Het lijkt alsof iedereen die de 40 nadert zich tegenwoordig via zijn LinkedIn en Facebook tot coach verklaart. Het schijnt dat het de snelst groeiende zelfstandige professie sinds 25 jaar is.
Is hipper dan hip natuurlijk en zó veel interessanter dan te moeten toegeven dat je in een pre- of postmidlifecrisis verkeert, waarin het ‘Is this all there is’ gevoel zijn lelijke kop heeft opgestoken. Maar goed, het is een beroepsgroep die van toenemende importantie lijkt te zijn. Tijd om daar wat richting in te bieden. Er is namelijk een life cycle te benoemen voor wat betreft het soort coach. Afhankelijk van de fase waarin je coachingszoektocht zich bevindt, maak je je keuze.
Yin en yang
Om te starten zijn er de early birds. Je kent ze wel, die oud-collega die je ineens na een jaar of 5 een mail stuurt met de boodschap dat ze nu ‘voor zichzelf heeft gekozen’. Ergens in Almere-Zuid een boeddha beeld de garage in heeft geflikkerd, deze tot ‘retraite-ruimte’ heeft omgedoopt en nu aan ‘intuïtief coaching’ doet. Die komt echter vaak niet heel veel verder dan wat doorzichtige werkvormpjes. Drie sessies oppervlakkig jengelen en een factuur met een yin en yang teken later heb je je eerste kennismaking met coaching achter de rug. Als coachfeut kan dit smaken naar meer of je voorgoed genezen van iedere vorm van reflectie.
De beroepsmutanten
Een grote categorie zijn de zogenaamde beroepsmutanten. Meestal een jaartje of 20 trainer. Die sluiten iedere zin dwangneurotisch af met een vraagteken. Vaak types die hun haar niet meer verven (want wij zijn van de inhoud), zelfgenoegzaam glimlachen als je wat emotie bij je uitspraken gooit (de ‘smug’ coaches, “zie je wel, héél voorspelbaar, ik zag meteen dat daar een ‘issue’ ligt!”). Lastig om met die lui tot een goed gesprek te komen, proces domineert de inhoud; “klopt het dat ik enig cynisme in je stem meen te herkennen?”. Ik geef toe, sommigen varen wel bij dit type coach. Deze coaches worden een meter langer als ze anderen daar in kunnen ‘begeleiden’. En niets is natuurlijk intrinsieker dan geboden hulp vanuit een maximaal zelfbevredigende behoefte. Ideaal type voor de intensieve coachbehoeftigen onder ons, een grote doelgroep voor dit segment.
Dr. Phill stroming
Dan hebben we de übercoach, de papi der coaches. Niet weggelegd voor de fijngevoeligen. Veelal doorleefde types met majeure levensthema’s. Zelf onderhevig geweest aan burn-outs, worstelingen met seksuele geaardheid of het wegvallen van hele stambomen aan families om hen heen. Deze zijn van het credo ‘cut the crap’. Luisteren even om vervolgens volstrekt ongenuanceerd te roepen “volgens mij zit je me te fokken!”. Een beetje van de Dr. Phil stroming. Kunnen uiterst effectief zijn voor diegenen onder ons met ontkenningsvraagstukken.
Coachingswerk voor gevorderden
De laatste categorie coach is de hekkensluiter van de coachings life cycle. De bijna buitenaards uitgebalanceerden onder de coaches. Je herkent ze uit duizenden. Dat zijn de types die het middelpunt van een groep vormen zonder de gangmaker te zijn. Uitermate intelligent en hyper-sereen uit de oogballen kijkend. Bij deze coaches wil je zonder enige restrictie je hoofd op hun schoot leggen en je inner-child accepteren. Deze figuren zeggen niet zo heel veel meer, maar moedigen je met name non-verbaal aan. Maar let op; dit is het coachingswerk voor gevorderden!
Over de auteur: Else Slegers is directeur van ISBW.
Over het Podium: Ook uw visie geven op ontwikkelingen binnen uw vakgebied? Plaats een artikel op MT Podium. Log in op mt.nl/profiel en voeg onder 'activiteiten' uw artikel toe. Interessante bijdragen worden meegenomen in de nieuwsbrief en op home geplaatst. MT Magazine publiceert bovendien periodiek 'Het beste van MT Podium'.
