Succes uitgelegd in de vorm van een zelfgeschreven interview, door Mieke Chabenat-Kruitwagen van Hostellerie La Croix Blanche.
Wat is succes?
Succes is iets onmeetbaars maar geeft een geweldig gevoel van vrijheid en ondernemingslust. Succes is ook: iets maken van je leven waar je blij mee bent en trots op kunt zijn. Succes is heel kwetsbaar: het is zo sterk als de zwakste schakel. Ons persoonlijke succes is het overnemen van een 300 jaar oud hotel in de Loire in Frankrijk en het succesvol combineren van een druk leven, een gezin en een nieuwe start in een ander land. We komen er ‘rijker’ uit, behalve in financiële zin.
Wat doet u in het buitenland?
Sinds 2005 zijn wij de trotse eigenaren van een historisch tweesterren hotel uit 1696 met 23 kamers, 3 restaurants met terras, zwembad, bar en winkel in Fontevraud l’Abbaye in de Loire Vallei (Frankrijk).
Waarom heeft u het roer omgegooid?
Christophe was inkoper in Amsterdam, Mieke directiesecretaresse. Al tijden kriebelde het: een eigen hotel/restaurant! Gedurende twee jaar hebben wij in Nederland gezocht en ruim 30 bedrijven bekeken. Het was het steeds nét niet! Voor onze kinderen wilden wij een landelijke omgeving en de mogelijkheid om beide bij hen te zijn op de belangrijke momenten van de dag: opstaan, etenstijd, uit school komen, naar bed gaan. Naar Frankrijk verhuizen gaf ons bovendien de kans om de kinderen (Sven was toen 6, Laure 3) echt tweetalig op te voeden.
Hoe was de eerste periode in het buitenland?
De omgeving was ons gelukkig niet onbekend. Het dorp trekt veel buitenlanders door de beroemde abdij en de fietspaden, de drie wijngebieden en de Franse keuken trekken weer andere liefhebbers. Wel hebben we het heel erg druk gehad en de hoeveelheid privétijd viel erg tegen! Bij aankomst bleken 5 van de 12 mee overgenomen medewerkers ziek en had de vorige eigenaar een heel negatief imago achtergelaten! We moesten de gasten letterlijk naar binnen praten. In de zomer hadden we veel extra medewerkers, iets waar Mieke ’geen kaas van gegeten had’ : de Nederlandse, directe manier van communiceren wordt niet gewaardeerd, de medewerkers wisten je haarfijn tegen elkaar uit te spelen! Christophe werd geconfronteerd met de Franse administratie en bureaucratie.
Gedurende het eerste jaar leefden we grotendeels uit de verhuisdozen want bij aankomst bleek het appartement maar één vaste kast te hebben! En tijd om te klussen was er niet: het hoogseizoen was al een maand aan de gang! Enorm lichtpunt was dat de kinderen na 2 maanden vloeiend Frans spraken en dat de school veel tijd heeft geinvesteerd om Sven de verschillen tussen te schoolsystemen bij te brengen: elke dag huiswerk, op zaterdag naar school en meer dan twee maanden zomervakantie! En dat in het hotel hoogseizoen. Soms vroegen we ons af of we het niet ’te groot’ aangepakt hadden. Maar spijt hebben we niet gehad.
Daarnaast doen we dingen waar in Nederland ’nooit’ tijd voor was: avondje bij vrienden, gospelkoor, wijnclub, golf, vereniging van lokale horecaondernemers etc.
Hoe is het nu?
We gaan nu een stuk relaxter het nieuwe seizoen in. Dat heeft een positieve weerslag op ons als stel, als gezin, tijd voor elkaar is ontzettend belangrijk en dat vergeet je vaak als het druk druk druk is! Je moet er aan blijven werken. Mieke’s grootste gevoel van vrijheid: de rit van 15 km door de bossen, de wijngaarden en typische dorpjes naar Saumur alwaar het eerste verkeerslicht staat! Grootste gemis: de Nederlandse broodmaaltijd!
