Het is een doorn in het oog van veel bedrijven. Werknemers die hun vakantiedagen maar blijven oppotten. Binnenkort kan dat niet meer.
Vanaf 1 januari 2012 geldt een nieuwe regeling met betrekking tot het opbouwen en opnemen van vakantiedagen. Een werknemer wordt verplicht om zijn vakantiedagen binnen zes maanden na het opbouwjaar op te maken. Doet hij dat niet, dan vervallen deze.
De regeling is met name ingevoerd om werknemers te stimuleren regelmatig vakantiedagen op te nemen. Een regelmatige opname van de vakantiedagen bevordert de recuperatiefunctie van de vakantie en draagt daarmee bij aan de veiligheid en gezondheid van werknemers.
Er is een uitzondering op de regel namelijk wanneer een werknemer buiten zijn eigen schuld de vakantiedagen niet kan opnemen. Is dit aan de orde dan geldt de verjaringstermijn van zes maanden niet, maar blijft de oude regeling in stand. De oude regeling houdt in dat de vakantiedagen vijf jaar blijven staan.
CAO
Oplettendheid is voorts geboden omdat de nieuwe regeling alleen geldt voor de wettelijke vakantiedagen. Dit zijn er bij een fulltime dienstverband, twintig dagen op jaarbasis (vier maal de overeengekomen arbeidsduur per week, zijnde vijf dagen bij een fulltime dienstverband). Vaak wordt in een CAO, een bedrijfsreglement of in een arbeidsovereenkomst echter afgesproken dat een werknemer meer vakantiedagen heeft. Deze extra dagen boven de twintig dagen per jaar, zijn de zogenaamde bovenwettelijke vakantiedagen. Hiervoor blijft de oude regeling gelden.
Voor zieke werknemers is er tot op de dag van vandaag een aparte regeling. Zij bouwen alleen vakantiedagen op over de laatste zes maanden van hun ziekte. Om de rechten van langdurig zieke werknemers gelijk te trekken met de rechten van gezonde werknemers, geldt op basis van de nieuwe regeling voor beide werknemers een gelijke regeling. Kortom onder de nieuwe regeling heeft de (langdurig) zieke werknemer recht op hetzelfde aantal vakantiedagen als de gezonde werknemer, maar gelden ook dezelfde vervaltermijnen.
Toch opsparen?
Dit zou echter betekenen dat de langdurig zieke werknemer, de vakantiedagen die hij in het eerste ziektejaar heeft opgebouwd, halverwege het tweede ziektejaar al kwijt zou zijn. De vraag rijst bovendien in hoeverre een zieke werknemer een beroep kan doen op de uitzondering. Met andere woorden, in hoeverre kan een zieke werknemer “buiten zijn schuld” vakantiedagen niet opnemen?
Tenslotte is er de mogelijkheid voor werkgever en werknemer om de vervaltermijn te verlengen en dus afwijkende afspraken te maken. In individuele gevallen kan dus langer doorgespaard worden.
Betekenis werkgever
Wat betekent de nieuwe regeling voor de werkgever? Enerzijds worden de financiële consequenties ingeperkt. Immers na een relatief korte termijn vervallen niet opgenomen vakantiedagen, zodat de zogenaamde 'stuwmeren' verdwijnen. Anderzijds vergt dit van de werkgever een investering in het bijhouden van een deugdelijke administratie.
Omdat de oude regeling tot 1 januari 2012 blijft bestaan, moet er een onderscheid gemaakt worden in de vakantiedagen die zijn opgebouwd voor die datum (deze behouden de vervaltermijn van 5 jaar). Tevens moeten de wettelijke vakantiedagen opgebouwd na 1 januari 2012 (deze hebben een vervaltermijn van 6 maanden) worden bijgehouden en dit dan naast het bijhouden van de bovenwettelijke vakantiedagen of deze nu voor of na 1 januari 2012 zijn opgebouwd (beide hebben een vervaltermijn van 5 jaar). In hoeverre de nieuwe verlofregeling je als werkgever een voordeel brengt, valt dus nog te bezien.
Dit artikel is geschreven door Jenneke Terpstra, werkzaam als senior Juridisch Consultant bij USG Juristen B.V.
