In een vorig bestaan werd ik eens door mijn verschrikte directeur een vergaderhok in getrokken. Groot Alarm!
“Jan, je moet die Arenda aanpakken! Die zit gewoon te hotmailen! Je moet haar ontslaan!”
Het was al diep in dit decennium… Mijn directeur was 34… Hij leidde een bedrijf waar op het installeren van een instant messaging-programma publieke steniging en ontslag op staande voet stond… En dat een product maakt voor, geloof het of niet, jongeren! (Ik kan wel stoer gaan zeggen dat het bij mijn huidige werkgever beter is, maar hier zijn nog computers zonder geluidskaart in gebruik en onlangs werden de Office-pakketten geüpdatet, in 2006 namen we afscheid van Word 97… – dus elk huisje heeft zijn schoorsteen, zullen we maar zeggen).
Dat er sprake is van een digitale generatiekloof, zoals verslaggever Peter van Lonkhuyzen in dit nummer vaststelt, is een understatement. Er is een digitale generatiekloof tussen jongeren en ouderen, maar een digitale generatieafgrond tussen jongeren en hun bazen, omdat moderne techniek nu eenmaal geld kost en bazen de afgelopen decennia vooral winst maximaliseerden door in de kosten te cutten.
Iedereen die na 1981 is geboren, is opgegroeid met digitale media, websites, instant messaging en sms en hoe jonger, hoe groter de kans dat ze langer met een joystick en een muis dan een afstandbediening van een tv in hun handen hebben gezeten. Die generatie komt eraan, die generatie besteedt het geld en die generatie moeten we in bedrijven vooral gaan faciliteren. Ook als we ze zelf niet kunnen bijbenen – wat eigenlijk een totale diskwalificatie van onszelf is.
Arenda ontslaan? Je moet je Arenda’s pas ontslaan als ze níet zitten te hotmailen! Dan zijn ze namelijk ancient history…
