Voor managers die een volle agenda als excuus gebruiken voor het feit dat ze niet of nauwelijks sporten, is er maar één oplossing: een personal trainer. MT-verslaggever Rogier van 't Hek ondervond aan den lijve dat deze luxe niet alleen is weggelegd voor de happy few.
Dinsdag 6 november
In de redactievergadering valt de keuze voor de auteur van het personal-trainer verhaal direct op mij. Logisch? Helaas wel. Woog ik tien jaar geleden nog 75 kilo, de naald van de weegschaal komt nu angstig dicht in de buurt van de negentig. Met dank aan een zittend beroep, een lichte snoepverslaving, maar vooral: te weinig beweging. Aan de slag dus. In mijn zoektocht naar een personal trainer kom ik via het onvermijdelijke Google uit bij Tim Schoormans, algemeen manager van beroepsorganisatie ClubPT. Hij blijkt een enthousiast voorvechter van de professionalisering en erkenning van de professie die, gezien het aantal van 102.000 Nederlandse hits, aan wildgroei onderhevig is. Maar veel belangrijker: hij brengt mij in contact met Mark Leijten, mijn eigen personal trainer. Stiekem best een stoer idee.
Donderdag 8 november
In mijn inbox zit een mailtje van B&L Sports uit Breda. Het is een bericht van Mark. Ik word direct overvallen door een schuldgevoel, wat alles te maken heeft met de slagroompunt die ik zojuist naar binnen heb geschoven. Mark verzoekt mij om, ter voorbereiding op onze eerste ontmoeting, een intakeformulier en een voedingsanalyse in te vullen. De NAW-gegevens, medische informatie, het sportverleden en doelstellingen vormen geen probleem. Lastiger wordt het bij de vragenlijst over mijn voedselpatroon. De neiging om de waarheid in eigen voordeel enigszins geweld aan te doen is groot, zeker bij het kopje snack- en zoetbehoefte. Maar ik besluit ook deze vraag naar eer en geweten in te vullen. Ik kan mijn personal trainer toch niet voorliegen?
Maandag 12 november
Rond het middaguur meld ik me in fitnesscentrum De Mix in Nieuwegein. Nuchter. Met het oog op de testen die ik vandaag onderga, heb ik de laatste drie uur niets mogen eten en drinken (behalve water). Mark zit al op mij te wachten. Na een intakegesprek ter kennismaking, is het tijd voor meten en wegen. Na de kilo's, het vet en de bloedruk is het tijd voor de mondkapjes. De eerste krijg ik op voor de calorietest, waarbij ik 15 minuten moet liggen om mijn energieverbruik in rust te meten. Het tweede kapje dient voor de submaximale fietstest, die een indicatie van mijn uithoudingsvermogen moet geven. Tussen alle metingen door is er dit eerste uur voldoende tijd om mijn personal trainer beter te leren kennen. Ik heb een goed gevoel.
Donderdag 15 november
Het is tijd voor mijn eerste échte training. Na de warming-up op de roeimachine is het de beurt aan de crosstrainer. Mijn hartslagmeter, een onmisbaar en verplicht meetinstrument, bepaalt het ritme. Mark doet mee op de machine naast me, alleen heeft hij zicht- en hoorbaar minder moeite met de oefeningen. Dat is maar goed ook, want zodoende heeft hij lucht over voor zijn goed getimede, bemoedigende opmerkingen. Na de crosstrainer volgt een rondje langs de toestellen om de verschillende spiergroepen te trainen. Het biedt Mark een goed inzicht in mijn krachtvermogen. En hoewel hij mij na afloop complimenteert met mijn trainingsinzet, realiseer ik me tijdens de buikspieroefeningen dat ik nog een lange weg heb te gaan. Slapjanus. Maar wel eentje met een personal trainer.
Maandag 19 november
Met de resultaten en inzichten van onze eerste twee ontmoetingen, heeft Mark mijn trainingsprogramma voor de komende vier weken definitief bepaald. Als ik in die periode nauwgezet de voorgeschreven oefeningen uitvoer, moet ik zeker resultaat gaan zien. Wat in mijn geval wil zeggen: een halve kilo per week afvallen. Maar daarvoor moet ik wel minimaal drie uur per week trainen, het voorgeschreven aantal calorieën per dag eten en niet te vergeten, voldoende slaap pakken. Het grootste obstakel zullen de trainingsuren vormen, zo blijkt tijdens de warming-up vandaag. Ik voel me slap, heb helemaal geen zin en wil het liefst naar huis. Morgen weer een dag, toch? Maar met mijn personal trainer naast me is dit geen optie. Anderhalf uur later stap ik moe maar voldaan in de auto.
Woensdag 21 november
Vandaag werk ik voorlopig voor de laatste keer met Mark, hierna moet ik een aantal trainingen op eigen benen staan. Maar Mark houdt via mijn unieke sleutel, waarop alle trainingsarbeid wordt opgeslagen, en e-mail wel een stevige vinger aan de pols en zal zonodig hier en daar wat bijsturen. Ons 'afscheid' luisteren we op met een spetterende training, waarbij Mark mij op de kinetische wand opzweept tot prestaties die ik anderhalve week geleden niet voor mogelijk had gehouden. En hoewel ik diep moet gaan, heb ik er plezier in. Het is een heerlijk om mijn hart tekeer te voelen gaan, om de zweetdruppels met tientallen tegelijk op de grond te zien vallen. Pas begonnen, nu al op koers. Met dank aan mijn personal trainer.
Prijskaartje
Een gekwalificeerde personal trainer is volgens Tim Schoormans van ClubPT een garantie voor resultaat. "Omdat hij, naast de trainingen, mensen weet te prikkelen tot een nieuwe, gezondere levenstijl." Het prijskaartje dat hieraan hangt, hoeft daarbij geen probleem te vormen. "Een personal trainer betekent niet per se altijd een 1-op-1 begeleiding, er zijn verschillende variaties mogelijk. Bijvoorbeeld in kleine groepjes of één keer per twee weken. Belangrijkste is dat het doel van de klant centraal staat."
Ter indicatie van de kosten voor een personal trainer pakken we de prijslijst erbij van B&L Sports, het bedrijf dat voor MT de personal training verzorgde. Eén uur individuele training kost 60 euro, een prijs die volgens Mark Leijten vergelijkbaar is met een uur privéles van een tennis- of golfleraar. "Bij die sporten betalen mensen, naast hun contributie, zonder problemen dat extra bedrag omdat ze er beter van worden. Aan ons de taak om ze te leren inzien dat voor een personal trainer hetzelfde geldt."
Voor meer info: http://www.mypt.nl/ en http://www.b-lsports.nl/
