De nieuwe directeur Campina Nederland komt van de Groep Kaas en Boter. Wouter de Bruijn heeft een spoor aan innovaties in melkproducten achter zich gelaten. Iedereen die De Bruijn kent, weet: zijn hart ligt in de zuivel.
De lopende band ratelt, de vulmachine sist, kratten en dozen, ze schuiven in rekken of ploffen neer op pallets, als elke dag. Temidden van het gebruikelijke rumoer in de zuivelindustrie wordt de zakelijke mededeling van zuivelconcern Campina gemakkelijk overstemd. Drs. W.A.M. (Wouter) de Bruijn, momenteel directeur van de Groep Kaas en Boter, is per 1 april benoemd tot directeur van de Groep Campina Nederland. Hij volgt de heer Ton van Elst op. Campina bedankt Van Elst voor zijn bijdrage. Geen verdere bijzonderheden. De machines lopen wel door, onverstoorbaar en onmededeelzaam als de boerenstand zelf. Eerst daden, dan woorden. Laat Wouter de Bruijn nou eerst even zijn werk doen, vindt hijzelf, vindt Campina. Eerst moet De Bruijn innoveren, de efficiency van Campina Nederland verbeteren, dingen implementeren. Eerst moet de lijn-De Bruijn zichtbaar worden en nieuwe zuivelproducten in gang zijn gezet. Als de resultaten er zijn, praten we verder.
Zo hebben ze Wouter de Bruijn de afgelopen zes jaar bij Campina leren kennen. Als een man die van aanpakken weet. Eerst als groepsdirecteur Yoghurts en Desserts, onder meer in Duitsland, waar hij Südmilch hielp omvormen tot Campina AG. De laatste jaren was hij directeur van de Groep Kaas en Boter. Hij leidde Kaas en Boter nog naar de tweede plaats in de strijd om de Indistributietrofee 2004, vlak achter Mona, ook onderdeel van Campina.
Melkbeleving
Met de energie van iemand die zijn arbeidzame leven doorbrengt tussen gezonde, voedzame producten, begint De Bruijn op 58-jarige leeftijd aan een nieuw avontuur. Een man met een missie, zoals heel Campina een missie heeft: melk tot waarde brengen. Je kunt melk voor 48 cent per pak in de supermarkt zetten en je kunt er wat van proberen te maken. Na bewerking kun je het drinken, scheppen en zuigen, je kunt het smeren en er blokjes van snijden met een vlaggetje erin, je kunt het schudden en shaken. Tegen die tijd kun je er wat meer voor vragen. Het zuivelavontuur van Wouter de Bruijn begon meer dan twintig jaar geleden bij Coberco, nu na samenvoeging tot Friesland Coberco in Nederland de enige overgebleven concurrent van Campina. De Bruijn, geboren Rotterdammer, had gewerkt bij handelshuis Hagemeyer en vervolgens als commercieel directeur bij Johma, salademakers te Losser, Overijssel, toen hij door Coberco werd benaderd. Op het hoofdkantoor in Zutphen hadden ze vernomen dat er in Losser iemand werkte met een frisse kijk op consumptieartikelen. Het was in 1983, herinnert René Mattheussens zich, nu in de zeventig, destijds directie-voorzitter van Coberco. De zuivelwereld was vroeger een wat gezapige aangelegenheid, zegt Mattheussens. Zuivelveredeling, méér maken van melk, het stond nog in de kinderschoenen. Er was melk, yoghurt, er waren pakken vla, geel en bruin, boter en hompen kaas, van jong tot belegen, en dat was het wel. Er was nog een lange weg te gaan naar de melkbeleving van nu.De Bruijn trad toe tot de directie en ging meteen aan de slag. Hij bracht veranderingen teweeg op het gebied van roomverwerking, nam het bedrijf Madebic in België over en zette zich aan de ontwikkeling van frisdrankmerk Riedel, toen bekend om goedkope sinas. Technologen van Coberco bedachten dat vruchtensap ook in pakken kon, marketeers bedachten nieuwe merken: Appelsientje, later Coolbest en Dubbelfriss. De technologie en ideeën werden aangereikt, maar het was De Bruijn die de beslissing nam om ermee door te gaan.Het waren spannende tijden. Johan Plageman, die in 1985 de directie van Coberco kwam versterken, herinnert zich een revolutionaire verpakking voor Yovol-drinkyoghurt, waarvoor De Bruijn de aanzet gaf. Het was een soort flesvorm van drie lagen kunststof, onverwoestbaar, waarin je de Yovol lang kon bewaren. De fles heeft het uiteindelijk niet gehaald, net als het merk Yovol zelf, maar het tekent de gedrevenheid, het zoeken naar nieuwe wegen van De Bruijn. Hij is een man met een uitgesproken mening. Maar het prettige is: na een stevige discussie kan hij ook relativeren. “Hij hoeft niet altijd zijn gelijk te halen.”
