Hij had zich onder de groten van het Nederlandse zakenleven kunnen scharen als het gelukt was. Maar de fusie tussen Reed Elsevier en Wolters Kluwer lukte niet. Nu wordt Herman Bruggink president van Universiteit Nyenrode.
De voormalige bestuursvoorzitter van Reed Elsevier is niet het type manager dat zijn ego voorrang wenst te geven boven zijn humeur. Toen het er eind 1997 naar uitzag dat de fusie tussen Reed Elsevier en Wolters Kluwer ging slagen, had Herman Brugging als nummer 1 van de grootste partij Elsevier al edelmoedig de toppositie in de nieuw te vormen combinatie afgestaan aan Cor Brakel, de met wat meer zelfpromotie behepte baas van Wolters Kluwer. Frustrerend vond hij het wel, dat door toedoen van diezelfde Cor Brakel het hele verhaal uiteindelijk niet doorging. Op 9 maart 1998 liet Brakel weten dat het belang van 27,5 procent dat Wolters Kluwer zou krijgen, omhoog moest naar 30. Bruggink en zijn Britse co-voorzitter Nigel Stapleton ontploften en ook de betrokken zakenbankiers waren er allesbehalve gelukkig mee. Ze waren nog maar een paar handtekeningen verwijderd van de grootste uitgeverij ter wereld op het gebied van wetenschap, juridische en vakinformatie, en alsnog toverde Brakel dit konijn uit zijn hoge hoed. President-commissaris en Brugginks voorganger bij Elsevier, Pierre Vinken, probeerde de Wolters-topman nog op andere gedachten te brengen, maar het mocht niet baten. De tweede poging (de eerste was door Vinken zelf onder-nomen in de jaren tachtig) om de twee uitgeverijen samen te voegen, was definitief mislukt. Bruggink, een paar dagen later in NRC Handels-blad: “Ik heb even tabak van fusies.”
Speling van het lot
Als officiële reden voor het debacle gaf Cor Brakel het optreden van toenmalig Europees Commissaris voor Mededinging Karel van Miert. Die had gedreigd geen toestemming te geven voor de mammoet-uitgeverij. Verkoop van enkele onderdelen leek onontkoombaar, wilde het feest doorgang kunnen vinden. Herman Bruggink wist wel beter. Een team van juristen had al een sterk weerwoord op Van Mierts verhaal klaarliggen en de verkoop van enkele bedrijfsonderdelen werd gezien als een overkomelijk probleem. Toch lijkt het een ironische speling van het lot dat Bruggink nu de man opvolgt die in de analen de schuld krijgt van het mislukken van wat zijn pièce de resistance had moeten worden. Op 1 april treedt Van Miert af als president van Universiteit Nyenrode, waarna Bruggink zijn plaats zal innemen.
Professor Dolf van den Brink, voorzitter van de raad van toezicht van Nyenrode, wil vanaf zijn vakantiestek op Mauritius wel uitleggen waarom Bruggink.
“Hij is een tactvol, soepel manager met interesse in de academische wereld.” Niet dat het een rol speelde natuurlijk, maar Van den Brink kende Bruggink al uit diens Elsevier-tijd. Zijn vader is immers in een ver verleden ook voorzitter van de raad van bestuur bij de uitgever geweest. Bruggink krijgt twee opdrachten mee: hij moet Nyenrode lean & mean maken, en hij moet op zoek naar mogelijke allianties en partnerships, in buiten- maar ook binnenland. Van den Brink: “Er ontstaat hier een wildgroei. Inclusief alle plannen hebben we het in Nederland al over acht MBA-opleidingen. Er zal in de huidige markt samengewerkt moeten worden.”
