Corporate Express heeft na een strategische heroriëntatie besloten om zelfstandig te blijven, in plaats van te fuseren, het bedrijf in de verkoop te zetten of op te splitsen. President-commissaris Paul van den Hoek legt zijn functie naar aanleiding van deze beslissing binnenkort neer.
Van den Hoek is in het Financieele Dagblad zeer te spreken over bestuursvoorzitter Frans Koffrie die besloot op te stappen, omdat hij niet langer de juiste man was om het bedrijf in dit scenario te leiden. “Hij verdient lof, omdat hij zelf inzag dat hij dat niet was.” Van den Hoek heeft zichzelf de vraag gesteld of zijn aanblijven goed zou zijn voor het bedrijf. Zijn termijn als president-commissaris zou per medio 2008 hoe dan ook aflopen.
Schone lei
De strategische heroriëntatie die maandag aan beleggers werd gepresenteerd, maakte meer kans om geaccepteerd te worden, als niet alleen Koffrie, maar ook zijn toezichthouders het veld zou ruimten, zegt Van den Hoek. “Normaal zou een president-commissaris juist aanblijven om de nieuwe man te helpen en de continuïteit te verzekeren. Ook in de huidige omstandigheden had ik best zes maanden efficiënt kunnen doorwerken. Maar er is ook de symboliek van de schone lei. We wilden juist aantonen dat er een breuk is met het verleden.”
Schuldige
Van den Hoek stelt dat de schuld voor de mislukte reorganisatie in de VS niet gezocht moet worden bij de raad van commissarissen. “We hebben alle juiste vragen gesteld. Je hebt als commissaris toch de neiging om je voorzichtig op te stellen. Er werd een centralisering voorgesteld, een hele managementlaag zou worden weggesneden. Dan vraag je of het tijdspad niet te ambitieus is, of men niet teveel ineens probeert te doen, of wel is verzekerd dat de klanten goed worden behandeld. Koffrie zat er naar de aard van zijn functie veel dichter op. Het was zijn taak om te zorgen dat dit soort dingen niet gebeurt.”
Verstandig
Van den Hoek aanvaart alleen een politieke verantwoordelijkheid voor de gemaakte fouten. Hij zegt dat er geen druk is geweest van zijn collega’s voor zijn beslissing. “Ik denk dat ze verrast waren. Ik had het een dag voor de vergadering per e-mail voorgesteld. Dus ze konden erover nadenken. Toch waren ze even stil toen het aan de orde kwam. Ze vonden het verstandig. Een collega noemde het zelfs chic.”
Bron: het Financieele Dagblad
