komen. Want we kunnen wel makkelijk cynisch doen over Unilevers voornemen groei en groen denken te verenigen, en zeggen dat Polman, de nummer 2 in Trouws duurzame 100, met zijn groei-ambitie heel wat pakjes boter op zijn groene hoofd heeft, hij heeft milieubeleid wel wereldwijd op de agenda gezet. En dat verdient geen cynisme, maar respect. R-e-s-p-e-c-t. Al is dat natuurlijk weer een heel ander nummer…
Lees meer Boermans blues:
- IJzersterk merk Bolletje in nood door NMa
- De tragische teloorgang van Monsterboard
- Alleen Rihanna smeert even geen Nivea
- Wie vertrouwt Schiphol nog?
