Het 40 jaar oude Peterprinciple heeft nu ook een Nederlandse pendant: het Jan-Peterprincipe. Waarom lukt het Balkenende maar niet leiderschap te tonen, waar zijn Duitse collega Merkel daar wel in slaagt?
De overeenkomsten tussen de Nederlandse en Duitse premier zijn opvallend: beiden protestant in een vooral katholieke partij, beiden weinig charismatisch, beiden soort van ‘toevallig’ naar het hoogste ambt geroepen. Waarom heeft de een dan het imago van iemand die net één niveau te hoog gestegen is (het Peter’s principle), terwijl de ander Duitslands populairste politicus is? Wat kunnen we leren van Angela Merkels leiderschap?
1. Collegialiteit, tact en verbinding.
Waar Balkenende een welles-nietesspelletje speelde over zijn eigen ambitie: een eventueel EU-voorzitterschap, besteedt Merkel veel aandacht aan ‘verbinding’. Iedere gast krijgt bij haar het gevoel speciaal te zijn, ze heeft een bijna wetenschappelijke manier gevonden om goed, warm en betrokken met mensen om te gaan.
2. Ze is een vrouw. En bescheiden.
Waar van mannen een dominante rol verwacht wordt en Balkenende steeds verweten wordt ‘geen regie’ te voeren, heeft Merkel minder last van die verwachting. Met haar bescheidenheid en introvertie krijgt ze juist bij veel mensen dingen gedaan. Kortom, waar Balkenende het leiderschap van de 20ste eeuw laat zien, is dat van Merkel eerder dat van de 21ste.
Met dank aan Janka Stoker
