Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Bob stelt een nieuw rvb-lid voor

Bob is divisiedirecteur van een groot concern. Hij doet zijn best. In deze aflevering stelt hij een nieuw rvb-lid voor: een vrouw!

Van Bob
Aan heel mt
Onderwerp bezoek van ellen van maarssendonk

Beste MT-leden,
Zoals bekend hebben wij sinds twee maanden een vrouw in de raad van bestuur van ons concern: Ellen van Maarssendonk. Daarmee is toch maar mooi bewezen dat het kan, door het ­glazen plafond heen breken, zelfs bij ons. Als concern is dit toch wel iets om trots op te zijn. Maar nou komt het: mevrouw van Maarssendonk maakt momenteel kennis met alle divisies. En op die manier komt ze volgende week maandag bij ons langs, om ons wekelijks MT-overleg bij te wonen… Mijn oproep daarom bij deze: laten we haar hartelijk verwelkomen!
Bob

Hoi Bob,
Ja, geweldig, echt geweldig, zo’n vrouw in de raad van bestuur. Ik zie haar toch als een soort Neelie of een Nancy – kom, hoe heet ze ook weer, die bestuursvoorzitter van Wolters, nou ja, je weet wie ik bedoel, McKenzie, McCarthy? – als een voorbeeld dus, een rolmodel, iemand waar je je als vrouw aan kunt optrekken. Zelf zit ik nog steeds tegen dat glazen plafond aan te stoten. Soms is het echt beuken, om wanhopig van te worden, dat mag je best weten. En dan stimuleert het enorm dat zo’n vrouw erdoorheen komt en toch helemaal zichzelf, ja helemaal vrouw blijft. Ik vind het dan ook een eer om haar maandag te mogen ontmoeten!
Agnes van der Velden
Hoofd HR

Ha Bob,
Leuk zeg, dit bericht. Ik heb begrepen dat ze van Shell komt. Nou, dan weet je het wel: daar geven ze mensen – mannen én vrouwen – tenminste echt de kans om te groeien, om aan jezelf te werken, zeker ook aan je leidinggevende kwaliteiten, continu jezelf te empoweren, steeds maar weer aan je sterke én zwakke punten te werken. Topbedrijf! Fijn dat we op deze manier ook meteen een stukje van die Shell-cultuur binnenhalen aan de top van óns concern. In tegenstelling tot die mannen in onze raad van bestuur lijkt ze me ook iemand die enorm veel empathie in huis heeft, iemand die weet dat een echte leider ook warme menselijke kanten moet hebben, wat die mannen in onze raad van bestuur toch echt niet in zich hebben, dat stelletje klassieke haantjes. Ja, dat zie ik zo’n kanjer van een Ellen van Maarssendonk ook wel doen: dat ze een nuchtere tegenkracht vormt en die mannen af en toe met een opmerking op hun plaats zet.
Ronald Biemans
adjunct F&O

Goedemorgen Bob,
Kan nog leuk worden, dat MT… Ik geef het niet graag toe, want ook ik kom natuurlijk niet graag over als een softie, maar laat ik het maar zeggen zoals het is: vrouwen kunnen gewoon veel beter luisteren. Ze gaan niet steeds de strijd aan, zoals ons mannelijke managers. Nee, ze gaan de dialóóg aan. Dat is toch wel heel anders dan die mannen in onze raad van bestuur die je voortdurend onderbreken en alles willen meten en staven aan data en cijfers en die je, zoals onze cfo, voortdurend aankijken alsof je een of andere debiel bent. Zo’n vrouwelijke topmanager is tenminste vatbaar voor argumenten…
Arthur Lennaarts
Chief controller

Beste MT-leden,
Ja, ik zie er ook erg naar uit, naar deze samenwerking. Helemaal mee eens: een vrouw is voor onze raad van bestuur zonder twijfel een grote aanwinst. Fijn, zo’n exponent van het moderne leiderschap waarin luisteren centraal staat. Ik probeer dat zoals jullie weten en hopelijk ook merken zelf ook in de praktijk te brengen. Ik denk dan ook dat ik veel van haar kan leren. Laten we er dus een leuke, informele bijeenkomst van maken waarin agendapunten nou eens een keer geen rol spelen. Waarin we eindelijk ook eens kunnen vertellen hoe dat nou is, hoe dat voelt, MT zijn van een divisie met een raad van bestuur met zulke vaak tórenhoge eisen.
Bob

Goedemiddag,
Ik ben de PA van Ellen van Maarssendonk. Zoals u weet komt zij maandag langs bij uw divisie. In dat kader graag uw ­aandacht voor het volgende:

Wekelijks de nieuwsbrief van Werk en Leven ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.
  • Zij wil graag van u een heldere uiteenzetting over de strategie van uw divisie voor de komende vijf jaar. Graag als PowerPoint, maximaal 15 pagina’s, maximaal 3 bulletpoints per pagina.
  • Van u wordt verwacht een van relevante data en cijfers voorziene prognose op uw specifieke markten, eveneens betreffende de komende vijf jaar, eveneens als PowerPoint, in dit geval maximaal 5 pagina’s, maximaal 2 bulletpoints per pagina.
  • Tevens zal zij, kort, uiteenzetten wat de financiële targets zullen zijn voor Q3 en Q4. Discussie hieromtrent is in deze fase van de procesvorming geen issue en is dan ook geen agendapunt.
  • Mevrouw Maarssendonk arriveert om 09.05 uur en moet om uiterlijk 09.35 weer weg. Wilt u daarom om uiterlijk 09.35 uur afronden middels maximaal vijf conclusies?

Tot slot: het onderwerp Shell dient in geen geval ter sprake te worden gebracht. Mevrouw Van Maarssendonk heeft geen enkele behoefte om aan dit deel van haar werkverleden te worden herinnerd.

