Als inkoop een mens zou zijn, dan wás het de Gebochelde van de Notre Dame die nooit een stap deed buiten de veilige muren van het godshuis en dan is het nu topmodel Claudia Schiffer. Lang, blond, zelfverzekerd, een vrouw van de wereld.
Nog niet eens zo gek lang geleden was voor de inkoopdiscipline eigenlijk geen sprake van werving en selectie. Inkoop was het putje en uit alle hoeken van de organisatie stroomden daar vanzelf wel mensen heen. Productiemensen met spataders, buitendienstmedewerkers met fileangst, boekhouders die niet konden rekenen, logistici met magazijnvrees.
Golfbaan
De tijden zijn echter veranderd. Om het maar eufemistisch te stellen, want inkoop heeft zich enorm ontwikkeld en heeft ook nog eens een orkaan in de rug. In steeds meer organisaties zien we inkopers op directiezetels. Of zitten zij daar als chief procurement officer heel dicht tegenaan. De salarissen worden beter en beter, de lease-auto’s dikker en dikker. We staan ook vaker op de golfbaan (en niet meer alleen, maar met onze ‘vrinden’ uit de directie). Keerzijde van de medaille is wel dat we als hoge bomen ook meer wind vangen. Er wordt beter op ons gelet, we vormen onderdeel van het politieke spel. En niet te vergeten betalen we meer belasting.
Groeipijnen
Deze problemen vallen onder de noemer groeipijnen. Vervelend, maar ze zijn van voorbijgaande aard. Anders ligt dat voor het aantrekken van de juiste jonge mensen voor inkoop. Inkoop is sexy, maar marketing, finance en strategy zijn dat voor jonge toppers ook. Inkoop zit hier in een pijnlijke spagaat. Want juist op een historisch belangrijk moment dat de discipline het helemaal gaat maken, trekt ook de economie aan.
Van alle kanten wordt dus getrokken aan jong talent. Hoe overtuigt u hen om bij u te komen werken? Het is minder moeilijk dan u denkt. Inkoop is namelijk het enige vak met het beste van alle werelden: én commercieel, én een grote financiële impact én extravert. Inkoop is te mooi voor woorden. Inkoop is Claudia Schiffer!
Max Boodie
Directeur
