Een goede manager kenmerkt zich door een aantal eigenschappen. Hij is een generalist en functioneert goed met veel mensen om zich heen. Het type dat daar het verst van af staat is de specialist die in zijn werkende bestaan een solitair leven leidt. Management Team portretteert er drie.
Veel mensen zouden na een leven van hard werken op kantoor hun pensioen graag aanwenden voor een stuk grond met een huisje op het platteland. Gefortuneerde pensionado’s maken hun droom waar en kopen een huisje in Frankrijk, Italië of een andere plek waar ze hun hele leven van hebben gedroomd. Maar er zijn mensen die geen veertig jaar op hun vrijheid willen wachten. Dat leven waar de kantoorklerken altijd naar uitgekeken hebben, leiden boer Arie Steur (66) en zijn vrouw al hun hele bestaan. Want op het land werken met de koeien en schapen en wonen in een boerderij, ís hun leven. Steur werd op de boerderij geboren, groeide er op en zijn kinderen werden er geboren.
Wat boer Steur later zou worden is in zijn jeugd nooit een vraag geweest. “Het ging vanzelf. Van de vijf broers thuis was het vanzelfsprekend dat ík de boerderij van mijn vader over zou nemen. Ik had er gewoon de meeste aanleg voor.” Mensen om hem heen mist Steur niet. De boerderij van de familie is wat dat betreft net de zoete inval. Aanspraak is er de hele dag. Of hij graag een ander vak had willen uitoefenen? Daar heeft Steur nooit over nagedacht, maar een leven op kantoor klinkt hem zeer onwaarschijnlijk in de oren.
Datzelfde geldt voor meubelmaker Stephane Martial (50), die ooit twee mensen in dienst had en merkte dat zijn eigen werk steeds meer organiserend van aard werd. “Ik verloor het contact met het materiaal en merkte dat leidinggeven niets voor mij is. Ik wilmet mijn handen werken, even naarbuiten lopen wanneer ik wil, vrij
zijn.”
Net als boer Steur heeft de van oorsprong Franse meubelmaker nooit een ander beroep gehad, op hier en daar wat losse baantjes in zijn jonge jaren na. “Ik vind het prettig om alleen te werken. Ik bepaal mijn eigen ritme, hoef met niemand rekening te houden en heb in mijn werkplaats alle tijd voor mijn eigen gedachten.”
Ruilen met de baan van een manager, die wellicht meer regelmaat en zekerheid met zich meebrengt? Ook Paul van Hoof ziet het niet zitten. De natuurfotograaf gaat vooral ’s nachts op stap en schuwt de eenzaamheid in donkere bossen niet. “Soms zit ik een hele nacht te wachten op vleermuizen die niet komen. Dan heb ik voor niets een hele opstelling gemaakt met infraroodcamera’s. Maar ik vind dat niet erg, want een andere keer heb ik meer geluk. Werken in eenzaamheid trekt mij heel erg.”
De amfibieën die hij ook fotografeert zijn het meest actief bij harde regen en dan pakt Van Hoof zijn kans. Het natte pak heeft hij er graag voor over want iedere dag binnen zitten zonder het gevoel van vrijheid te ervaren, is voor de natuurfotograaf een onbespreekbare zaak.
Arie Steur (66) ‘Dat ik boer zou worden, was vanzelfsprekend’
Stephane Martial (50) ‘Ik heb alle tijd voor mijn eigen gedachten’
Paul van Hoof (30) ‘Werken in eenzaamheid trekt mij erg’