Met vriendelijke groet,
Sonja Attema
PA to Board Member Mrs. E. van Maarssendonk

Lees ook:

Hoe de Indiase gierencrisis een perfecte metafoor is voor falend management

Toen miljoenen gieren stierven in India, volgde een economische ramp van 32 miljard euro en stierven honderdduizenden mensen. Dezelfde fatale denkfout die daartoe leidde, zien we dagelijks terugkomen in Nederlandse boardrooms, schrijft innovatie-expert Simone van Neerven.

india gierencrisis
Foto: Getty Images

Halverwege de jaren 90 van de vorige eeuw begint het sterftegetal in bepaalde regio’s in India toe te nemen. Het is onduidelijk waarom mensen te vroeg sterven, maar de problemen lijken het grootst in drukke verstedelijkte gebieden. Al gauw ontdekt men dat ook het aantal gieren ontzettend is afgenomen. Nog niet zo heel lang geleden telde India zo’n 50 miljoen gieren, maar daarvan is ondertussen zo’n 97 procent verdwenen. Die gieren blijken een cruciale rol te vervullen.

In India is de koe heilig en mag die niet worden opgegeten. Zodra een koe overleed, doken de gieren erop af en aten het karkas in een mum van tijd op. Het was een fantastisch werkend systeem voor afvalverwerking en ziektepreventie, maar door het verdwijnen van de gier bleven de karkassen lang liggen.

Bacteriën en ziekteverwekkers kwamen in het drinkwater terecht en konden zich onbelemmerd verspreiden. Straathonden namen de rol van de gieren over, maar die zijn veel minder effectief in het opruimen van rottende resten en werden bovendien zelf ook ziek. Dat leidde tot meer hond-gerelateerde problemen, zoals agressie en een stijging van hondsdolheid, die ernstige gevolgen hadden voor de volksgezondheid. Elk jaar stierven er zo’n 100.000 mensen.

Grote stappen, snel thuis

Bij nader onderzoek bleek dat de gieren stierven door nierfalen. De koeienkarkassen die ze aten zaten namelijk vol met diclofenac, een goedkope pijnstiller die voor vee prima werkt maar dodelijk is voor gieren. Naarmate de boeren dat middel steeds vaker en in grotere hoeveelheden aan hun zieke koeien toedienden, steeg ook de sterfte onder de gieren.

In plaats van de tijd te nemen om op zoek te gaan naar de kern van het probleem, neemt men maar al te graag het snelle pad. De nadruk ligt veel te vaak op het snel fixen van problemen. Er wordt niet ingezien dat het herstellen van ontstane problemen achteraf juist veel meer tijd, geld en energie kost.

In het voorbeeld van de gierensterfte in India sprong Elam Pharma maar al te graag in het gat om zieke koeien beter te maken met medicijnen en daar flink veel geld mee te verdienen. Uiteindelijk was de gevolgschade enorm. De inschatting is dat het de Indiase samenleving zo’n 32 miljard euro per jaar heeft gekost.

Pleister op pleister

Bij het oplossen van problemen wordt er vaak opportunistisch en reductionistisch gehandeld zonder de tijd te nemen om goed te onderzoeken wat er daadwerkelijk aan de hand is. We verliezen daarmee het grote geheel volledig uit het oog. De oplossingen die worden bedacht zijn suboptimaal en zorgen op hun beurt vaak juist weer voor nieuwe problemen.

Dit fenomeen van compartimenteren zie je overal terug. Bij de overheid die complexe problemen opknipt en verdeelt over de ministeries waardoor er vervolgens geen logisch en zelfs onuitvoerbaar beleid ontstaat waar geen touw aan vast te knopen is.

Verzuiling en interne concurrentie

In veel organisaties gebeurt precies hetzelfde. Daar werken afdelingen als strategie, innovatie, sustainability, (digitale) transformatie, IT en D&I nauwelijks met elkaar samen, terwijl ze wél veel raakvlakken en uiteindelijk óók hetzelfde doel hebben. Sterker nog, ze concurreren met elkaar om dezelfde resources en vechten daar hard voor om zo hun eigen KPI’s te halen, volledig blind voor het grotere plaatje.

In plaats van met elkaar samen te werken, werken ze elkaar tegen en zijn ze druk bezig om problemen weg te werken die een andere afdeling heeft veroorzaakt. De organisatie wordt er niet beter van en de echte problemen blijven onopgelost.

Bezint eer ge begint

Ren dus niet achter de feiten aan. Het loont vaak om wat langer stil te staan bij het probleem. Want door daar dieper in te graven, komt men tot andere inzichten.

Toen Jerry Sternin van Save the Children jaren geleden de opdracht kreeg om de ondervoeding van Vietnamese kinderen aan te pakken, trok hij de dorpen in om in gesprek te gaan met bewoners en met eigen ogen te zien wat er aan de hand was. Hij ontdekte dat er ook arme gezinnen waren waar de kinderen wel gezond waren.

In plaats van na te denken over hoe hij de logistiek van een enorm voedsel distributieprogramma van de grond zou krijgen, stelde hij zichzelf de vraag: “Hoe kan het dat de kinderen van sommige arme gezinnen wel gezond zijn?”. De inzichten die hij kreeg door hier verder op door te gaan, hielpen hem om een programma op te zetten dat gebruik maakte van lokale voedselbronnen die voorheen niet werden gebruikt waardoor het probleem veel structureler werd opgelost.

In het geval van de gieren in India had de vraag niet moeten zijn “Hoe krijgen we de koeien weer gezond?”, maar “Waarom worden die koeien eigenlijk ziek?”.

Lees ook deze columns van Simone van Neerven: