Geen producten in je winkelwagen.
Hij oogt die vrijdag de zestiende april 1999 op en top McGregor. In sommigen kringen zal hij, Jeroen Schothorst, zoals hij daar in het Amstel Hotel zit, wellicht als wat kakkineus worden getypeerd. Maar in kringen die er toe doen, weet men wel beter. McGregor staat voor stijl. Voor savoir-vivre. Voor ‘smart casual’ zoals hij het zelf zo graag typeert. Dus niet voor die saaie krijtstreep van de financiële analisten in de zaal.
Toch houden die analisten zich deze dag met mode bezig. Noodgedwongen. En met enige scepsis. Behalve de jaarcijfers presenteert Jeroen Schothorst (Blaricum, 1963) namelijk een prestigieus plan. De McGregor Fashion Group zal, als eerste Nederlandse modemerk, naar de beurs gaan. Niet naar de startersbeurs NMAX. Nee, naar de echte, de AEX.
Met een omzet van 70 miljoen gulden en een nettowinst van 3,8 miljoen wordt McGregor daar een absolute dwerg. Een textielfonds op de beurs. Weliswaar een zeer snel groeiend textielfonds. Maar de analisten weten niet goed wat ze daarmee aan moeten. Hoeft ook niet. “Want”, reageert directeur en medeoprichter Jeroen Schothorst misprijzend, “wij zijn geen textielfonds. Wij zijn een modehuis.”
Mislukte beursgang
Woensdag tien april jongstleden oogt Schothorst nog steeds op en top McGregor. Alleen etaleert hij tijdens de presentatie van de jaarcijfers wat minder flair. Dat was een week eerder in het actualiteitenprogramma 2Vandaag ook al het geval. Daar zat Jeroen Schothorst zelfs hopeloos te draaikonten.
Hij ontkende het bestaan van de BV Waardevol. Een bv die werd opgericht om het door de directie van McGregor teruggekochte aandelenpakket onder te brengen. Na verschillende ontkenningen gaf hij uiteindelijk schoorvoetend het bestaan van die bv toe.
Vandaag, tijdens de presentatie van de op zich florissante jaarcijfers, heeft hij voor de open-vizierstrategie gekozen. De geheime Waardevol-constructie, zo erkent hij, is opgezet om te verhullen dat de beursgang van het modebedrijf weinig succesvol was. Het gebeurde mede op suggestie van de begeleidende bank, Rabo Securities.
De koers van het aandeel McGregor, zo memoreert Schothorst tijdens die presentatie, zakte meteen onder de introductieprijs van 11,25 euro. Die koers werd nimmer meer gehaald. “De Rabo moest grote hoeveelheden aandelen terugnemen.” En Schothorst, zijn medebestuurder Ben Kolff en president-commissaris Victor Muller moesten een belang van 3,6 procent terugkopen van de bank. “Dat vonden wij prima. Maar de Rabo wees ons erop dat dit een negatief signaal zou zijn voor beleggers.”
Dus wat deden de drie heren? Ze brachten de teruggekochte aandelen onder in de Investeringsmaatschappij Waardevol, waarin ze zelf belangen hebben. Waardevol handelde vervolgens enkele tientallen malen per jaar in het aandeel, maar meldde deze transacties niet aan beurstoezichthouder de Autoriteit Financiële Markten. En dat vindt die toezichthouder niet leuk.
Er loopt nu een onderzoek tegen Jeroen Schothorst en zijn kompanen. De investeringsmaatschappij Waardevol heeft in 1999 en 2000 meer winst gemaakt dan het beursgenoteerde McGregor. Volgens Schothorst gaat het om een ‘omissie uit het verleden’. In de Volkskrant bezweert hij privé niet één euro aan dividenden of fees heeft ontvangen uit de McGregor-winkels.
Geplaagd man
Al met al is Jeroen Schothorst plotseling een geplaagd man. Dat blijkt ook wanneer we ons te Driebergen-Rijsenburg melden. Daar is het prestigieuze hoofdkantoor van de McGregor Fashion Group gevestigd.
