Het is zo ver: de Koreanen van Hyundai hebben een geloofwaardig model in de klasse waar de Volkswagen Passat heer en meester is. MT ging uit rijden met de i40, die heel erg zijn best doet de Duitser naar de kroon te steken. Lukt dat?
Bewaar grappen over Koreaans blik de komende tijd maar voor Chinese nieuwkomers. Hyundai, Kia en Chevrolet/Daewoo lijkt te lukken wat eerder de Japanners deden: heel goed kijken hoe de gevestigde orde in de auto-industrie het aanpakt, vervolgens jezelf opwerken van navolger en prijsbreker tot erkende leverancier van kwaliteit en uiteindelijk toeslaan als volwassen merk met een eigen gezicht.
Klaar voor zakelijk
Je zou het gerust kunnen zeggen van Hyundai: dat is er bijna. De roestige Pony’s uit de jaren tachtig werden in de jaren negentig afgelost door goedkope, maar redelijk saaie modellen als de Accent. 
Inmiddels hebben de Koreanen, ook eigenaar van Kia, een gamma in huis dat alleen nog in prijs (lager) en garantie (langer) uit de pas loopt met de gevestigde orde. In de VS behoort Hyundai al tot die gevestigde orde. Maar in Europa waren de Koreanen pas nu klaar voor een serieuze gooi naar de zakelijke rijder, in de middenklasse waar de Volkswagen Passat sinds jaar en dag heer en meester is.
i40 Wagon
Daarvoor brengt het de voor de Europese markt ontworpen i40 in stelling. Allereerst in de stationcar-versie, want stationcars, liefst voorzien van lage bijtelling, worden gevréten door de leasemarkt. Op papier komt de uitbundig gelijnde i40 al aardig in de buurt van de Duitse maat aller dingen: de lengte van 4,77 meter is vrijwel gelijk, de wielbasis iets langer. Dat komt vooral ten goede aan de binnenruimte, die voor achterpassagiers zelfs iets groter is dan bij de Passat. Daar staat weer tegenover dat de kofferbak van de Hyundai met 550 liter een goede weekendtas kleiner is dan die van de Volkswagen.
Lage bijtellers
Soit. Belangrijker dan de millimeters is natuurlijk de motorisering, en dat vooral met het oog op de bijtelling. De Koreaan is, net als de Duitser, leverbaar als '20-procenter' met zowel een zuinige diesel als een benzinemotor in combinatie met een zesbak. Met de 116 pk en 260 Nm diesel is hij fractioneel krachtiger dan de groenste Passat, maar dat wordt op papier niet omgezet in betere prestaties. Die zijn, zoals bij groen en voordelig rijden gebruikelijk, op zijn best adequaat.
Niet lelijk
Tot zover de kille cijfers. Maar hoe rijdt, voelt en oogt die Aziatische Passat-killer nou in het echt? Hij is helemaal niet lelijk: die gekromde, scherpe vouwen in de koets met de naar achteren sterk aflopende daklijn zijn goed getroffen. Het front met de sterk naar opzij doorgetrokken koplampen en mistpitten is nét niet te druk, onmiskenbaar Aziatisch maar zeker niet verkeerd. Het dynamisch aandoende model blijft dichter bij dat van een Toyota Avensis of Opel Insignia aan bij de veilige lijnvoering van de Passat.
Interieur: netjes en ruim
In het interieur wacht een aangename verrassing: daar wisten de ontwerpers zowel grauwheid als al te speelse fratsen te vermijden. Scherpe lijnen, hier en daar wat meer glimmers en knopjes dan bij sobere Europeanen, maar alles is netjes afgewerkt, tot en met de bagageruimte met sjorhaken. Ook on-Aziatisch: de belangrijke maten (hoogte, breedte op schouderhoogte en beenruimte) zijn telkens ruimer dan elders. Het touchscreen navigatiescherm werkt vlot en redelijk intuïtief, de bediening van airco en cruise control vergt ook geen uitgebreide handleiding en ales zit op zijn plek. Het zicht rondom is, vooral door de aflopende daklijn en hoge taille, beroerd. Dat is een trend die bij moderne auto's niet te keren valt.
Onderstel behoeft verfijning
De diesel – wij reden de 136 pk-uitvoering met zestraps automaat – laat zich bij flink doortrekken best goed horen, dat is in deze klasse geen uitzondering. Belangrijker is dat hij zich bij constante snelheden mooi koest houdt. Dankzij de zes trappen van de automaat is de i40 vlot te rijden, maar zodra je je best gaat doen, stuit je toch op een cultuurverschil. De Hyundai gaat voor comfort, zijn onderstel voelt in snel genomen bochten en bij nare oneffenheden in het wegdek wat minder uitgebalanceerd aan dan de bekende Duitser. Iets soortgelijks geldt ook voor het stuurgevoel: meestal voldoende communicatief, maar soms verrassend vaag en overbekrachtigd. Daar mogen de Europese Hyundai-ingenieurs nog eens goed naar kijken.
Uitrusting: riant
Het is Hyundai desondanks gelukt om ook in deze klasse een geloofwaardig alternatief neer te zetten, met mitsen en maren die zeker niet groter zijn dan bij een Peugeot 508 of Toyota Avensis. Als nieuwkomer moet je natuurlijk wel wat afwachtende rijders over de streep trekken, en dat doen de Koreanen vooral door de i40 heel erg scherp te prijzen. Voor net geen 28 mille heeft de instapversie al handbediende airco, cruise control en prima audio aan boord. Maar dat is misschien verkeerde zuinigheid vergeleken bij de Business Edition. Die is voor 30.995 euro voorzien van navi met zo’n heerlijke achteruitrijcamera, climate control, bluetooth, keyless entry en 16 inch lichtmetaal. Voordat een Passat zo riant in de spullen zit, klimt diens nota vijf mille.
Garantie en service
Dat is de investering. Leasemaatschappijen en zakelijke rijders zijn natuurlijk meer geïnteresseerd in de afschrijving. Daar kan Hyundai weinig over beloven, en bij gebrek aan track record brengt het vijf jaar lang garantie in stelling zonder kilometerbeperking, inclusief mobiliteitsservice en jaarlijkse inspectiebeurten. Wie in de buurt van een dealer woont, kan de wagen dan ook nog eens laten halen en brengen voor beurtjes, à la het befaamde Red Carpet van Lexus.
Blijverdje
Uiteindelijk maakt de lage aanschafprijs een hogere afschrijving ruimschoots goed, als we kijken naar de leasetarieven. Zo'n scherp aanbod, in combinatie met de riante uitrusting en die geruststellende extra service zouden de i40 wel eens heel ver kunnen brengen. In de paar maanden dat het model in 2011 leverbaar was, zette importeur Greenib er al 650 weg, voor dit jaar gaat hij uit van 2500 stuks. Dat is ergens tussen de Toyota Avensis en de Opel Insignia in. Zo worden de Koreanen ook in de zakelijke klasse een blijvertje, net als de Japanners. Of, als u het wat dichter bij Seoul zoekt: net als Samsung. Wie kan zich nog herinneren dat die Apple-rivaal ooit stond voor goedkope aftreksels van Sony of Philips?
