Met geld maak je geld, is het aloude adagium. Maar in het geval van investeringen gaat dat niet altijd op. Bedrijven die minder makkelijk aan kapitaal komen, investeren beter dan ondernemingen die vrij kunnen lenen.
Een econome van de Villanova School of Business in Pennsylvania komt tot deze verrassende conclusie na bestudering van de prestaties van enkele duizenden bedrijven De econome maakte twee groepen: bedrijven die moeilijk aan kapitaal komen en bedrijven voor wie kapitaal makkelijk toegankelijk is. Ze keek vervolgens hoe de winstgevendheid zich ontwikkelde na een investeringsboost. De eerste groep zag de winstgevendheid verbeteren, de tweede groep verslechteren. Voor elke uitgegeven dollar presteerde de eerste groep twee jaar na de investering beter dan de tweede.
Starve the beast
Opvallend is dat ook blijkt dat de moeilijke beschikbaarheid van kapitaal een minstens even effectieve manier is om te voorkomen dat managers slechte investeringsbeslissingen nemen als het introduceren van rapportage- en controlemechanismen. Bedrijven met zwakke governance en kapitaalschaarste presteren ook beter dan bedrijven met zwakke governance en een grote beschikbaarheid van kapitaal.
Het lijkt er dus op dat de uit de Amerikaanse politiek bekende uitspraak “starve the beast” in het bedrijfsleven goed werkt. Als managers geen kapitaal hebben, worden ze geremd om geld te steken in prestigieuze maar voor de winstgevendheid van de onderneming slechte projecten.
Overnames zijn waardevernietigers
De econome heeft geen onderscheid gemaakt in het type investering. De vraag dringt zich op of kapitaalschaarste ook leidt tot betere fusie- en overnamebeslissingen. Hiervan is immers bekend dat er veel valkuilen zijn waar managers in kunnen stappen. En omdat met overnames vaak grote bedragen gemoeid zijn, heeft een slechte investeringsbeslissing snel grote consequenties. Uit onderzoek is bekend dat bij circa 70 procent van de overnames niet alleen de verwachte winsten tegenvallen maar zelfs waarde wordt vernietigd.
Juist bij overnames spelen emoties en prestige een grote rol. Er is sprake van “deal heat”: als het management al langere tijd aan een overname werkt en het eind is in zicht, wordt het sluiten van de deal een doel op zich in plaats van het begin van nieuwe waardecreatie. Als het klopt dat kapitaalschaarste tot betere investeringsbeslissingen leidt, blunderen bedrijven die minder kapitaal hebben dus minder dan hun evenknieen die vrijelijk kunnen lenen.
Lees ook:
-
Kijkje in de keuken bij de fusiejurist
-
Overnames: 6 faalfactoren, 10 vuistregels
-
Verslik u niet in een fusie of overname