Koel
Dat zou Bruggink wel toevertrouwd moeten zijn. Wie je ook spreekt, allemaal roemen ze zijn diplomatieke gaven. 'Aimabele man', 'breed ontwikkeld', 'zou het goed hebben gedaan in de diplomatieke dienst', 'een bemiddelende figuur'. Ook Gert Smit, indertijd lid van de hoofddirectie van Vendex, is vol lof over de periode – eind jaren tachtig – dat Bruggink aan hem rapporteerde. Bruggink was toen algemeen directeur van bureau Markgraaf, een dochter van Vendex die zich bezighield met intellectueel eigendom en merkrecht. “Markgraaf was de grootste in de Benelux, maar we wilden de grootste in Europa worden. Daartoe moesten we samengaan met het Franse Novamark, maar dat liep stuk op de eigenaar van dat bedrijf. Enkele kleine overnames kreeg Bruggink wel voor elkaar, maar zonder Novamark werd het vreselijk moeilijk om grote stappen te zetten.” Voor Herman Bruggink ging daarom de lol er een beetje van af. Smit: “Hij vond het er leuk, maar het ging hem op een gegeven moment allemaal niet snel genoeg, hij kon zijn ei niet meer kwijt.” Dus toen Elsevier lonkte, hoefde hij niet lang na te denken. In 2000 is de fusie tussen Markgraaf en Novamark er overigens alsnog van gekomen, maar geen haar op Smits hoofd die denkt dat Bruggink – tegenwoordig commissaris bij wat nu Novagraaf heet – het proces in de weg heeft gezeten. “Het was toen gewoon niet mogelijk. Hij heeft er alles aan gedaan, maar als het niet kan, dan houdt het op. Daar was hij ook heel koel in. Zo van: it´s all in the game.”
Strikt zakelijk
Paul Vlek leerde hem kennen in 1991, in New Jersey, waar Bruggink als nieuweling voor Elsevier gestationeerd was. Hij wist er enkele jaren later de juridische databank Lexis Nexis voor het bedrijf te bemachtigen, die algemeen wordt gezien als de dikste vis die hij heeft binnengehaald. Vlek, zelf toen al in de raad van bestuur: “Ik kwam bij hem in een leeg huis, waar hij op de vloer sliep. Op die vloer hebben we oude Bokma zitten drinken. Hij is een goede om een borrel mee te drinken.” Verder heeft zelfs Vlek, die toch in dezelfde Amsterdamse straat woont, weinig over de privé-persoon Bruggink te melden. Dat hij z´n leven lang klarinet en piano heeft gespeeld, zowel klassiek als dixieland (dat laatste in een band luisterend naar de naam Animal Crackers), dat hij verstand heeft van wijn en dat hij een voorliefde heeft voor oude auto´s, maar dat is het wel. Dat kan twee dingen betekenen: of Bruggink is werkelijk van onbesproken gedrag, of hij weet privé en zakelijk wel heel erg goed van elkaar te scheiden.
Bruggink was bij Elsevier binnengehaald als de gedoodverfde opvolger van Pierre Vinken. Die had de uitgever groot gemaakt met een trits overnames en uiteindelijk de fusie met het Britse Reed. Maar concurrent Kluwer, die boven aan zijn verlanglijstje stond, kreeg hij niet te pakken. Bruggink was als ex-Kluwerman (van 1976 tot 1988) de aangewezen persoon om Vinkens levenswerk te volmaken. Collega in de raad van bestuur Paul Vlek herinnert zich wel dat Bruggink veelvuldig contact onderhield met Vinken, die immers voorzitter van de raad van commissarissen was. “Maar dat was strikt zakelijk.” Bruggink, wil Vlek maar even duidelijk stellen, was zeker geen marionet van zijn grote voorganger. Derk Haank, tegenwoordig in de raad van bestuur bij Reed Elsevier en indertijd verantwoordelijk voor de divisie Bedrijfsinformatie, ziet in Bruggink vooral een echte uitgever. “Hij was geïnteresseerd in producten en markten. Iemand die dacht aan de lange termijn en volgens mij minder aan de cijfers en de contacten met de financiële wereld, wat je als bestuursvoorzitter toch ook moet doen. Als de fusie met Wolters Kluwer was gelukt, had hij een superprestatie geleverd. Misschien was daar toch wat meer een mannetjesputter voor nodig geweest.”
CV Herman Bruggink
Burgerlijke staat > Gehuwd
Woont > Amsterdam
Opmerkelijk > heeft een voorliefde voor oude auto´s, schijnt een klassieke Austin Healey te koesteren in zijn garage
Hobby > speelde klarinet in dixieband Animal Crackers en speelt nog steeds actief piano.
1946 geboren te Rheden
1965 gymnasium A, Zutphen
1973-1976 Buma/Stemra
1976-1988 Kluwer/Wolters Kluwer
1988-1991 directeur Markgraaf B.V.
1991-1993 ceo Elsevier U.S. Holdings
1993-1995 lid raad van bestuur Reed Elsevier
1995-1999 voorzitter raad van bestuur Elsevier
co-chairman Reed Elsevier
1999 zelfstandig information-industry consultant
2003 president Nyenrode