Landliebe
De consumptiemelkman, zo stond hij in die dagen bekend. De zuivelbedrijven waren toen en zijn nu coöperaties; eigendom van de leden, de melkveehouders. Tussen de productinnovaties door zat De Bruijn met de boeren om tafel, vergaderingen waarin hij er blijk van gaf met hen mee te voelen, hart te hebben voor de veehouder. Zulke mannen zijn zeldzaam geworden, zegt J.J. van de Pol, bij Coberco toentertijd verantwoordelijk voor Kaas. Zoals er binnen en buiten de zuivelindustrie toch al zoveel is gebeurd dat stemt tot nostalgie. “Er is zoveel veranderd, vanuit de melk, vanuit de toetjessituatie.” Zeker nu er in Nederland maar twee grote zuivelbedrijven over zijn – Friesland Coberco en Campina – is een transfer van de een naar de ander ongebruikelijk, om niet te zeggen not done. Bij De Bruijn zat er een stap tussen. In 1991 werd hij president-directeur van farmaceutische groothandel OPG. Hij bracht het bedrijf in 1992 naar de beurs, om een paar jaar later genoeg van de poeders en pillen te krijgen. Zijn hart lag in de zuivel. Wouter de Bruijn is een ambitieuze man. Tegelijkertijd, zegt een insider in de zuivelbranche, is het iemand met een, helaas, bijna ouderwets geworden charme. Beleefd, voorkomend, iemand die nog netjes de deur voor een ander openhoudt. Een man die op het eerste gezicht misschien afstandelijk lijkt, maar als je hem beter leert kennen over tongue in cheek-humor blijkt te beschikken. Iemand die zonder grote woorden zijn doelen bereikt, die verdiensten heeft zonder zich ervoor op de borst te kloppen. De overgang van Campina’s groep Kaas en Boter naar de groep Campina Nederland mag als een promotie gelden, hoewel beide divisies gelijkwaardig onder de hoofddirectie (voorgezeten door Tiny Sanders) vallen. De Bruijn heeft het bij Kaas en Boter verdiend: met Botergoud Elke Dag, smeerbare boter in botervlootjes, met Milner, de pittige 30+ kaas, een begrip in het low fat-segment. Steeds meer kaas ligt in plastic bakjes in het koelvak, zelfs voorgesneden in plakjes, onder meer met dank aan hem.
Waar de ontwikkeling ophoudt, is een vraag voor strategen. Voor strategen zoals Wouter de Bruijn. “Hij kijkt verder dan zijn neus lang is,” zegt Joop Kalksma, voormalig directeur van Campina Nederland. Hij leerde De Bruijn kennen in Duitsland. Kalksma zat bij Tuffi Campina, De Bruijn bij Südmilch. De invloed van hun activiteiten is tot de dag van vandaag te merken. Zeg ‘Landliebe’ en elke Duitser weet waarover je het hebt: zuivel van topkwaliteit. Want: “Liebe ist wenn es Landliebe ist.” Een leven in de zuivel is een boeiend leven. Vergeet niet, zegt Kalksma, dat Campina voor supermarkten tot de grootste leveranciers behoort, dat het ‘witte programma’ voor Albert Heijn van groot belang is. Het is de nooit aflatende uitdaging voor De Bruijn om van die grote, witte plas steeds weer wat nieuws te maken. Een taak die nooit verveelt, zegt Kalksma: “Melk verbijzonderen, daar is het om te doen.”
CV Wouter de Bruijn
BURGERLIJK STAAT gehuwd, drie kinderen
WOONT in het oosten van het land
OPMERKELIJK Niet alleen manager, maar ook bedenker van de onverwoestbare Yovol-fles
1945 geboren in Voorburg
1974 bedrijfseconomie, Rotterdam
1973 Hagemeyer
1979 Johma, Losser (Overijssel), directeur
1982 hoofddirectielid Coberco
1991 OPG, president-directeur
1997 Campina, groepsdirecteur Yoghurt en Desserts, Stuttgart (D)
1999 groepsdirecteur Kaas en Boter
2004 directeur Groep Campina Nederland
