Velen dromen ervan, slechts enkelen doen het: een carrière in het ‘grote’ bedrijfsleven inruilen voor het ondernemerschap. Hoe voorkomt u dat u zo uw eigen ruiten ingooit?
1. Je imago is je amigo
Midden in een kredietcrisis een financieel adviesbureau beginnen? Met gevoel voor understatement: dat vereist lef. Maarten Bijnen deed het. Na 12 jaar internationaal zakenbankieren, laatstelijk als senior VP M&A Advisory bij ABN Amro, startte hij 8 maanden geleden met drie collega-zakenbankiers Albacore Partners. Een beetje huiverig was hij wel, bekent hij. “Je klanten neem je niet zomaar mee.”
Inmiddels is die huiver verdwenen. Dankzij het netwerk van de vier partners rolden de opdrachten snel binnen. “We waren betrokken bij transacties met een gezamenlijke waarde van meer dan 100 miljard”, melden ze trots op hun website. Bijnen: “Ik had deze stap 5 jaar geleden niet aangedurfd. In de eerste 2 of 3 jaar van je carrière leer je de technische kneepjes van het vak. Commercieel denken en goed met klanten omgaan op ceo-niveau kost meer tijd. Pas na een jaar of 10 nemen ze je serieus.”
Het ondernemerschap bevalt Bijnen uitstekend. “Hoger opgeleiden willen liever geen baas boven zich. Nu heb ik de vrijheid om te doen wat ik zelf wil.” Alhoewel, die vrijheid is ook betrekkelijk. “De uitgebreide support staff die ik had bij de bank, heb ik hier niet. Ik doe nu zelf de administratie, boek zelf vluchten, regel huisvesting. Dat kost meer tijd dan ik dacht. De dagen zijn snel gevuld.”
2. Denk groot
Ooit werkten ze tegenover elkaar op het kantoor van Heinz, beiden als marketingmanager. Nu zitten Marianne Gerretsen en Esther Nederlof opnieuw tegenover elkaar, maar dan aan een keukentafel in de opslagruimte van RAIN, een winkel in luxe, handgemaakte zeep en andere lichaamsverzorgingsproducten in hartje Amsterdam. “Als marketingmanager in de fast moving consumer goods vond ik het leuk om in korte tijd een idee tot een product te ontwikkelen”, aldus Nederlof. Gerretsen valt haar bij: “Dat kunnen we zelf ook, dachten we.” Nederlof: “Maar een onderneming beginnen was geen doel op zich. We wilden een levensvatbaar concept hebben.”
Dat concept diende zich aan in de vorm van RAIN. De ondernemers wisten met dit Zuid-Afrikaanse bedrijf snel tot overeenstemming te komen over een Europese licentie. November 2009 opende de eerste winkel. De corporate achtergrond van de dames is goed merkbaar. “Wij zijn gewend om groot te denken”, zegt Nederlof. “De winkel zien we als een brandstore. Het is een van de drie pijlers van ons bedrijf, naast de webwinkel en de corporate sales, zoals relatiegeschenken.”
Maatschappelijk verantwoord ondernemen is een belangrijk onderdeel van de filosofie van Rain. Gerretsen: “Bij een beursgenoteerd bedrijf draait het om aandeelhouderswaarde. Vaak worden leveranciers daarvan de dupe. Dat druist in tegen mijn gevoel. Nu kunnen we zaken doen op ónze manier.”
3. Gevoel voor timing
Freek Padberg zat 5 jaar lang in het bier, voordat hij voor zichzelf begon met wijn. Ruim 5 jaar geleden kreeg hij het idee voor Grapedistrict. Het idee ontstond – waar anders? – in de kroeg. Padberg was toen nog brand manager bij Heineken. Onmisbare ervaring, zegt hij nu. “Of het nu gaat om een productintroductie of om een nieuwe reclamecampagne, alles gebeurt daar op een gigantische schaal. Dat is spannend, maar heeft ook een keerzijde. Er gaat veel tijd overheen voordat de machine in beweging komt.”
In zijn bierperiode zag Padberg de kracht van merken. Terwijl de meeste consumenten het verschil tussen Amstel, Heineken of Grolsch niet proeven, roepen de biermerken toch een sterk gevoel bij ze op. Bij wijn is dat (nog) anders, zag Padberg. “Daar wordt nauwelijks iets gedaan aan marketing en merkopbouw.” Grapedistrict doet dat wel. Zo bedacht Heinekens vaste designbureau de herkenbare look and feel van de winkelketen voor “die mensen die meer informatie willen over wijn dan ze in de supermarkt kunnen krijgen, maar de drempel van een stoffige wijnwinkel te hoog vinden.”
In april opent Grapedistrict in Rotterdam zijn achtste vestiging. “In de begintijd stonden we zelf veel in de winkel”, vertelt Padberg. “Iedere fles ging door onze handen.” Terugkijkend denkt hij dat hij op het juiste moment is gestart. “We waren allemaal rond de 27 jaar, de economie draaide goed. Ik vraag me af of ik het nu, met twee kinderen en een hypotheek, ook zou durven.”
