Suiker Unie maakt grote stappen op het gebied van duurzaamheid. Met een vergistingsinstallatie halen ze biogas uit restmaterialen van bieten. En dat is nog maar het topje van de ijsberg.
Kroonprins Willem-Alexander opende begin november een biovergistingsinstallatie bij de suikerfabriek van Suiker Unie in Dinteloord. Deze installatie produceert groen gas uit agrarische reststromen die Suiker Unie van de suikerbieten haalt. Maar haalt bijvoorbeeld ook biogas uit het groenafval van klanten als de Belgische vriesgroentenproducent Ardo. Bij de fabriek in het Groningse Vierverlaten moet nog zo’n vergister komen, waarmee de Suiker Unie – met een omzet van ruim 700 miljoen euro Nederlands enige grote suikerproducent – jaarlijks 25 miljoen m3 groen gas moet gaan leveren. Goed voor de behoefte van 15.000 huishoudens.
Duurzame wapenfeiten
Het is maar een van de vele duurzame wapenfeiten die het bedrijf de afgelopen jaren boekte. Er wordt samen met netwerkorganisatie Solidaridad gewerkt aan verduurzaming van de internationale supply chain voor rietsuiker. Er rijden vrachtauto’s op biogas en via het langlopende programma Unitip worden agrariërs begeleid in het op duurzame wijze realiseren van een zo hoog mogelijke opbrengst bij gebruik van zo weinig mogelijk bestrijdingsmiddelen.
Pronkstuk is het rond diezelfde suikerfabriek in Dinteloord verrijzende agro & food cluster Nieuw Prinsenland. Een co-productie met de Brabantse Tuinbouwontwikkelingsmaatschappij (TOM), die als een proeftuin moet gaan dienen voor de biobased economy en winstgevende symbiose tussen bedrijven uit de agro- en foodsector. Zo zullen glastuinbouwbedrijven er profiteren van de warmte van de fabriek en het waswater van de bieten hergebruiken, terwijl ze hun agrarische afvalrestmaterialen afzetten bij de vergistingsinstallatie. Die laatste zet het materiaal om in biogas, dat wordt opgewerkt naar groen gas van aardgaskwaliteit. En passant moeten zeven grote windmolens op het terrein gaan zorgen voor elektriciteit.
People-Planet-Profit meetlat
“Toen we een kleine drie jaar geleden actief met duurzaamheid aan de slag zijn gegaan, bleek al vrij snel dat we er ontzettend veel aan doen op allerlei plekken in het bedrijf”, vertelt marketingmanager Bas Bolhaar. Samen met directeur Research & Development Frank van Noord geeft hij bij het bedrijf vorm aan het duurzaamheidsbeleid. “Als je erover na gaat denken is dat ook logisch. Wij zijn een coöperatie van 10.000 bietenboeren. Onze aandeelhouders staan dagelijks op het land en weten hoe belangrijk het is om voor het land te zorgen. Doe je dat goed, dan is de opbrengst ook hoger. Dat heeft zich als een soort van automatisme doorvertaald in hoe we in onze keten zo efficiënt mogelijk omgaan met natuurlijke hulpbronnen als water en energie. Uiteindelijk blijken bedrijfseconomische belangen heel vaak samen te gaan met milieubelangen. Het is dus niet iets van de laatste jaren."
Toen Bolhaar het bedrijf dan ook langs de People-Planet-Profit meetlat legde, bleek er al een hele weg te zijn afgelegd. "We lieten het alleen onvoldoende aan de markt zien. Dat laatste zijn we veel meer gaan doen. Via ons duurzaamheidverslag en via ons plant & planet communicatieprogramma, dat alle duurzaamheidsinitiatieven met elkaar verbindt. Ons beleid is op twee centrale gedachten gestoeld. Ten eerste willen we de suikerbiet optimaal benutten, waarbij ook de waarde van alle restproducten wordt vermarkt. Ten tweede zien we de biet in toenemende mate als een verschaffer van grondstof voor de biobased economy. En in die economie willen we als leverancier een plaats verwerven. Bijvoorbeeld voor de productie van bioplastics.”
Waarde uit de suikerbiet
Energieproducent, gebiedsontwikkelaar en grondstofleverancier. Wordt het niet wat ingewikkeld om al die rollen in te vullen? Nee, zegt Bolhaar. Voorop staat volgens hem de ambitie om de beste suikerproducten van Europa te leveren. Niet alleen vanuit (kosten) efficiency, maar ook vanuit duurzaamheid. “Bij alle activiteiten die we ondernemen, streven we ernaar om zoveel mogelijk waarde aan de totale keten toe te voegen. We weten steeds meer waarde uit de suikerbiet te halen door ook restproducten te verwerken tot diervoeding, groen gas of als grondstof voor biochemische industrie ter vervanging van fossiele grondstoffen. Het feit dat we biogasproducent zijn geworden is daar een direct gevolg van. We proberen eigenlijk continu kringloopjes rond te krijgen. Niet omdat we per se CO2-neutraal willen kunnen opereren – als dat gebeurt is het mooi meegenomen – maar het is geen doelstelling op zich.”
Sowieso wenst Bolhaar niet de duurzame messias uit te hangen, “Het is gewoon heel actueel en belangrijk voor Suiker Unie en in die zin gewoon onderdeel van de bedrijfsvoering.”
Nieuw actiepunt
Op de vraag of het groeiende groene imago van z’n werkgever Bolhaars baan als marketingmanager vergemakkelijkt heeft, kan hij geen eenduidig antwoord geven. "Het heeft het in ieder geval interessanter gemaakt. Uiteindelijk is het heel simpel. Wanneer wij in staat zijn om onze carbon footprint te verlagen, werkt dit in de hele keten door en profiteren ook onze klanten hiervan. In de grootzakelijke markt horen we razend enthousiaste geluiden van klanten, maar of we er nieuwe klanten mee hebben binnengehaald, kan ik zo niet zeggen.”
En naar de consument? De suikerverpakkingen van het huismerk Van Gilse stralen niet uit dat de achterliggende producent zo duurzaam bezig is. Bolhaar: “Misschien is dat wel een nieuw actiepunt voor ons.”
