De familie Heineken vergroot zijn grip op de de bierbrouwerij. Dat is nodig ook, want de toekomst kent bedreigingen.
Met de benoeming van Michel de Carvalho, echtgenoot van Charlene de Carvalho-Heineken, in het bestuur van de Heineken Holding verstevigt de familie zijn greep op de bierbrouwerij.
Michel de Carvalho wordt uitvoerend bestuurder in dit beursfonds, waarmee de familie de controle houdt over Heineken NV. Zijn vrouw Charlene is sinds 1988 al uitvoerend bestuurder. Hun oudste zoon Alexander is sinds 2013 ook betrokken, hij is niet-uitvoerend bestuurder. Met een derde gezinslid in het bestuur vergroot de familie haar grip op de Heineken Holding en daarmee op Heineken NV. Waarom eigenlijk?
Wapen tegen onwenselijke invloeden
De belangrijkste reden ligt buiten het bedrijf. Want hoewel de familie een controlerend belang heeft, moet zij zich toch wapenen tegen onwenselijke invloeden van buitenaf. In september 2014 onthulde Heineken dat het benaderd was door SABMiller voor een overname. Maar de familie wilde daar niet op ingaan. Zij wil zelfstandig blijven.
De familie Heineken houdt samen met de familie Hoyer via de familieholding L’Arche Green een belang van 51,709 procent in Heineken Holding, dat weer 50,005 procent houdt in Heineken NV. Michel de Carvalho is overigens sinds 1996 ook commissaris bij Heineken NV.
Drie bedreigingen
Het gaat overigens wel goed met de bierbrouwer, zo bleek uit de jaarcijfers over 2014. De omzet bleef vlak op 21 miljard euro, maar de winst steeg 11 procent naar 1,6 miljard euro. Maar een stijgende winst bij een vlakke omzet betekent een spagaat die onheilspellend is voor de toekomstige groei van de resultaten. Een nadere blik brengt drie bedreigingen aan het licht:
#1. Het zijn vooral kostenbesparingen
De belangrijkste reden achter de winstgroei is kostenbesparing. Door efficiënter te werken, diensten te centraliseren en gunstiger in te kopen heeft Heineken de winstmarge opgestuwd. Maar het gevaar bestaat dat de besparingsslag die Heineken heeft gemaakt eenmalig is. De kosten die er nu uitgesneden zijn, kun je volgend jaar niet nog een keer wegsnijden. Dus het is niet te verwachten dat Heineken op basis van kostenbesparingen zijn winstgroeipercentage zomaar kan herhalen. Eén gegeven uit de cijferstatistieken is wat onheilspellend. De omzetgroei per hectoliter (1,2 procent) is veel lager dan de volumegroei (2 procent) en de absolute omzetgroei (3 procent). Heineken vangt dus relatief minder geld per hectoliter. Ook dat klinkt niet erg als bestendige groei.
#2. We drinken steeds minder
De volwassen bierlanden in West-Europa laten al een aantal jaren achtereen een lichte consumptiedaling zien. In Nederland bijvoorbeeld dronken we in 1990 nog 91 liter bier per hoofd van de bevolking per jaar. In 2012 was dat gezakt naar 72 liter. En zo gaat het ook in andere Europese landen. Dat belooft weinig goeds voor de toekomst. De markt wordt niet groter, dus zoekt Heineken het in het aanjagen van innovaties in de hoop op een groter marktaandeel en méér marge. Noviteiten zoals de nieuwe thuistap, de Sub, en verdere uitrol van Amstel Radler waren volgens Heineken afgelopen jaar goed voor 1,5 miljard euro omzet. Zulke omzet is hard nodig om de afkalving als gevolg van de krimpende markt op te vangen.
#3. Opkomende markten niet altijd groeimotor
Als het niet van West-Europa moet komen, dan maar van voormalig Oost-Europa en zijn toenemende welvaart. Maar zo is het dus niet. Heineken zag in Centraal- en Oost-Europa zijn omzet (-3,7 procent) en winst (-4,5 procent) juist dalen. En dat is niet voor het eerst. In 2013 zakte de omzet in die regio met 2 procent en de winst 13 procent. Heineken geeft het slechte weer maar weer eens de schuld. Daar heeft de bierbrouwer trouwens een handje van:
Maar het weer kan toch echt niet het enige zijn. Zouden die bedreigingen de reden zijn dat Michel de Carvalho zich er via de Holding meer mee gaat bemoeien?
Meer lezen?
-
Hoe Heineken zelfstandig wil en kan blijven
-
De opmars van bierconcern Heineken
- Hoe Heineken een wereldmerk werd
