Als hoofdredacteur werk je met mensen die intensief hun handen gebruiken, maar nog veel vaker op hun kont zitten. Ik heb dan ook nooit begrepen dat ik in die 25 jaar in deze tak van sport nooit decubitus en regelmatig repetitive strain injury ben tegengekomen.
Voor de niet-medici onder u: nooit doorzitwonden en regelmatig RSI. Nu ben ik natuurlijk geen dokter, maar zodra ik word geconfronteerd met vermeende werkgerelateerde aandoeningen, gaan bij mij alle alarmbellen rinkelen. Bij mijn vorige klus werkte een jongedame die ‘leed' aan RSI. Ze had School voor Journalistiek gestudeerd, maar blijkbaar ook geneeskunde. Want welke keuringsarts we ook naar haar ziekbed stuurden, áls ze de deur al opende wist ze zeker dat diens diagnose van geen kant klopte. Het was RSI, het bleef RSI en als we er verder over wilden praten, zou ze… een vertrouwenspersoon meenemen.
Die vertrouwenspersoon kwam. Niet een (para-)medicus (wat ik verwachtte), maar de pr-mevrouw van een Amsterdamse woningcorporatie. Die opeens wist te vertellen dat de RSI óók werd veroorzaakt door de bizarre werkdruk waaraan haar ‘cliënt' werd blootgesteld en tevens door de persoonlijke verhoudingen. Dit was wel een héél expliciete uitnodiging om die RSI-ballon zo snel en hard mogelijk door te prikken.
De vertrouwenspersoon vroeg ik, op haar werkmail, wat haar woningcorporatiedirectie er van vond dat ze onder werktijd vertrouwenspersoon speelde bij een ander bedrijf. Die haakte meteen af. De zieke in kwestie kreeg (in overleg met de keuringsinstanties) een re-integratietraject voor haar kiezen waar zelfs een zojuist uit de coma ontwaakt slachtoffer van een auto-ongeluk nog door geëmotioneerd zou zijn, wegens overvloed aan mededogen. Lang verhaal kort: vlák voor de datum van haar rentree vroeg de RSI-patiënt in kwestie zelf om onmiddellijke ontbinding van haar arbeidsovereenkomst. Zonder enige tegemoetkoming, zonder recht op een uitkering.
Ik ben er niet trots op – maar even om aan te geven dat je echte zieken niet fatsoenlijk genoeg kunt behandelen en dat je toneelspelende zieken niet hard genoeg kunt aanpakken. Naar mijn bescheiden mening. Overigens hoorden we later dat de ex-collega in kwestie haar nieuwe woning van plint tot plafond perféct had geschilderd. Helemaal in haar eentje. Tijdens haar RSI-periode bij ons. Niet veel later kreeg ze, bij haar volgende werkgever, ziekmakende last van bekkeninstabiliteit…
