Groot denken leerde ik niet van vrouwen

Door: Ralf Knegtmans

Geschreven door:
Ralf Knegtmans

18 december 2009 18-12-2009 4 minuten

Pamela Boumeester behoorde jarenlang tot de machtigste vrouwen van Nederland. "Groot denken leerde ik niet van vrouwen."

Als directievoorzitter van NS Poort en commissariatenverzamelaar behoorde Pamela Boumeester jarenlang tot de machtigste vrouwen van Nederland. Nu is ze ‘op zoek naar nieuwe perspectieven'. "Als meisje wilde ik dierenarts worden. Eigenlijk nu wel weer."

Na een succesvolle, maar hectische periode van zo'n twintig jaar is Pamela Boumeester bewust even in between jobs. Nu ze het huwelijk tussen NS Vastgoed en NS Stations succesvol heeft gesloten, is de voormalig directievoorzitter van NS Poort sinds een maand "op zoek naar nieuwe perspectieven", zoals ze het zelf mooi uitdrukt. Boumeester bekleedt commissariaten bij Ordina, Delta Lloyd en PCM en is vaak te vinden in de lijstjes met machtigste vrouwen in Nederland.

U wordt wel omschreven als 'harde tante'. Hoe zou u zichzelf omschrijven?
"Als een vrolijk, nieuwsgierig en optimistisch mens, met ontzettend veel energie. Ik kom uit een gezin met vijf kinderen en zelfbewuste ouders. Mijn vader was advocaat. Mijn moeder runde de huishouding en deed het leeuwendeel van de verzorging van de kinderen. Daarnaast was zij actief in het vrijwilligerswerk en startte zij op enig moment een vrij grote schapenfokkerij. Ik werd opgevoed in een sfeer van: jij mag er zijn. Dat had een positief effect op mijn zelfbeeld en zorgde voor zelfvertrouwen. Wij kregen als kind overwegend positieve feedback."

Is dat van grote invloed geweest op uw latere carrière?
"Dat denk ik zeker. Mensen die in een beperktere omgeving opgroeien hebben wat vaker een lager zelfbeeld. Dat leidt vaak tot wat ik noem ‘dubbeltjesgedrag'. Vrouwen hebben hier sowieso iets vaker last van dan mannen, vind ik. Voor een deel zit dat volgens mij in een grotere mate van gezagsgetrouwheid. Het is jongetjes wat vaker gegeven om een beetje stout te durven zijn. Ik denk dat vrouwen echt veel kunnen toevoegen, maar het groot durven denken, dat heb ik niet van vrouwen geleerd."

Hoe bedoelt u?
"Ik hoorde lingerieondernemer Marlies Dekkers ooit eens zeggen: vrouwen beginnen vaak met een klein boekwinkeltje, mannen starten meteen een hele keten. Ik vrees dat daar een kern van waarheid in zit."

Wilde u als klein meisje al directeur worden?
"Nee, ik wilde dierenarts worden – en eigenlijk wil ik dat wel weer worden. Het keerpunt was toen ik ontdekte een uitgesproken alfa te zijn. Ik had een enorme hekel aan ruimtelijk-wiskundige vakken zoals meetkunde. De omslag naar management kwam stapsgewijs en relatief onbewust. Ik had na mijn studie mijn eigen cateringbedrijf en managen ging mij verrassend makkelijk af."

Wat is uw eigen managementstijl?
"Ik ben uitermate consistent en laat veel ruimte, maar hou wel altijd een vinger aan de pols. Vooral als ik heb gezien dat mensen echt kwaliteit hebben, kan ik de dingen goed loslaten, wat niet betekent dat ik niet af en toe wil weten hoe het zit. Ik ben in de goede zin van het woord wel een beetje paranoïde, maar het zit als manager uiteindelijk vooral in het doen. Als je zegt: ik geef jullie een bepaalde autonomie, maar je doet het vervolgens niet, dan gaat het nooit werken. Vandaar dat ik consistentie als eerste genoemd heb. Daarnaast nemen mensen niet zo snel een loopje met mij. Doen ze dat wel, dan geldt het adagium: vertrouwen komt te voet, maar gaat te paard."

Krijgen ze dan de ijzeren dame te zien, zoals u wel bekend staat?
"Dat valt erg mee, denk ik. Al zou je dat eigenlijk aan de mensen om mij heen moeten vragen. Ik heb een beetje strenge mimiek, daar moet ik bij fotoreportages altijd op letten. Daarnaast ben ik nogal ongeduldig en zéér gedreven. Dat heeft een mooie en een minder mooie kant. Op een gegeven moment moet het bij mij wel een keer klaar zijn, er moet niet eindeloos getut worden over een bepaald onderwerp. Verder ben ik erg gericht op kwaliteit en vind ik het niet prettig om daaraan al te veel concessies te doen."

In interviews lees ik ook over uw vermogen om met alle lagen van de organisatie te praten. Hoe cruciaal is dat in uw succes?
"Het is belangrijk, denk ik, maar wel altijd vanuit het perspectief dat je ook een rol hebt. Je kunt niet alles voor iedereen zijn in een organisatie van 11.000 mensen. Je zou daarmee ook de managementlagen ertussenin enorm tekort doen. Contact kunnen maken met allerlei mensen in alle lagen van het bedrijf helpt wel om te snappen waarom de dingen zijn zoals ze zijn, zodat je ook een aanknopingspunt hebt om ze zinvol te veranderen. Verder is empathie ook cruciaal. Echt snappen wat mensen beweegt is van niet te onderschatten belang voor managers."

Wat voor soort managers vraagt in uw ogen de huidige onzekere tijd?
"Mensen die micro en macro kunnen combineren. Dat zijn dus mensen die echt contact kunnen maken en nieuwsgierig zijn, maar tegelijkertijd ook een macroblik hebben in termen van: waar moet het heen met dit bedrijf en waar gaat het in de kern om? Daarnaast moeten mensen het vermogen hebben om altijd te durven kiezen. Dan gaat het om het kiezen van mensen, maar ook om: waar sta je voor met je bedrijf? Daarbij vind ik – zoals ik al eerder aangaf – consistentie van enorm belang. Bij NS Poort hebben we destijds bijvoorbeeld gezegd: wij zijn van stations en van stationsgebieden. En dat betekent dus dat wij níet van de duizend-en-één dingen daaromheen zijn. Daarnaast helpt het als je onafhankelijk kunt denken en dus niet met alle winden meewaait. Wel luisteren naar wat anderen te melden hebben, maar at the end of the day wel autonoom durven zijn en durven kiezen."