Het journalistieke boek is in. Aan de lopende band proberen journalisten lezers in boekvorm een blik achter de schermen van het nieuws te geven. Zo ook Martin Visser met De Eurocrisis, Onthullend verslag van politiek falen.
Naar verluid is het boek van de Brusselse correspondent van het FD op het ministerie van Financien met schouder ophalen ontvangen. “Dit was toch allemaal al bekend, wat is het nieuws?”, is de teneur. Als een journalistiek boek zo landt bij de mensen over wie het gaat, is ergens iets niet helemaal goed gegaan.
Eurpees gehakketak
Visser geeft een uitgebreid verslag van het gehakketak tussen Europese leiders. Terwijl de crisis op de financiele markten langzaam escaleert, worstelen Merkozy, Herman van Rompuy, Jan Kees de Jager en de vele, vele andere betrokken politici en ambtenaren met de vraag “hoe brengen we de rust terug?” Visser schetst de geschiedenis waartegen dit zich afspeelt. Het schuldgevoel dat Duitsland altijd aanzette een pro-Europese koers te varen en het verschil tussen Zuid- en Noord-Europese centrale bankiers, voor en na het ontstaan van de euro en de ECB.
Dogmatische ambtenaren?
Maar dit wisten we allemaal. Het boek wordt eigenlijk pas interessant op het moment dat Visser licht schijnt op de gebeurtenissen op het Nederlandse ministerie van Financien. We leren dat ambtenaren fel gekant waren tegen de lijn dat de private sector moet ‘meebetalen’ aan de ‘redding’ van Griekenland. Dit is interessant.
GERECENSEERD:
De Eurocrisis
Martin Visser
(Business Contact, 240 pagina’s)Dat een hele trits topambtenaren vertrekt maakt het extra pikant. Visser somt ze even op: Gerritse, Knot, Verwey, allemaal weggepromoveerd. Maar hoe heeft de minister dit aangepakt? Hoe vielen de promoties bij andere ambtenaren? Wat deed het meningsverschil over de private bijdrage voor de verhoudingen? Wat vinden de topambtenaren eigenlijk van deze minister?
Scenario's voor het einde van de euro
We leren ook dat op het ministerie scenario’s zijn gemaakt voor het vertrek van een of meer landen uit de euro en zelfs het uiteenvallen van de muntunie. Dit is niet verrassend maar, voor zover wij overzien, voor het eerst dat we ergens expliciet lezen dat een overheid in de eurozone plannen smeedde voor ‘het onbespreekbare’.
Maar veel verder dan een losse alinea komt Visser niet. Wat behelsden deze scenario’s precies? Hoeveel ambtenaren werkten eraan? Wie nam het initiatief? Hoe hield men het binnenskamers? Het uitlekken van dergelijke plannen zou namelijk een katalysator van de crisis kunnen zijn: in de woorden van een NRC-redacteur : ‘the mother of all self-fulfilling prophecies’.
We scheren langs het oppervlak
Zo scheren we langs het oppervlak en denken ‘klinkt goed, dit smaakt naar meer’, om dan toch niet echt de diepte in te gaan. Dit is natuurlijk goed te begrijpen. De eurocrisis is namelijk nog helemaal geen gesloten boek en de minister waarover het hier gaat zit nog ferm in het zadel. Dat maakt onvermijdelijk dat betrokkenen niet het achterste van hun tong laten zien.
Geen boek voor de echte nieuwsfanaat
Visser moet gecomplimenteerd worden voor zijn journalistieke werk. Maar hij heeft ook bij de verschillende praatprogramma’s op televisie gezeten om de vruchten hiervan te delen en ze bovendien opgeschreven in het FD. Dit maakt “De eurocrisis” voor wie nieuws zijn werk of hobby is eigenlijk overbodig. Voor wie er de afgelopen jaren niet bovenop heeft gezeten is het lezen van dit boek een goede manier om up to speed te komen. Over de crisis zelf is het laatste woord immers nog lang niet geschreven.
Eerdere boekrecensies:
- Is consument echt willoos slachtoffer van marketing?
- Ga het gesprek aan met uw klant
-
Geen gezeik, iedereen rijk
-
Hoe Apple het flikt
- Ongewoon (saai) boek van Vermeend en Brussen
