Bob is divisiedirecteur van een groot concern. Hij doet zijn best. In deze aflevering verdient hij eindelijk respect.
VAN Bob
AAN Richard
BETREFT Lunchen met Van Dommelen
Hoi Richard,
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: de lunch was een ramp. Hoe het nou allemaal kwam, tja… Ik had vanochtend niet ontbeten en je weet: ik kan toch al niet zo goed tegen drank. Maar ik zat nog geen minuut aan tafel of er werd al een fles witte wijn neergezet en die Van Dommelen schonk een glas voor me in en wilde toosten. Nou ja, dat ging nog goed, maar toen was het erg lang wachten op het eten en hij bleef maar doorschenken. En eigenlijk wil je de rest van het verhaal niet weten, denk ik.
Bob
Bob,
Dat wil ik natuurlijk wel! Dit is erg belangrijk voor me, dat weet je! Het was mijn idee dat mijn grootste, belangrijkste klant eens informeel onze directeur zou ontmoeten. Leek me goed voor de lange termijn. Je hebt het toch niet verpest, hè? Alsjeblieft Bob, zeg dat het niet zo is…
Richard Engelman
Executive Sales Manager
Richard,
Nou, ik vroeg hem: ‘Hoe gaat het nou in de medische sector?’ Keek hij me niet begrijpend aan. Ik was intussen wel aangeschoten, maar besefte nog net dat ik een fout had gemaakt. Ik trek me terug op het toilet en google totdat ik het heb: Van Dommelen zit in de retail. En even later hoor ik mezelf zeggen: ‘Zeg, ik bedoel natuurlijk: de retail. Gaat zeker nog steeds klote?’ En hij wil antwoorden, maar ik heb mezelf niet helemaal meer in de hand en begin te vertellen dat ik dat herken, dat het bij ons ook klote gaat en dat er dagen zijn dat ik het echt niet meer zie zitten. Nou, mooi om je zo als directeur voor te stellen aan een klant. Excuses, Richard, echt excuses.
Bob
Bob,
O god, en ik altijd maar tegen Van Dommelen zeggen dat we een ijzersterke, oergezonde divisie zijn. Ik heb hier echt geen énkel begrip voor.
Richard Engelman
Richard,
Snap ik helemáál. Ik heb me nog nooit zo gedragen tegenover een klant. Maar al die wijn… Ik moet je nog wat zeggen. Je had me verteld over hem en zijn PA. Was ik haar naam ook al vergeten. Dus ik hoor mezelf zeggen: ‘Zeg, hoe heet dat mokkeltje van je ook weer?’ Mokkeltje. Nog nooit gebruikt, zo’n woord, nóóit, ik zweer het je!
Bob
Bob,
Die verhouding, die heeft hij me in het diepste vertrouwen verteld. En jij noemt haar: een mokkeltje? Ik raak gvd mijn grootste, belangrijkste klant kwijt omdat mijn directeur zich niet in de hand heeft… Ongelóóflijk. Echt ongelooflijk!
Richard Engelman
Hé die Richard!
Wat een directeur heb jij zeg, geweldige vent! Nou eens niet dat eeuwige, onderdanige managementgeslijm, maar recht voor zijn raap, keihard eerlijk. Zo weet iedereen onderhand van mijn verhouding met Alice, maar niks zeggen hè, ja, achter mijn rug, vólop… maar die Bob van jou, die begint er gewoon over en noemt haar ook nog, heel lief, mokkeltje. En zuipen dat hij kan, mijn god zeg, ik kon hem amper bijhouden! Is hij marinier geweest? Moet haast wel. Kerel naar mijn hart. Maar hé Richard, wat zul jij afzien met zo’n baas!
Fred van Dommelen
Ceo Wilshire Retail
Meer Bob de manager:
foto via Flickr.com
