Outsider Huub Michielsen

Praktisch alle conflicten tussen prostituees en klanten ontstaan om dezelfde reden. Krijgt de klant hem niet omhoog, dan is altijd de vrouw de schuldige in zijn ogen. Ons personeel heeft een cursus conflicthantering gehad en kan optreden als bemiddelaar. Niet meteen je bril afzetten en roepen: ‘Ga je nu?’, maar even kennismaken en vragen wat er aan de hand is. Van elke voorval maken we een mutatie in de computer.

 

“Ik ben door toeval in de prostitutie terechtgekomen. Ik had mijn baan als kok opgezegd en omdat ik weinig geld had, huurde ik een goedkope kamer. Mijn huisbaas had meerdere panden, die ik voor hem ben gaan verhuren. Op een gegeven moment werd hij eigenaar van een prostitutiepand aan het Oudekerksplein op de Amsterdamse Wallen en ook dat ben ik gaan beheren.

 

“Doordat prostitutiepanden buiten de wet vielen, werd er niets gecontroleerd. De Wallen was een witte vlek op de kaart van de wetshandhavers. Toen in 2000 prostitutie wel binnen de wet viel, moest je opeens aan regels voldoen. Er moest bijvoorbeeld altijd een beheerder aanwezig zijn. Je kreeg opeens te maken met personeel, dat was voor mij ook nieuw.

 

“Ik ben toen een cursus leidinggeven gaan volgen en vond dat zó interessant dat ik daarna allerlei vervolgcursussen ben gaan doen: flexibiliteit en arbeidsvoorwaarden, beloning en zekerheid, werving en selectie. Er was helemaal niets geregeld: geen cao, geen loongroepen, geen functieomschrijvingen, geen beoordelingen. Omdat ik geen dingen half kan doen, wilde ik dat allemaal invoeren.

 

“En dat is nu verreweg het grootste deel van mijn dagtaak. De dagelijkse zaken laat ik aan vier beheerders in ploegendienst over. Vanuit dit kantoor verhuren we vijftien kamers aan prostituees. In totaal heb ik veertien man op de loonlijst: de vier beheerders, vier schoonmakers en invalkrachten. Voortgangsgesprekken doe ik vier keer per jaar, dan wordt ook het variabele deel van het loon, maximaal negen procent, voor de komende drie maanden vastgesteld. “Ik motiveer mensen door ervoor te zorgen dat hun werkomgeving prettig is, geen hokje van twee bij twee, maar een ruim, schoon kantoor. Verder krijgen ze duidelijkheid: over hoe ze de functie moeten invullen, over salaris en groeiperspectieven. Tenslotte organiseer ik een paar keer per jaar een teambuildingsdag, waarvan zij de agenda bepalen.

 

“Voor de intakegesprekken met nieuwe huurders heb ik ook een procedure opgesteld. Als je namelijk een illegaal in een van je kamers hebt, kan de politie de hele tent sluiten. De verhuurders moeten valse paspoorten kunnen herkennen en doorvragen om erachter te komen of de papieren niet van iemand anders zijn. De geboortedatum en het adres hebben potentiële huurders dan altijd goed uit hun hoofd geleerd, maar als je vraagt hoe oud ze zijn of met welke bus ze zijn gekomen, dan haal je de lookalikes er meestal uit.

 

“Het is knap lastig om goed personeel te vinden, het beeld van de gemiddelde Nederlander van dit vak is heel anders dan de werkelijkheid en zeker in mijn bedrijf. Solliciteren voor

beheerder gebeurt niet schriftelijk. Op de dag dat ik een advertentie plaats, huur ik twee telefonistes in voor de voorselectie. We krijgen meestal zo’n 350 reacties. Daarna spreek ik in drie dagen tijd zo’n 150 kandidaten. Ik wil iemand in de ogen kunnen kijken en het geeft veel informatie die ik kan gebruiken. Na gesprekken van maximaal tien minuten, nodig ik de beste twaalf uit voor een vervolggesprek. Daarvan laat ik er drie één dienst meedraaien. Degene die het beste in het team past, krijgt uiteindelijk de baan.

 

“Ik hou me niet mee bezig met de vraag of prostitutie wel of niet moreel verwerpelijk is. De norm voor mij is of de huurders het vrijwillig doen. In de haven heb je ook pokkebanen die heel goed verdienen en waar mensen heel bewust voor kiezen. Mijn motivatie is om in een branche die bekendstaat als Sodom en Gomorra met normale managementmiddelen een normaal bedrijf op te bouwen.”