Geen producten in de winkelwagen.
Staking. Het woord alleen al. Iets archaïsch, uit het grijze verleden. Met Herman Bode die riep: “En willen we naar de Dam, dan gáán we naar de Dam.” En de huidige ING-commissaris Wim Kok die op de zeepkist stond om voor de ‘gewone arbeider’ te strijden voor betere arbeidsomstandigheden, hogere lonen en betere pensioenen. De tijd waarin Koot & Bie een legendarische sketch opnamen van een nieuwsgeile reporter die een stakende arbeider interviewt: “En, heb je d´r over geluld, met je wijf, en de koters? (antwoord: “Ja, ik heb er met mijn vrouw over gesproken.”) “En bier, jullie zuipen zeker veel bier?” (“Nou, meestal een kopje thee, maar laat in de middag ook wel eens een pilsje”). Het poldermodel is failliet – geknakt op het prepensioen – en dus zouden we het komende jaar wel weer eens dergelijke taferelen kunnen verwachten. Als het aan FNV-voorman Lodewijk de Waal ligt, is de gouden driehoek van werkgevers, werknemers en kabinet voorgoed doorbroken. Hij spreekt namens de bonden, die genoeg zouden hebben van de stelselmatige afbraak van de verzorgingsstaat die plaatsvindt. Of hij ook spreekt namens de meerderheid van de werknemers, is echter de vraag. De 1,2 miljoen leden van de FNV bestaan voor veruit het grootste deel uit vijftigers en zestigers. Onder dertigers en veertigers is de aanwas minimaal en zij vormen zo langzamerhand veruit de meerderheid van de arbeidzame bevolking. De Waal is gedwongen te vechten voor ‘zijn’ oude garde, maar hij voert een achterhoedegevecht. Het is al eerder geconstateerd om andere redenen (de moord op Fortuyn bijvoorbeeld), maar Nederland is definitief zijn onschuld kwijt. En bijgevolg moeten de werknemers hier te lande die ook maar afgooien. Niet meer gelaten wachten op het percentage koopkrachtstijging (of daling) dat ergens in Den Haag voor ze bedisseld is, maar zelf gaan staan voor waar ze denken recht op te hebben. De Waal is bijvoorbeeld bang dat veel jongere werknemers de fout in zullen gaan als ze zelf mogen gaan besluiten wat er met hun pensioentegoeden gebeurt, en hun keuze op latere leeftijd zullen bezuren. Daar heeft hij waarschijnlijk gelijk in, maar is het nog van deze tijd om mensen te behandelen alsof ze niet zelf kunnen nadenken? Heeft het zin om ze al te beschermen tegen de gevolgen van fouten die ze nog niet eens gemaakt hebben? Heeft een mens dan geen recht op zijn eigen fouten?
