De PvdA en het CDA rolden over straat met hun voorstellen om excessieve topsalarissen te beteugelen. Hopeloze maatregelen.
Minister Bos wil grootgraaiende topbestuurders tot de orde roepen door de aftrek van pensioenpremies te beperken en het woningforfait voor dure huizen te verhogen. Coalitiepartner CDA kwam met tegenvoorstellen: grote gouden handdrukken extra
belasten, extra pensioenaanvullingen beperken en extreme bonussen aanslaan.
Hoewel het CDA de maatregelen als alternatief voor het PvdA-voorstel presenteerde, zag Bos ze meer als aanvulling.
Een flink pakket fiscale maatregelen dus. Ze moeten iets, in Den Haag. De publieke verontwaardiging over de graaiende topmannen lijkt evenredig te stijgen met de vette bonussen en salarissen van die topmannen zelf. Bos en zijn collega-politici willen een ferme aanpak demonstreren.
Het is bühnepolitiek. Telkens als ministers en Kamerleden plannetjes gaan verzinnen om in de markt en het zakelijk verkeer in te gaan grijpen, zou de brandweer alle alarmsirenes moeten laten afgaan. Behalve dat de plannen van zowel Bos als het CDA veel papieren rompslomp opleveren en allerlei ongewenste neveneffecten hebben, wordt vergeten dat de publieke verontwaardiging wordt veroorzaakt door de bruto, in het jaarverslag gepubliceerde beloningen. Niemand maakt zich druk om het nettobedrag dat Jan Bennink in zijn zak steekt, dat bedrag kennen we niet.
Wat zal een bedrijf doen als de topman minder overhoudt aan zijn
pensioenbonussen dankzij de Bos-belasting? Zou het daarom het brutobedrag verlagen? Ze hebben wel erg veel fantasie in Den Haag. Waarschijnlijk bewerkstelligen de maatregelen precies het tegendeel van wat ze beogen.
Moeten de topsalarissen niet worden aangepakt? Zeker wel, niet alleen vanwege het publieke gemor en het toenemende sarcasme over topmanagers. Ook omdat zichzelf buitensporig verrijkende ceo’s als geen ander in staat zijn de sfeer en arbeidsmoraal van een heel bedrijf te torpederen. Los daarvan zitten er soms regelrechte oplichters tussen, zoals Rijkman Groenink die zichzelf stevig beloont na jaren vol blunders.
Maar degene die de topman moet corrigeren is de commissaris. Dat is zijn taak, daar wordt hij voor betaald. Als het toezichtsysteem niet goed werkt (zoals blijkbaar nu aan de hand is), moet het worden verbeterd. Wat een Tweede Kamer wél kan doen, is deze beroepsgroep reguleren, net als andere belangrijke beroepen zoals notarissen. Waar het aan lijkt te ontbreken is het besef dat commissarissen belangrijk zijn.
Jarenlang was de raad van commissarissen niet veel meer dan een lucratieve bezigheidstherapie voor ex-topmannen. De code Tabaksblat heeft de verantwoordelijkheden aangescherpt, maar nog zeer vrijblijvend. Volgens Tabaksblat kun je nog steeds vijf commissariaten bekleden. De raad van commissarissen is ’verantwoordelijk voor de kwaliteit van zijn eigen functioneren’. Waar dat toe leidt zie je bij ABN Amro, waar de commissarissen door tijdig in te grijpen het bedrijf hadden kunnen redden.
Minister Bos: beperk het aantal commissariaten dat iemand mag bekleden, zorg dat die mensen gedwongen worden rekenschap af te leggen, geef de werknemers een stoel in de raad van commissarissen, kortom, verzin een list om de kwaliteit van het toezicht te verbeteren. En vergeet die fiscale maatregelen.
Meer over dit onderwerp:
- Topsalarissen komen uit dezelfde hoge hoed
- "Topmensen moeten zich minder laten leiden door hebzucht"
- Topsalarissen maken ongelukkig
