Waarom hrm’ers eigenlijk detectives zijn

Wat onderzochten Sherlock, Morse, Frost en anderen in hun thrillers? Wat zoekt de moderne HR-functionaris in ontslag- en aannameprocedures? Podiumauteur Michiel Maassen beschrijft de overeenkomsten tussen deze twee professies. 

Iedereen die op een P&O afdeling werkt, kent verhalen over thrillerachtige ontslagen en aannames bij zijn eigen organisatie of die van collega's. Sommige reuze spannend, andere lachwekkend en soms ook dramatisch. De reden? Het intensief zoeken naar de gaten in aangeboden CV's en speuren naar redenen voor (al dan niet vrijwillig) ontslag of anders beëindigde arbeidsrelaties. Ook de ontbindingsprocedure om een gunstige uitspraak van de kantonrechter ten aanzien van de WW te krijgen en een juridisch steekspel te ontwijken, doet het goed aan de borreltafel. 

HRM'ers als detectives

De detectives uit de boekjes en tv-series zoeken iedere aflevering naar motieven bij de daders die vaak gevonden worden in hun achtergrond. In het HR-vak gelden min of meer dezelfde regels. Ook wij speuren immers naar daadwerkelijke beweegredenen. En trachten de TV-speurders bewijzen voor de daad boven water te halen, ook in HR worden bewijzen gevraagd voor ontslag en eerder geleverde en te controleren prestaties door de sollicitant. Zie daar, wat ons verbindt.

Nadat de wetgeving was aangepast, werd de pro-forma ontbindingsprocedure overbodig en was een simpele vaststellingsovereenkomst toereikend. Dat was wel even wennen, maar als HRM'er kon je nu zelf het hele traject tot ontbinding optuigen en afwikkelen. Zonder juridische kosten. Tenminste als er overeenstemming werd bereikt. Kwam die er niet, dan stond de juridische weg alsnog open. En konden de speurneuzen onder ons hun gang gaan bij het ontrafelen van de ware redenen voor ontslag, c.q. sollicitatie.

Van detective naar mantelzorger

Zelf ook deel zijnde van de hiervoor beschreven praktijk, zie ik sinds enige tijd opnieuw een kentering. Ik ervaar dat vooral over ontslagzaken de laatste tijd redelijk 'open' met elkaar wordt gesproken. Het is zelfs bijna gebruikelijk geworden om een of meerdere breuken te hebben in een loopbaan. Alsof het een misser is, als je die niet hebt. Inkrimping, reorganisatie klinkt als een standaardantwoord op de vraag "waarom"? En wij aanvaarden dat ook zonder veel argwaan. De ouderwetse speurneus heeft blijkbaar afgedaan.

Het gaat dus niet meer om het kennen van het verleden, maar om de toekomst van onze kandidaten voor ontslag en/of aanname. Ik ontvang regelmatig verzoeken om gebruik te mogen maken van mijn netwerken en contacten. Men gaat zelfs zover mij te vragen of ik geen zoekbureaus ken die kunnen helpen bij het vinden van een nieuwe uitdaging. Personeel, jong en oud, zoekt heel bewust naar media die gebruikt kunnen worden bij het vinden van nieuwe verbindingen als de oude niet langer aanspreken. Ik ben in dat proces niet langer speurder, maar mantelzorger geworden. Wat kan ik betekenen en hoe kan ik helpen.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?

E-mail *

Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Verstuur

In een oud gezegde wordt dit omschreven als: het gaat er niet om wat je kent, maar wie je kent. 

Eerdere bijdragen:

• Vertrouwen in bedrijf terugwinnen na een reorganisatie
  
• Het is hard werken om te krijgen wat je wilt
  
• Een bovenmenselijke prestatie is niets om trots op te zijn

Over de auteur: 
Dit artikel is geschreven door Podiumauteur Michiel Maassen, HR-directeur bij Norbert Dentressangle