Consultant A.T. Kearney vroeg 27 mannelijke en vrouwelijke bestuursleden van grote Nederlandse bedrijven naar wat hen zover heeft gebracht. Vrouwen tonen lef, mannen zien zich als empathische leiders.
Welke beslissingen waren doorslaggevend hun carrière? Welke vaardigheden hebben hen zover gebracht? Dat waren de vragen die de 11 mannelijke en 16 vrouwelijke bestuurders afkomstig van bedrijven als TomTom, Unilever en ABN Amro, kregen voorgelegd door Wing Kiu Siu en Carol Velthuis van strategieconsultant A.T. Kearney.
Doel van het onderzoek was te achterhalen hoe groot de verschillen zijn tussen mannelijke en vrouwelijke bestuurders. De voorlopige conclusie van Siu en Velthuis: er zijn meer overeenkomsten dan verschillen, maar toch werpt het onderzoek wel enig licht op de vraag waarom er zo weinig vrouwen aan de top zitten
Netwerk en lef tonen
Vraag vrouwen of mannen naar de vaardigheden die aan de basis staan van hun succes, en acht op de tien keer komen ze met 'resultaatgerichtheid'. Corinne Vigreux, medeoprichter en lid van de raad van bestuur van TomTom: 'Ik werkte hard en leverde. Daarom kreeg ik het vertrouwen'.
Vraag je naar persoonlijke eigenschappen en omstandigheden, dan valt op dat de antwoorden niet erg verschillen. Zowel mannen als vrouwen noemen even vaak – in de helft van de gevallen – autonomie.
Goede leiders namen beslissingen zonder angst, op basis van hun eigen kompas. "Ze willen dat hun persoonlijke situatie niet afhankelijk is van de situatie op het werk. Een van de bestuurders zei bewust in een klein huis wonen om financieel onafhankelijk te kunnen zijn" , zegt Siu.
Topman vindt zichzelf empathisch
Maar er zijn ook verschillen. Mannen noemen veel vaker empathie als een sterke eigenschap van zichzelf. Vrouwen denken juist dat lef hen verder heeft gebracht. Een conclusie die nogal in tegenspraak lijkt met de gangbare theorie. "Misschien is het wel zo dat het voor vrouwen meer vanzelf spreekt dat je empathisch bent, maar voor mannen is het iets uitzonderlijks", speculeren de onderzoekers. Voor lef geldt dan waarschijnlijk precies het omgekeerde.
Vraag je topbestuurders naar externe en omgevingsfactoren, dan lopen de antwoorden pas echt uiteen. Mannen geven in 50 procent van de gevallen aan dat hun netwerk een belangrijke rol speelt in hun carrière, topvrouwen noemen netwerk maar in 6 procent van de gevallen.
"Mannen zetten inderdaad vaak hun old boys netwerk in", zegt Velthuis. "Maar het zegt niet dat vrouwen geen netwerk hebben. Ze wegen het belang alleen anders. Zij noemen veel vaker het gezin en de steun die ze krijgen".
Siu vindt dat laatste toch wel opvallend. "We hebben heel bewust niet gevraagd naar de gezinssituatie. En toch, binnen vijf minuten komt het gesprek er toch op. Een stabiele situatie thuis is voor vrouwen een randvoorwaarde. Bij mannen wordt het gezin niet spontaan genoemd."
Ook bij de vraag naar welke momenten beslissend zijn geweest in de carrière komen vrouwen vaak uit bij de relatie tussen werk en thuis. "Ze noemen de beslissing om vier dagen te blijven werken bijvoorbeeld", zegt Siu. En de mannen? "Die hebben het vaker over een ontmoeting die ze hadden of het besluit om ergens weg te gaan".
Beantwoordt het onderzoek van Velthuis en Siu de in Nederland nog steeds actuele vraag waarom zo weinig vrouwen aan de top komen? Zelf speculeren ze niet graag en benadrukken dat het niet de focus van hun onderzoek was, maar uit het feit dat de grote verschillen vooral tot uiting komen als je vraagt naar omgevingsfactoren, neig je snel naar conclusie dat het aan de inrichting van de maatschappij ligt en niet aan de vrouwen zelf.
Foto: Corinne Vigreux, bestuurder bij TomTom. Foto TomTom