Onze eerste vraag aan zijn secretaresse is simpel. We willen zijn cv. “Dat heb ik niet. Ik solliciteer nooit”, klinkt het bars wanneer Schothorst zelf terugbelt. Hij klinkt getergd. En hol. Het gesprek wordt kennelijk opgenomen. “Nee hoor”, ontkent hij. “Ik heb hem op de speakers staan.” Hij is en blijft, hoe dan ook, een opportunistische verkoper.
En dat is hij al op héél jonge leeftijd. “Ik was als scholier altijd al bezig om te kijken of er niet ergens wat te verdienen viel,” vertrouwt hij februari 2001 Het Financieele Dagblad toe. “Met wat? Met oude kranten. Met stripboeken. Op mijn veertiende met tweedehands bromfietsen. Op mijn zestiende met tweedehands auto’s. Autobanden. Textiel. Allerlei ambulante handel. Ik heb een jaartje economie geprobeerd, maar daar had ik het geduld niet voor. Ik wilde de straat op, handel, geld verdienen. Toen ik 25 was, had ik een aardige business. Maar, zei ik tegen Ben, het zou mooier zijn als we er een merk aan konden toevoegen. Met een merk kun je aan continuïteit bouwen.”
Handelsinstinct van Jeroen Schothorst
De huidige McGregor-medebestuurder Ben Kolff is vriend en partner sinds de schoolbanken. Van twee Gooise buurjongens koopt het duo medio jaren tachtig het kledingmerk Bad Boys. “We pakten het op en zetten het in no time op de kaart. Drie jaar later verkochten we het aan een Engels bedrijf, dat het weer liet afglijden. We hielden ongeveer 10 miljoen de man over. We overwogen even om stil te gaan leven. Maar we moesten natuurlijk aan de bak. We waren nog geen dertig”, aldus Schothorst in dat interview in het FD.
Zijn voorlopig laatste interview. De ambitieuze modekoning verkeert even in moeilijk vaarwater. Dat is niet het gevolg van gebrek aan marketinginzicht. Integendeel. Als zoon van een Blaricumse reclameman is Schothorst doordrongen van de magie van het merk. Het in 1921 opgerichte McGregor verkeert, wanneer het in 1993 door Schothorst en zijn kompanen Kolff en Muller wordt opgekocht, in staat van faillissement.
Geeft niet. Eens een merk, altijd een merk. Vermits je dat merk althans weet te herpositioneren. En dat laatste lukt wonderbaarlijk. Ralph Lauren geldt daarbij als hét grote voorbeeld. McGregor haalt nu een omzet van ongeveer 78 miljoen euro. Het wordt onder meer verkocht in 38 McGregor Shops.
Daarvan worden er elf gerund door franchisehouders. Het bedrijf zelf lijkt dus stevig op de rails te staan. Alleen met die beursnotering is het dus flink misgegaan. “En dat zit hem flink dwars”, meldt een intimus. “Jeroen is een man die altijd wil scoren. Hij is ook straight. Ik kan met de beste wil ter wereld niet geloven dat er sprake is van kwade trouw met die privé-bv’s en dat gedoe rond de beursnotering.”
Die mening zijn ook andere betrokkenen en intimi toegedaan. Slechts één daarvan komt, off the record, met een iets kritischere analyse. “Jeroen”, analyseert hij, “heeft handelsinstinct. In het grote cijferwerk is hij wat minder geïnteresseerd. Dat is dan ook aan externe adviseurs overgelaten. Maar die kunnen gerust zijn. Jeroen is niet iemand die de schuld bij derden legt.”
Cv Jeroen Schothorst
Heeft hij niet.
‘Ik solliciteer nooit’. Duidelijk is wel dat hij in 1963 te Blaricum werd geboren. Hij studeerde een jaar economie. Is getrouwd. Heeft kinderen. Werkt zeventig uur per week. En heeft geen hobby’s. Leest ook geen boeken. Houdt wel van Formule 1-races. Schothorst bedacht in 1999 een plan waarmee Formule 1-coureur Tom Coronel via een aandelenconstructie in het zadel werd geholpen. Hij heeft veel, vooral Gooise, vrienden. Die zijn lovend over hem en uiterst discreet.
