In een special opende de Volkskrant afgelopen weekend de aanval op de managerscultuur. De argumenten zijn verbluffend, vindt Peter van Lonkhuyzen, adjunct-hoofdredacteur van Management Team. Of misschien liever gezegd, verbijsterend.
'F*ck de manager' heet de bijlage van de Volkskrant van afgelopen zaterdag. Als u hem nog niet gelezen heeft, kan ik hem u alsnog van harte aanraden. Iedereen die geïnteresseerd is in wat u doet, en hoe daar door andere mensen naar wordt gekeken, komt opmerkelijke visies en wonderlijke feiten tegen. De belangrijkste wil ik u niet onthouden.
Naar nu blijkt, zijn de managers verantwoordelijk voor de teloorgang van het intermenselijk verkeer. Volkskrantredacteur Wilma de Rek legt in de special uit hoe dat zo gekomen is: millennialang hadden de mensen het goed in de kleine groepen waarin ze als jager/verzamelaar op de steppen leefden. Ze vingen wat konijnen, haalden een paar forellen uit de beek en op de terugweg kwamen ze nog een bramenstruik tegen. Er was in die groepen in die tijd helemaal geen hiërarchie (antropologen en primatologen, let op! Dát wisten zelfs jullie nog niet). De oermensgroepen hadden geen leiders, schrijft De Rek, en dominantie werd niet getolereerd.
Callcenters en elektronisch bankieren
Maar toen kwam het onheil: de managers. Ze brachten grote steden, grote gebouwen en andere vormen van schaalvergroting met zich mee. Dat niet alleen: ze kwamen op de proppen met irritante callcenters waar je moet wachten tot je aan de beurt bent. En het ergste van alles: elektronisch bankieren! Met nauwelijks verholen walging schrijft De Rek hoe erg het gesteld is met die managers. Als je 50 euro wilt overmaken naar je zus, kun je tegenwoordig niet langer naar het postkantoor wandelen (door verderfelijke managers gesloten!), maar moet je dat nu op de laptop doen. Waaruit mag blijken dat die managers zich diep moet schamen, hoewel het argument iets minder steekhoudend wordt als je het toepast op mensen die geen kantoor op loopafstand hadden (ook in de tijd dat er nog veel postkantoren waren) en/of geen zin hadden om daar een half uur in de rij te gaan staat om 50 euro over te maken.
Schandpaalnagelen
Misschien moeten we toch even naar een ander artikel in de bijlage om de ware kern, het diepe hart te ontdekken van de boze aanklacht van de Volkskrant. In het stuk 'Altijd maar doorgroeien', wordt de managerscultuur met name in verband gebracht met de schaalvergroting. Het zou onder meer het onderwijs en de zorg in ons land te gronde richten: de scholen worden ‘leerfabrieken’ (de ziekenhuizen zullen dan wel een soort ‘geneesfabrieken’ moeten worden genoemd).
Gaandeweg het artikel komt auteur Wilco Dekker overigens met de constatering dat schaalvergroting óók voordelen heeft, en dat de schaalvergroting vooral een gevolg is van het overheidsbeleid dat bezuinigingen als oogmerk had. Maar gelukkig is er altijd wel ruimte om de veelverdienende schooldirecteuren nog even aan de schandpaal te nagelen. F*ck de manager wil voor de Volkskrant natuurlijk zeggen: we hadden liever véél duurdere zorg en onderwijs gehad. En natuurlijk ook een hogere staatschuld. Hogere belastingen, dat willen we ook graag! Aldus de Volkskrant. Wat dat allemaal dan weer met managers te maken heeft, blijft alleen een beetje vaag.
Frans Bromet
Uiteindelijk moeten we voor de echt bijzondere ondekkingen toch zijn bij het hart van de bijlage: het interview met filmmaker Frans Bromet die de film 'Alles van waarde' heeft gemaakt, een aanklacht tegen de managers. Houd u vast. Managers hebben een systeem ontwikkeld dat ons dagelijks gek maakt. Alle instituten (onderwijs, omroep, banken etc.) zijn aangetast omdat alles daar om cijfers draait en de menselijkheid weg is. Dat die menselijkheid weg is, wordt door Bromet als zo’n vanzelfsprekendheid gezien, dat hij het niet nodig vindt om dat nog toe te lichten. Managers die dit lezen: u wist het misschien niet, maar om u heen is de menselijkheid weg.
Veel directe ervaring met managers heeft Bromet overigens niet, maar hij heeft wel een keer gepraat met een netmanager bij een omroep, en hij is boos omdat hij niet zo vaak films mag maken voor die omroep als hij zou willen. Hij is trouwens nogal vaak boos, zo blijkt: hij heeft ruzie gehad met diverse banken, verzekeringsmaatschappijen, telecom- en internetproviders. Wat overigens aan die bedrijven ligt, niet aan hem. O, nog een ding: aandeelhouders zijn parasieten.
Vanaf 23 februari komt de film van Frans Bromet in de bioscoop, en kunnen managers met eigen ogen zien hoe erg het met ze gesteld is. Of we in de toekomst nog veel artikelen van Wilma de Rek in de Volkskrant zullen lezen is zeer de vraag, want vermoedelijk zal ze snel haar berenvelletje aantrekken en naar de steppe verhuizen.
Lees ook:
-
Sorry, ik ben ook maar een manager
-
De manager maakt er een potje van
-
Is er nog hoop voor de manager
-
Manager blokkeert verandering
-
Manager smoort innovatie
-
Manager zit nieuwe werken in de weg
